zondag 10 maart 2013

Mus musculus: een babymuis in een uitzetcentrum


Daar is hij dan ons kleine rakkertje dat via de openhaard bij mij binnenstapte. Niet meer dan vijf centimeter en heel naïef. Zaterdagavond, open haard aan boek en de Volkskrant binnen handbereik. Maar net toen ik de kussens schikten om een gezellige leeshouding aan te nemen attendeerde mijn huiskabouter Nisse, die zijn huisje op mijn boekenplank heeft, dat ik niet moest vergeten om het vangkooitje neer te zetten. Zelf wilde hij ook graag bij de de haard komen lezen.
Overdag zit hij altijd, als hij niet anders te doen heeft naast mijn toetsenbord te lezen, maar zaterdagavond is ook zijn avond en omdat hij graag in mijn buurt is, wij zijn zeer op elkaar gesteld, zet ik hem in zijn schommelstoeltje bij de de openhaard. Zijn vrouwtje Hildegom is dan blij dat hij een poosje weg is, zei ze laatst. Heeft ze even haar handen vrij, je kent dat wel. Nadat meneer Visscher weer een lekker boterhammetje had klaar gemaakt, was het wachten geblazen. 'Weet je dat ik eigenlijk geen notie heb waar je aan kunt zien of je met een huismuis te maken hebt,' zei ik tegen Nisse die op dat gebied een levende encyclopedie is. Ik zag dat hij er eens goed voor ging zitten. 'Het is een knaagdier van het geslacht Mus van de onderfamilie Murinae,' begon hij. Deze soort heeft zich in de voetstappen van de mens over vrijwel de hele wereld verspreid. Hierdoor is de huismuis na de mens het zoogdier met de grootste verspreiding ter wereld.' Ik lachte naar meneer Visscher. 'Je hoort het, het is dus niet gek dat wij er nu al twee het huis hebben uitgezet.'


'Die kleine die je zoekt, is vandaag nog bij me komen aanlopen', zegt Nisse langs zijn neus weg. 'In de boekenkast?' vraag ik en voorzie geknaagde banden en bladzijden. 'Was zijn vader en moeder kwijt, want die heb je er vrijdag uitgezet', gaat hij onverstoorbaar door. 'Hij had honger en Hildegom heeft hem vanmiddag een kleine, doch voedzame sobere maaltijd verstrekt.' Toemaar, dacht ik, zo houden we de boel wel in stand. 'Nu heb ik hem aangeraden om vanavond, wanneer jij het kooitje neerzet, langs te komen. Ten eerste zal hij de heerlijke bruine boterham wel lusten, maar hij is tevens verzot op jam. Trouwens hij heeft ook nog de nodige broertjes en zusjes.... Ah, daar ben je al,' zei Nisse en wees op het kooitje. 'Je meent het niet,' zeg ik verbaasd en zie hoe de kleine gewillig het kooitje inloopt en gulzig aan de jam begint te likken. Niet veel later klapt het deurtje dicht. 'Ja, stil maar,' troost Nisse. 'Zo meteen laat meneer Visscher je los op de plek waar hij ook je ouders heeft losgelaten.' Tja, zo doe je politiek gezien als uitzetcentrum ongemerkt aan gezinshereniging. Mooi toch?! 
Nagekomen bericht: wederom een kleine te pakken, overigens nog kleiner dan de vorige. De jongste van het stel?!

Wie overigens meer van mijn huiskabouter wil lezen, moet even naar de blog die Nisse en ik samen bijhouden www.huiskabouter.blogspot.nl  Er even op klikken dan kom je direct in een andere wereld.

5 opmerkingen:

Anoniem zei

Oh super lief dat je de muisjes op deze manier vangt en uitzet,fijne zondag,lieve groet Musje.

La Maison zei

Natuurlijk ken ik Nisse. Een wijze kabouter Marja, je kunt nog van hem leren.
Kind muis is wel een dotje, helaas ben ik bang dat dat de familie weer terugkomt vanwege het verrukkelijke onthaal.
Of heeft meneer Visscher zich ontpopt als taxi chauffeur?

Lieve groet
Hermine

Franse Brocante zei

Klein, kleiner, kleinst. Wat een snoepje. Het doet mij denken aan een avond uit mijn jeugd waar wij in een prachtig oud huis met "tengelbehang" 's avonds rond de tafel zaten. Lekker met onze ellebogen op het zachte tafelkleed onder de lamp. Wij hoorden geknaag en kleine krassende geluidjes.Toen piepte er een klein stemmetje:"wat gezellig is het hier." (dachten wij) Naast de theetafel was een klein gaatje in het behang gemaakt en er stak een schattig muizenkopje uit. Met de donkere oogjes, jou nu zo bekend, keek hij ons aan. En wij keken terug. Hij bleef gebiologeerd kijken tot mijn moeder opstond. Pas toen zij vlak voor de opening in het behang was trok hij zich terug. Mijn zusje en ik wilde hem houden. Zo'n leuk vriendje, maar dat kon natuurlijk niet. Er werd in die tijd wel kaas in een valletje gelegd, maar het klapte wel dicht in de kleine muizennekjes. Gelukkig hebben wij dat niet hoeven zien.
Groeten, Lilian

My name is Riet zei

Haha, je maakt er de mooiste verhalen bij. Ik ben benieuwd of er nog meer komen want dan hebben ze nog ergens wen piepklein deurtje.
Lieve groet van Riet

Ans van Ispelen zei

Het is een echt wordt vervolgtverhaal aan het worden,Marja.
En kabouter Nisse is ook weer van de partij.
Leuk hoor.

Groetjes Ans