Rare verzameling

Verzamelt u ook? Nou, ik wel kunstkaarten van de componist Van Beethoven bijvoorbeeld, of kleine popjes met porseleinen hoofdjes en handjes en boeken, vooral veel boeken. Van de schrijver Nicolaas Beets, van Van Koetsveld, van Charles Dickens en niet te vergeten van Carl Larsson. Het geeft, kan ik u verzekeren een heerlijk gevoel om op een verzamelbeurs of een boeken- en antiekmarkt iets te scoren. Heerlijk! Verzamelbeurzen zijn zalige uitjes tijdens de koude winterdagen en boeken- en antiekmarkten vullen mijn vrije tijd tijdens de zomer. Met de komst van het internet wordt het gaan naar een verzamelmarkt echter wel verziekt door het zoeken op de computer. Ik ga er toch echt liever op uit! Verzamelen is simpel gezegd het bijeenbrengen van een aantal objecten dat een relatie met elkaar heeft. Loopt het een beetje uit de hand, daar hebben verzamelaars namelijk een handje van zo is mijn ervaring, dan ben je al gauw een collectioneur. Dat klinkt toch weer effe sjieker, toch? En nu we het er toch over hebben, een verzameling is ook weer te onderscheiden in een privéverzameling, zoals de mijne dus, en een openbare verzameling. Met dit laatste worden veelal de musea en bibliotheken bedoeld. Ha, ha en dan zijn er ook nog speculatieve verzamelingen zoals voorwerpen die in waarde stijgen en waarmee bij verkoop geld te verdienen valt.

Verzamelen wordt ook weleens sparen genoemd. Maar dat vind ik meer slaan op postzegels, postzegels verzamel je niet die spaar je. Vraag me niet waarom, maar zo zit dat nu eenmaal. Misschien is het wel zo, dat iemand die spaart er voor zorgt dat voorwerpen niet worden weggegooid. Zo zijn er mensen die blikjes sparen, suikerzakjes of telefoonkaarten. Slimme marketeers spelen binnen de supermarkten maar al te graag in op het fenomeen verzamelen: ten eerste de zegeltjes, maar veel attractiever, de voetbalplaatjes, knikkers, diertjes en noem allemaal maar op. Kortom, verzamelen heeft wel iets. Verzamelen kan je leven op een bijzondere manier veraangenamen. In de diepte psychologie wordt verzamelen ook wel gezien als een sublimatie van eten. Verzameldrang is een obessief-compulsieve karaktereigenschap. Het feit dat je al je vrije tijd steekt in het opsnorren van voorwerpen die iets toevoegen aan je verzameling, zo voel ik dat zelf eigenlijke ook wel, is een vorm van onbeheersbare verzameldrang die je toch best wel mag aanduiden als een stoornis. Een gezellige stoornis, maar…een stoornis. Ik ben gewoon prettig gestoord al vallen bij mij de vreemde trekjes die hier mee gepaard gaan niet echt op. Hi, hi, althans dat denk ik. Daarbij, ik verzamel heel normale dingen, maar het kan echt gekker. Juist door de komst van internet is er een toename in het aanleggen van vreemdsoortige verzamelingen (we laten hier het afschuwelijke onderwerp kinderporno even buiten beschouwing), maar wat dacht u van kotszakjes die met een mooi woord ook wel luchtziektezakjes worden genoemd. Nou ja, je moet er maar een zwak voor hebben. Maar, ik weet er nog één die u vast versteld doet staan: een verzameling ‘navelpluis’. Navelpluis? Jawel, navelpluis! U weet wel zo’n opeenhoping van wollig materiaal in iemands navel. Hele onderzoeken zijn er verricht naar de aard van deze vreemde verzameling. Veel mensen merken dat ze zo nu en dan een klompje pluis vergaren in de navelholte. Hè jasses, zult u zeggen, maar nu niet direct deze column terzijde leggen, want het wordt bere-interessant. Over hoe er pluis in je navelholte terecht komt is lang gespeculeerd, maar uiteindelijk is er in 2001 een geleerde geweest, Karl Kruszelnicki aan de universiteit van Sydney, die onderzoek heeft verricht om alle aspecten van het navelpluis aan het licht te brengen. Sterker nog Kruszelnicki’s toewijding werd in 2002 zelfs beloond met een Nobelprijs voor Interdisciplinair onderzoek. Na het onderzoek was de beer onder de verzamelaars los! Graham Barker uit Perth staat er zelfs mee in het Guinness Book of Records als recordhouder verzamelen van navelpluis. Geloof het of niet, hij verzamelt zijn navelpluis en heeft een gemiddelde van 3,03 mg per dag. Daarbij is er ook nog eens een bijzonderheid geconstateerd bij zijn navelpluis het is roodachtig van kleur ook al draagt hij zelden rode kleren. Helemaal geënthousiasmeerd, besloot ik ook pluis te verzamelen. Lekker goedkoop en lucratief leek me zo. Maar, dames wanneer ik u nu enthousiast heb gemaakt dan spijt het me echt, want navelpluis is eigenlijk meer een hobby voor mannen. Bij vrouwen komt het pluis bijna niet voor door minder lichaamsbeharing op die plaats. Navelpluis bestaat uit verdwaalde kledingvezels vermengd met dode huidcellen. In tegenstelling tot wat verwacht wordt, schijnt navelpluis voornamelijk uit het ondergoed naar boven te migreren in plaats van neerwaarts uit het hemd of andere kleding. Deze migratie is het gevolg van de wrijving tussen lichaamsbeharing en ondergoed. De veelal blauwachtige kleur wordt veroorzaakt doordat de meeste kleding blauwe vezels bevat, aldus Kruszelnicki’s. Dus mannen die na hun pensioen aan een hobby willen beginnen, raad ik aan het navelstaren daadwerkelijk gestalte te geven door het verzamelen en ruilen van navelpluis. Het verzamelen van navelpluis is volstrekt onschuldig, er is geen andere actie vereist voor verzamelen dan het min of meer regelmatig verwijderen er van! Nog één advies: verzamelen van pluis, helemaal goed, maar sparen van navelpluis zou ik niet doen, dat wordt op den duur pas echt een vieze bedoening!