Vandaag is het Nationale Gedichtendag. Daarom een van mijn lievelingsgedichten van de helaas op 2 augustus 2003 overleden dichter Willem Wilmink (66 jaar). Het gedicht is getiteld: 'Echtpaar in de trein'. Hij droeg het destijds op aan zijn echtgenote Wobke.
Met de allerliefste in een trein
kan aangenaam en leerzaam zijn.
De prachtig vormgegeven stoel
geeft allebei een blij gevoel.
Voor 't verre reisdoel kant en klaar
zit ik dus tegenover haar.
De trein maakt zijn vertrouwd geluid
en zij rijdt voor-, ik achteruit.
We zien dezelfde dingen wel,
maar ik heel traag en zij heel snel.
Zij kijkt tegen de toekomst aan,
ik zie wat is voorbijgegaan.
Zo is de huwelijkse staat:
de vrouw ziet wat gebeuren gaat,
terwijl de man die naast haar leeft
slechts merkt wat zijn beslag al heeft.
Van nieuw begin naar nieuw begin
rijdt zij de wijde toekomst in,
en ik rij het verleden uit.
En beiden aan dezelfde ruit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten