Herinnering

Iedereen heeft zo zijn of haar herinneringen aan het oude jaar nu het zich naar het einde begeeft. Bij terugdenken past het woord 'herinnering' en bij herinnering past heel gemakkelijk de dood. Ik heb er niet echt veel moeite mee, immers de enige zekerheid die men heeft in het leven is om dood te gaan. Waar ik wel moeite mee heb, is dat wanneer dat einde veel te vroeg komt. Een aantal jaren geleden leerde ik op schilderles bij Suus een heel mooi mens kennen, Roelien. Er waren al heel wat schilderlessen aan vooraf gegaan toen Roelien met een heel fris kort geknipt en goed gekapt hoofd het atelier binnen stapte. 'Wat zie je er goed uit! Wat staat je dat goed!' riep ik in mijn enthousiasme. Roelien glom, een mooi compliment is tenslotte nooit weg. Haar antwoord sloeg bij mij echter in als een bom: 'Ja wel lekker, eindelijk zonder die pruik.' Even was ik heel stil. 'En nu ben je schoon?' vroeg ik met een dun stemmetje. Haar antwoord galmde wekenlang na. 'Nee, hoor opgegeven.' Het leek uit haar mond te komen alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Zo gewoon als de dood die bij het leven hoort.

Maar Roelien, dat mooie mens was nog zo jong. In niets was aan haar te zien dat ze ernstig ziek was. Later hoorde ik dat ze samen met haar vriendin Karin (op deze foto symbolisch op de achtergrond) vaak de ziekenhuisbezoekjes afstak. Samen de slechte berichten verwerkte...ik was op afstand dankbaar dat zo'n vriendschap voor haar bestond. Thuis waren haar geliefde Dick en haar jongens Robert en Rick. Ze hield van ze, en wanneer ik haar om de zoveel tijd even mailde of belde hoe het met haar ging zei ze steevast: 'Goed.' Ze werd nog geopereerd omdat de kanker haar rug aantastte. Een dwarsleasie lag op de loer. Toen die operatie achter haar lag, keek ze weer met optimisme de wereld in. Het leek wel of iedereen verdrietiger was dan zijzelf. Had ze het aanvaard? Of had ze gewoon zo'n oer-sterk karakter? Ze heeft nog van een mooie vakantie genoten in hun tweede huis in Zeeland. Thuisgekomen was voor haar de koek op. Ze is in september naar bed gegaan en gestorven. Voor haar dan ook deze herinnering, die zeker niet eindigt in het jaar 2013, want ik neem haar gewoon mee naar het volgende jaar. Dat is ze dubbel en dwars waard, dat prachtige mooie mens dat gewoon niet oud mocht worden.

Kerstavond 2013

Gisterenavond Kerstavond gevierd bij zus Karin en haar gezin. Zowel Karin als Alex kunnen koninklijk koken en dat was ook gisteren weer het geval, zoals je wel op de foto's kunt zien. Het smaakt niet alleen lekker, maar zij zijn ook nog eens in staat om alle schotels er uit te laten zien als in een luxe kookboek. Dubbel geslaagd dus! Alle cadeautjes, want daar besteden we de rest van de avond aan, waren ook dit jaar weer geslaagd. Nu lekker lui Eerste Kerstdag in. Nergens naar toe en gewoon lekker m'n ding doen. Gaat wel lukken schat ik zo in!

Geniet van een bijzondere 'warme' Kerst!

Opnieuwe beukt de storm tegen ons huis. Vanmorgen kwam er iemand van de gemeente met een zaag om een deel van een grote conifeer die over de dijk was gewaaid in stukken te zagen. De storm moet mijn tuin wel hebben. Maar goed, ook dat overleven we wel weer. Raar jaartje hoor met al die stormen die zo nodig mijn tuin op de schop moeten nemen. Gelukkig heb ik genoeg veerkracht en verheug me alweer op het voorjaar om al die 'natuurlijke ellende' in fris, nieuw groen om te zetten. Heb zeker al plannen voor nieuwe aanplant. Niettemin is het, wanneer de storm zo op de ramen beukt ook wel weer heel gezellig in huis.

Lekker de openhaard aan, kaarsje aan en genieten van de gezellige Kerstdagen o.a. bij Karin in Rotterdam waar we aan Kerstcadeautjes doen en onze jacht naar originaliteit op dat punt elke week weer samen hebben gevierd tijdens onze wandeltochtjes door de binnenstad van Rotterdam. Cadeautjes waar je dubbel blij van wordt, eerst omdat je ze gescoord hebt en later om ze te geven en een blij gezicht te zien. Straks wat tijdschriften en kranten in huis halen, heb al een nieuw boek op de e-reader en er ligt nog een prachtige dichtbundel te wachten, van een Hoekschewaardse dichter. Tweede Kerstdag ga ik de laatste hand leggen aan een schilderij waar ik mee bezig ben en waarvan me de kleuren enorm bevallen. Haha, je kunt soms zo reuze tevreden zijn met eigen werk. Geeft een goed en zelfverzekerd gevoel wanneer de schildersezel in de hoek van de kamer ook iets moois toont. Tussen Kerst en Nieuwjaar heb ik leuke sfeervolle uitstapjes met echtgenoot gepland en alleen al het niet hoeven haasten om vroege vergaderingen te halen, is al een feestje. Gewoon lekker relaxt het eind van het jaar aan ons voorbij laten gaan. Hoe mooi kan het leven zijn. Ik wens jullie allemaal een heel fijne, bijzondere 'warme' Kerst! Geniet er van!!

Vanmiddag even weg van de storm en binnenwandelen in de historie

Nu de stormschade van vorige keer zo goed als opgeruimd is, komt er vanmiddag weer een nieuwe aan. Eerlijk gezegd heb ik het nu wel even gehad met dit weer! Ga vanmiddag naar het Streekmuseum waar ik samen met Sija Spruit werk aan het historisch onderzoek naar de bewoonster Sara Louisa du Faget van Assendelft, ooit de bewoonster van het prachtige pand het Hof van Assendelft, dat nu in gebruik is als streekmuseum. Ons onderzoek heeft al een bijzonder aardig inkijkje opgeleverd in het leven van deze Vrouwe van Heynenoort, die leefde van 1717 tot 1807.

Sija's huis staat naast dat van het museum en is al van een zelfde schoonheid. Leuk toch om dan nu in het leven van je oude buurvrouw te wroeten. Wij hebben er in ieder geval lol in en het levert het museum straks een mooi beeld van hoe het leven in de tijd van onze Sara er uit zag. Wanneer je nu binnenkomt in het Hof, loop je toch op een andere manier het stukje geschiedenis binnen dat we reeds tot in detail hebben uitgezocht. Vanmiddag vergelijken we het 'huiswerk' dat we ons zelf binnen het onderzoek hebben opgelegd, en maken plannen hoe we verder gaan. Want het pad der historie kent vele wegen om tot de kern te komen.

Vanavond Mannenharten

Weer of geen weer, druk of niet druk, één dag in de week staat er in de agenda altijd een bladzijde maagdelijk wit. Dat is de dag dat ik naar zus Karin in Rotterdam ga. Mijn vrije dag! Wij vermaken ons nog steeds opperbest! Lopen van Blijdorp naar het Centrum, lopen de markt over, de winkels in en rusten uit in leuke cafés op de Oude Binnenweg of in de Witte de Withstraat. Vandaag naar de markt voor o.a. gordijnstof. Karin heeft van de week de gehele achterkant van haar huis van dubbel glas laten voorzien. Daar passen nieuwe gordijnen bij. Tot slot pakken wij nog steeds in de avond met onze Cinevillepas een filmpje. Vanavond wordt dat 'Mannenharten'. Soms hebben we een ontzettend 'groen' gevoel en winkelen we in de Groene Passage. Vooral nu in de herfst hebben ze daar lekkere kastanjes. Kan ik niet aan voorbij gaan. Eten we de ene dag spruitjes met kastanjes en de andere dag rode kool, appeltjes en kastanjes. Er zijn heerlijke recepten voor zoals overheerlijke ovenschotels. Wanneer we ons 'groen' voelen lopen we ook weer dat heerlijke park Schoonoord binnen, aan de voet van de Euromast. Heerlijk, die mooie vijvers die prachtige herfstbomen, die zalige lucht van natte bladeren. Op de  Oude Binnenweg bij Melief lekker warm worden met een hete cappuccino of een wijntje. Heerlijk zo'n vrije dag. Straks lekker douchen, gemakkelijke sportieve kleding en wandelschoenen aan en op naar Rotterdam....laat de dag maar komen!

Bij sommige ouderen ziet het leven er soms anders uit

De laatste tijd hebben jullie bar weinig nieuws op mijn blog kunnen lezen. Om even een antwoord te geven op een volger die zich ongerust maakte, de storm heeft wel schade aan mijn tuin aangebracht, maar mij niet zo gedeprimeerd, dat ik vervolgens niet meer in staat was om een nieuwe post op mijn blog te zetten. Het antwoord is simpel, ik heb geen tijd. Het werk bij Welzijn Hoeksche Waard slokt mij helemaal op. Dat is tegen alle bedoelingen, althans van mijzelf in, maar met mensen werken, heb ik ontdekt, schept verplichtingen. En dan komt, als je zelf een vat bent van activiteiten, van het één het ander.

Jullie kennen mij zo onder de hand wel en dan weten jullie dat ik een levensgenieter ben. Maar tijdens mijn werk bij Welzijn heb ik ook een andere kant leren kennen van het ouder worden. Mensen, die door welke omstandigheid niet meer naar buiten kunnen, of geestelijk niet in staat zijn zich bij een groepje aan te sluiten en leuke dingen te doen. Die alleen zijn en niet voor zichzelf koken en verdrietig zijn over wat het leven hen tot nu heeft gebracht. Mensen die we als Welzijn trouwens wel hebben gesignaleerd. Soms door het signalerend huisbezoek van de gemeente, maar ook door het Rode Kruis, Zonnebloem, Humanitas etc. Voor die mensen en ook nog voor de senioren die wel aan allerlei leuke dingen willen deelnemen, ben ik bezig om ze de gezellige kanten van het leven te tonen. Ik haal ze binnen in het cultureel centrum voor senioren en bedenk een gezellig dagprogramma. Kaarsjes op tafel, wat lekkers bij de koffie of thee. Een lekkere lunch met een heerlijk soepje, lekker belegde broodjes, stukje hartige taart. Nog net geen wijntje, want dat gaat vaak niet samen met al die verdaaide pillen die er worden geslikt.

Tussendoor teken ik met ze. Zentangle en mandala's, over de tafel liggen pennen, kleurpotloden en papier verspreid. Gezelligheid troef! Na de lunch lees ik voor uit een van mijn boeken en geef een kleine lezing. De wangetjes zijn dan rozig van het eten en soms, heel soms verschieten de ogen even. Maar er is een blik van tevredenheid, we halen herinneringen op en soms, heel soms wordt er wel een traantje gelaten. Een traantje waar soms een heel leven in verborgen zit en waar de glans ontbreekt. Na half vier komt taxilokaal en de rolstoelbus en zwaai ik ze uit. Ze hebben de tekening bij zich en zijn vast van plan om achter die geraniums ook te gaan tekenen. Sommige heb ik met mijn enthousiasme aangestoken en komen tijdens een ander project ineens binnenstappen. Hebben zomaar ineens de spirit gehad om zich aan te kleden, de taxi te bellen en deel te namen aan 'Maak kennis met een nieuwe kennis'. Jullie mogen best weten, dan groei ik van trots, maar mijn hart slaat ook een keertje over wanneer zo iemand me dan even apart neemt en vraagt: mevrouw Marja, mag ik volgende maand weer eens naar zo'n dag komen. Het was zo fijn....' Waarom mijn hart dan overslaat? Omdat ik van plan ben dit werk tot het eind van het jaar te doen en het dan over te dragen aan jongere mensen binnen Welzijn. Mensen wiens werk het is, sterker nog die er voor geleerd hebben. Ik heb een dikke map aangelegd en alles uiterst precies gedocumenteerd, verslagjes gemaakt. Conclusies getrokken. Mijn opvolger zal er garen mee spinnen. Het is een groot dilemma, ik beloof de mevrouw dat ze zeker als ze dat wil nog veel meer van zulke dagen zal beleven, daar ga ik voor....Snappen jullie nu waarom het even niet mogelijk was om mijn blog bij te houden? Even niet aan mijn  roman werken, niet schilderen of vioolspelen. Het gaat wel weer komen, vast, alleen wanneer je met mensen werkt, kun je ze niet zomaar in de steek laten....

Akkerranden excursie

Gidsen van Hoeksche Waards Landschap (HWL) nemen je, wanneer je zin hebt natuurlijk, mee op een leerzame excursie door het zuidoostelijke gedeelte van de Hoeksche Waard (omgeving Cillaarshoek, Strijen en Strijensas) om kennis te maken met het Akkervogelproject.


Akkervogels hebben het de laatste jaren zwaar in Nederland. Met steun van Europa en de provincie Zuid-Holland zaaiden akkerbouwers in de Hoeksche Waard op meerdere locaties, in de vorm van zomer- en winterakkers, kleine percelen (akkerranden) in met planten die laat in de herfst en gedurende de gehele winter voedsel, nestgelegenheid en veiligheid bieden voor akkervogels. Door regelmatige tellingen van de in deze percelen voorkomende akkervogels wordt er gedurende een aantal jaren nagegaan wat het effect is van deze speciaal ingezaaide percelen op de aantallen en soorten akkervogels.

De excursie begint op zondag 8 december a.s. om 13.30 uur ’s middags op de boerderij van J. Dam op de Keizersdijk 163 in Cillaarshoek. Van hieruit worden verschillende lokaties bezocht met ingezaaide percelen en vogels gespot. De excursie eindigt in het Nationaal Landschap Centrum in Numansdorp. Hier wordt onder het genot van een kop erwtensoep (tegen betaling) nog een korte presentatie gegeven over het Akkervogelproject en kun je een film bekijken. Om 16.30 uur eindigt de excursie.

Advies: Wandelschoenen, regenkleding en verrekijker. Gelet op de reisafstand vindt het vervoer plaats met een aantal auto’s. Kosten: 3 Euro voor niet-leden HWL, 2 Euro voor leden HWL en 1 Euro voor kinderen tot 12 jaar. Aantal deelnemers is beperkt. Gaarne opgave via koningboer@gmail.com of 06-41652565 voor 8 december a.s.