dinsdag 29 januari 2013

Kind van sneeuw van Eowyn Ivey


Eigenlijk houd ik het zelf niet voor mogelijk, maar ik ben om en aan de e-reader. Van zus Karin zo'n kleine 800 boeken gekregen. En als je me vraagt hoe bevalt het dan zeg ik: Ik heb nog nooit zoveel gelezen. Ik lees me werkelijk te pletter. Want wat doe je als het sneeuwt en je houdt daar niet van? Dan kies je uit die vele boeken er een met de titel 'Kind van sneeuw'. Doordat er zoveel boeken op staan lees ik boeken waar in de boekhandel nooit mijn keuze op gevallen zou zijn. Heerlijk! Mijn boekenkasten zijn inmiddels vol en ik heb er wat hoor. Mijn huis beslaat vele wanden met leesvoer. Waarom schenk ik dan nu aandacht aan dit boek. Dat zal ik vertellen: van alle boeken die ik in mijn leven heb gelezen, en dat zijn er wat, is dit wel het allermooiste boek dat ik ooit gelezen heb. Daarom wil ik eigenlijk iedereen aanraden het boek te kopen of voor de e-reader te downloaden. Hieronder zal ik jullie een beschrijving geven waar het over gaat zodat je een indruk krijgt.

De schrijfster Eowyn Ivey (1973) woont al haar hele leven in Alaska, en met Kind van sneeuw (The Snow Child) schreef zij een sprookjesachtig boek over deze grootste staat van Amerika. Ze is door haar ouders genoemd naar een personage uit In de ban van de ring van Tolkien. Dan weet je al dat de fantasie in de genen zit.

Nu dan het verhaal: Jack en Mabel kiezen op hun 50ste voor een verhuizing naar Alaska; ze maken gebruik van een door de federale overheid uitgereikte premie om een boerenbedrijf te vestigen langs de nieuwe Alaska railroad. Het is 1920 en de overheid probeert dit afgelegen, ooit van Rusland gekochte land te ontginnen. Mabel is een op het eerste oog fragiele, gevoelige vrouw uit een goed milieu; haar vader was professor Literatuur aan de universiteit van Penssylvania. Jack is een grote stille man die is opgegroeid op een boerderij. Als Mabel haar kindje bij de geboorte verliest en zij geen kinderen meer kan krijgen, groeien de echtelieden uit elkaar; Mabel raakt in zichzelf gekeerd en Jack probeert met hard werken zijn verdriet te onderdrukken. Een nieuwe kans in Alaska lijkt voor beiden ideaal: Mabel kan zich in de stilte van dit afgelegen land wentelen in haar eenzaamheid en Jack kan hard aan het werk om de boerderij te bouwen.

In een zeldzame dolle bui maken ze bij de eerste sneeuw van het seizoen een sneeuwpop met de trekken van een meisje, en Mabel geeft de sneeuwpop een zelfgebreide sjaal en wanten aan. De volgende dag is de sneeuwpop bijna weg en de sjaal en wanten verdwenen. Maar zij bespeuren een meisje tussen de bomen: een blond meisje met de sjaal en wanten van de sneeuwpop. Langzaamaan leren ze het meisje, Faïna, kennen maar Faïna verdwijnt altijd weer in het bos, want daar, in de ijzige kou, leeft ze. In het voorjaar verdwijnt ze, om bij de eerste sneeuw weer terug te keren, samen met haar vos. Jack ontdekt een foto met daarop een man en een vrouw, met in hun armen een baby: Faïna. Zij is dus echt, en toch weer niet. Mabel herinnert zich een russisch sprookje over een sneeuwkind 'Snegurochka'. In dit sprookje loopt het niet goed af met het sneeuwkind: het smelt als het te dicht bij het vuur komt.

Ondertussen proberen Mabel en Jack de boerderij op te bouwen. In hun verhouding tot elkaar voltrekt zich een wonderbaarlijke verandering: door de komst van Faïna krijgen ze een soort speelsheid in hun doen en laten. De afstandelijkheid 'smelt' weg, ze komen dichter tot elkaar. Maar het leven in het koude land is moeilijk en hard en het lukt ze niet voldoende voedsel voor de winter te vergaren. Als ze het echtpaar George en Esther en hun 3 zonen ontmoeten, die verderop een boerderij hebben, is dit hun redding. Mabel bloeit op in de vriendschap met Esther, en Jack krijgt tips van George over hoe de winters te overleven. Als Jack een ongeval krijgt tijdens het ploegen, is het de flamboyante Esther met haar jongste zoon Garrett die Mabel te hulp schieten en een seizoen lang het land voor haar bewerken. Ook Mabel gaat op het land aan het werk en dat doet haar zichtbaar goed.

Niemand gelooft Mabel als zij het heeft over het blonde sneeuwkind, maar op een dag is Faïna in het huis van Jack en Mabel als Esther met haar gezin op visite komt en moeten zij toegeven dat Faïna geen verzinsel van Mabel is.........


Het leuke is dat ik heel erg van Russische sprookje houd en vorig jaar, naar aanleiding van de lakdoosjes die ik in de Looier in Amsterdam kocht, op zoek ging naar geschreven materiaal over de schilders. Via internet kwam ik op een prachtige tentoonstellingscatalogus van een ooit in het Groninger museum gehouden tentoonstelling over dit onderwerp met daarin Russchische schilderingen en Russische sprookjes. Bij de catalogus zaten ook twee CD's met daarop o.a. het vertelde sprookje van het sneeuwmeisje. Dat nu deze roman helemaal rond dit sprookje is verweven heeft bijna zo moeten zijn. Ik heb van deze bijzondere roman genoten en hoop jullie met dit verhaal ook aan het lezen te krijgen. Wil je meer weten over de schrijfster kijk dan op:
www.eowynivey.com/snowchild/

Boekgegevens:

Uitgeverij Artemis & co, 2012, 383 blz.
ISBN 978 90 472 0213 4
Oorspronkelijke titel: The Snow Child

7 opmerkingen:

Janneke zei

Mooi verhaal. Lijkt me inderdaad ook een heel mooi boek en ik ken het niet. Heb het genoteerd. Wij zijn veellezers en wonen ongeveer in een boekenkast.

Ans van Ispelen zei

Inderdaad,lijkt me een prachtig verhaal.
En jij aan de e-reader.
Hoe is het mogenlijk.
HiHiHi.

Groetjes Ans

Juffrouw Waardvleugel zei

Jemig wat een mooi verhaal, ik ben om en ga het lezen! Groet van

My name is Riet zei

Dat is een mooi verhaaltje en ik ben van plan om te kijken of de bibliotheek in Rotterdam het heeft. Ik heb meer dan tien duizend boeken op mijn iPad en dat is dus mijn ereader. Steeds komt er iemand die er ook weer wat boor me heeft, alleen ik lees op het ogenblik we wat minder, ben nu aan het quilten en haken, haha.
Met Jan gaat het eindelijk wat beter. Hij heeft medicijnen van de neuroloog, rotzooi zegt hij maar die hebben op de een of andere manier geholpen. Hij is er zelf mee gestopt en gebruikt nu alleen nog paracetamol. Het is nog gevoelig maar hij heeft niet meer die erge pijn. We zijn om de bocht zegt hij. Mag ook wel na vijf maanden afzien.we kunnen eindelijk weer eens ergens naar toe En dat is heerlijk.

Ik ga nu even de titel van het boek opschrijven. Bedanktvoor de tip.
Lieve groet van Riet

La Maison zei

Het lijkt me prachtig om het hele verhaal te lezen.Gelukkig heb ik 1000 boeken op mijn laptop staan en moet eens zoeken of deze erbij zit.Ik zet ze n.l.met plukjes over op mijn ipad. Hier lees ik niet zoveel maar in Frankrijk doe 'k niet anders.
Het voordeel van een e-reader of iPad is dat er licht in zit dus lezen op bed gaat stukken gemakkelijker en manlief heeft geen last van het lamplicht;)


Een lieve groet
Hermine.


Rita M zei

Lijkt me een prachtig verhaal, heb er ooit eens iets over gelezen dacht ik ...
Groetjes,
Rita

Betsie zei

Dat lijkt me ook een mooi boek!!!

Groetjes van Betsie!