Vanmorgen even naar Oud-Beijerland geweest. Bij het rijden over de Eerste Kruisweg vielen deze twee eenzame kliko's in het oog. Ze staan op kleine afstand van de prachtige monumentale boerderij Kreekestein, gescheiden door de Oud-Beijerlandsche Kreek. Kort ervoor stond hier een leuk wit boerenhuisje. Het heeft iets meewarigs wanneer zoiets wordt afgebroken en er niets anders overblijft dan de kliko's. Er heeft zich op dat plekje, onder de oranje dakpannetjes een heel leven afgespeeld met wisselende stemmingen zoals dat in elk leven plaatsvindt. Vrolijkheid, verdriet, liefde...Ik ben er wel eens binnen geweest omdat de mensen die er woonde foto's hadden voor het boek waar ik op dat moment mee bezig was. Oude mensen die van hun pensioen genoten. Zijn ze inmiddels naar een bejaardenhuis, misschien overleden? Ik weet het niet, maar ze zijn weg, inclusief hun schattige kleine huis. Toen ik er van de week langs kwam waren het alleen de kliko's, nu staat er een zwarte box achter en liggen er latjes, die ook op bepaalde punten in de aarde zijn gestoken. Er is een nieuw stukje toekomst uitgezet aan de hand van een aantal dunne latjes. Alles wijst er op dat er gebouwd gaat worden. Het plekje aarde gaat een nieuwe toekomst tegemoet dat ongetwijfeld, net als in het verleden, vol van vrolijkheid, verdriet en liefde zal zijn....want de wereld draait door!
1 opmerking:
Best wel jammer van het huisje.
Het is te hopen,dat er iets moois voor terug komt,in de sfeer die bij
de omgeving past.
Groetjes Ans
Een reactie posten