Muizenopbrengst....

Gisteren een vangkooitje gekocht hetgeen ons gisterenavond waarlijk een complete voorstelling opleverde. Nog nooit met zo'n kooitje gewerkt, maar meneer Visscher ging er enthousiast mee aan de slag. Belegde een piepklein boterhammetje met kaas en legde het achterin het kooitje trok de veer aan die het kooitje moest laten dichtklappen en zette het voor de openhaard. En ja hoor, de hoofdrolspeler kwam aangewandeld. Overigens niet die kleine rakker die uit de schoorsteen was gekropen, maar een wat groter exemplaar. Overzag de boel vanaf mijn wijnflessen en zag zijn overheerlijke boterhammetje al van afstand liggen. Geen groter genot dan daar naar te kijken en te zien wat er dan gebeurt. Het leek wel of hij op zijn teentjes ging lopen, sloop voorzichtig het kooitje binnen, pakte als ervaringsdeskundige heel voorzichtig de kaas van het boterhammetje en sloop het kooitje weer uit. Ik helemaal flauw van de lach. Temeer omdat meneer Visscher wat beledigd reageert om zoveel brutaliteit. Valt niet in goede aarde, mijn gelach bedoel ik. Ik bemoei er wijselijk verder niet mee en lees verder in mijn boek. Ik hoor dat er in de keuken een nieuw boterhammetje wordt 'gesmeerd'. Even later opnieuw het zelfde tafereel, als een herhaling van zetten. Muis er wederom vandoor met alleen het plakje kaas. Muis vlucht nu onder de as lade van de openhaard, die overigens aan is en komt daar niet meer onder vandaan. Meneer Visscher teleurgesteld, en vraagt zich af waar hij blijft. 'Ha, ha die ligt onder die aslade heerlijk warm uit te buiken, van al die kaas. Snij de volgende keer wel de kortsjes eraf, vindt-ie lekker!' zeg ik nog. De tranen van mijn plezier maakt meneer Visscher nog inventiever. Hij bekijkt het kooitje nog eens goed en naar nu blijkt, moet het plakje aan de punt geprikt worden waarmee de veer van het deurtje is gespannen. Hoewel er door al mijn gegluur richting het kooitje niet veel van lezen terchtkomt, heb ik een 'moorddadige' avond. Plotseling loopt er weer een muis door de kamer. 'Volgens mij hebben we er twee,' zeg ik mijn lagere school rekenen ophalend. En dus wordt er met het kooitje gesleept en opgesteld aan de andere kant van de kamer. Een ware oorlogsstrategie, ingegeven door mijn plezier en meneer Visscher die pertinent van zijn mee etende gasten afwil. En, ja hoor gulzigheid gaat voor de bijl. Met een definitieve klap sluit zich het deurtje. Het exemplaar zie je hierboven. Vervolgens laten de knagertjes zich niet meer zien. Ook niet die kleine rakker die door de schoorsteen binnenkwam. Het kooitje met een boterhammetje kaas en één met jam, ha ha voor de wellicht kleine zoetekauw, zetten we die nacht klem tussen aslade en de haard. Vanmorgen, jawel weer een muis, maar nog steeds niet die kleine. Mijn film is dus nog niet voorbij. Vanavond verder. Overigens wel ontdekt waar ze waarschijnlijk naar binnenkomen. Door de afvoer van de afzuigkap, in de muur buiten blijft het klepje openstaan gehinderd door de klimop. Dus dat eerst maar eens verholpen, voor we er een muizen Bed en Breakfast van maken. Wie er verstand van heeft mag het zeggen, ken al die muizen niet bij naam, maar volgens mij is dit een ordinaire huismuis en geen veldmuis of heb ik het mis? Zal hem als huismuis zijn tegengevallen om zonder paraplu zo buiten gezet te worden. Lekker gastvrij die Visschers!