Hoera, mijn nieuwe kinderboek is verschenen

Hoera, eindelijk is het dan zo ver. Mijn nieuwe kinderboek 'Rara dat ben ik' is verschenen! Hoewel het al mijn vierde kinderboek is, geeft het toch altijd weer iets speciaals dat het verhaal waaraan ik elke dag een stukje schreef, nu opeens door heel veel mensen gelezen zal gaan worden. Tenminste dat hoop ik, maar gezien de verkoop van de vorige kinderboeken die alle drie al een herdruk beleefde, zal ook dit zijn weg naar de lezer wel gaan vinden. Het komt in een mooie tijd uit. Straks, in december,  is het cadeautjestijd en zullen kinderen ongetwijfeld verblijd worden met dit boek. Kreeg nu al enthousiaste reacties van mensen die het voornemen hebben om het te bestellen. Zoals ik al eerder schreef hebben Ans, die voor de illustraties en de omslag zorgde, en ik er met veel plezier aan gewerkt. Sommige vonden het een aparte titel en vroegen naar het waarom. Ter introductie daarom een stukje uit hoofdstuk 1, waarin duidelijk wordt hoe het boek aan deze titel komt:

Rara dat ben ik. Dat komt eigenlijk zo. Toen mijn moeder van mij in verwachting was, vroeg mijn vader telkens: ‘Wat zal het worden? Een jongetje of een meisje?’ En omdat ze dat toch niet wisten, vonden ze het niet nodig om een naam voor mij te verzinnen.
‘Het wordt vast een meisje,’ zei mijn vader, toen mijn moeder al een hele dikke buik had.
‘Of een jongetje,’ lachte mijn moeder. ‘ Meer smaken zijn er namelijk niet.’
Toen ik werd geboren en een meisje bleek te zijn, noemde mijn vader allerlei namen die mijn moeder dan weer afkeurde.
‘Afke.’
‘Nee.’
‘Boukje.’
‘Nee.’
‘Corrie.’
‘Nee ook niet.’
‘Sjoukje dan misschien?’
‘Hè neen.’
‘Weet je wat,’ zei mijn vader ‘we laten het gewoon aan het toeval over.’ Dat vond mijn moeder wel een tof idee. Mijn vader moest natuurlijk wel de geboorteaangifte doen. Terwijl hij in de tram naar het stadhuis reed, had hij echt nog geen idee. In het stadhuis zei hij tegen de ambtenaar: ‘Ik kom de geboorte van mijn dochter aangeven.’
Die ambtenaar was een meelevende man. ‘Gefeliciteerd!’ zei hij. ‘Ra, ra hoe zal het gaan heten?’ .
Mijn vader werd helemaal blij. ‘Juist, ja dat is het. Schrijf maar op Rara, dat is het. Mijn dochter heet Rara.’
Dus… Rara dat ben ik. Nou is er buiten mijn naam nog wat bijzonders met mij aan de hand. Mijn vader en moeder zijn allebei hartstikke blond. Maar mijn haar niet, dat is pikzwart. Ik had een hoofd vol kleine zwarte krulletjes, toen ik nog een baby was. Nu niet meer, nu heb ik een rasta kapsel met aan elk staartje een paar kraaltjes. Gele, want dat kleurt zo leuk, vindt mijn moeder. Mijn ogen zijn blauw, net zo blauw als die van mijn ouders. Maar mijn lijf is lekker bruin, alsof ik altijd in de zon lig.
Natuurlijk heb ik wel eens aan mijn vader gevraagd hoe dat toch komt, dat ik zo bruin ben bedoel ik. Nou is mijn vader m’n beste vriend, dus die heeft helemaal geen geheimen voor me. Maar ik zag wel dat hij even schrok toen ik er naar vroeg. We waren juist de schuur aan het opruimen.
Hij legde de spullen weg en zei: ‘Van voren ben je een meisje, dus lijk je op je moeder. Maar van achteren lijk je precies op mij. Net zulke ronde billen.’
Daar moest ik wel om lachen. Nou dacht hij misschien dat het daar mee klaar was.
‘Maar dat bedoel ik niet,’ zei ik plagerig. ‘Waarom ben ik zo bruin en heb ik van die zwarte haren?’ Hij schuifelde zenuwachtig met zijn voeten.
‘Nou,’ zei ik, ‘voor de draad er mee!’
‘Je moeder was een hele mooie meid,’ begon hij.
‘Nog steeds,’ zei ik.
‘Nog steeds,’ herhaalde mijn vader. ‘Op een avond, toen we lagen te vrijen, wilde je moeder plotseling weten hoe laat het was. Ze deed het licht aan en… eh…,’ zijn stem klinkt een beetje verlegen. ‘Nou, ja toen is er licht bij gekomen. We kregen toen geen blank kind, maar zo’n mooie koffieboon.’
Toen hij dat had verteld, begon hij me heel stevig te zoenen. Je kon zo wel zien dat hij blij en opgelucht was dat hij het had verteld.
‘Je bent hartstikke multi-cultureel en daar ben ik bijzonder trots op,’ zei hij en ging gewoon weer verder met het opruimen van de schuur.
Ik ben ook een bijzonder intelligent kind. Als je dag en nacht op school bent, word je dat vanzelf. Dat heb ik niet van mezelf hoor, dat zegt de meester als hij in een lollige bui is. Het is alleen heel stom dat hij dit altijd zegt als ik juist even iets niet weet.
In de klas gaat het dan zo. De meester wijst naar mij en vraagt bijvoorbeeld: ‘Wat is een samenleving?’
Nou kun je natuurlijk denken, hoe komt die man er op. Op zo’n vraag bedoel ik. Maar daar is hij meester voor. Die willen soms de meest vreemde dingen weten. Ik denk dat hij dat vraagt omdat hij het zelf niet weet.
‘Nou?’ vraagt de meester.
Om tijd te rekken zeg ik: ‘Dat weet u vast zelf wel.’ Daar moet de meester hard om lachen.
‘Ik wel,’ zegt hij, ‘maar nou jij. Als je dag en nacht naar school gaat, mag ik wel iets van je verwachten.’
Daar moet ik wel even wat bij uitleggen. Ik woon met mijn vader en moeder in een oude school. Vandaar dat grapje van de meester. Onze huiskamer is zo groot als een klaslokaal. Je gelooft het of niet, maar het schoolbord hangt precies boven de televisie. Soms schrijft mijn vader er een boodschap op. “Kom vanavond te laat op school, heb een vergadering.” Mijn moeder wordt dan dubbel grappig en schrijft terug: “Dat worden dan strafregels en met je blote billen naar bed!” Ze tekent er dan een hartje onder.
Mijn vader en moeder doen altijd erg verliefd tegen elkaar. Ze geven elkaar ook koosnaampjes. Karel, mijn vader, heet dan Kreukel. Die naam past wel bij hem. Hij ziet er altijd een beetje kreukelig uit. Kreukel houdt niet van nette pakken. Hij loopt liever in een spijkerbroek en een trui. Ook heeft hij een stoppeltjes baard en hij vergeet bijna altijd om naar de kapper te gaan. Mijn moeder, die eigenlijk Pita heet, wordt altijd Pietsie genoemd. Dat komt omdat ze nogal klein is. Als Kreukel erg gek doet, noemt hij haar ‘mijn Ietse Pietsie’.
Plotseling weet ik het antwoord.
‘Samenleving is een contract,’ roep ik door de klas. Het is even helemaal stil. Hier moet de meester diep over nadenken.
‘Tja,’ zegt hij, ‘het is natuurlijk een antwoord. En misschien heb je ook wel een beetje gelijk. In een samenleving moet je afspraken maken met elkaar.’
‘Met een contract,’ zeg ik nog eens. ‘Toen mijn vader en moeder gingen samenleven hebben ze een contract getekend.’
Ik leg het maar uit, want ik zie gewoon aan de meester dat hij het niet snapt. Nu klaart zijn gezicht helemaal op.
‘Oh, bedoel je dat!’ roept hij. ‘Ja, je hebt gelijk. Een samenlevingscontract is een samenleving in het klein. Heel goed. Als alle mensen met elkaar regels vaststellen en opschrijven dan ontstaat er een samenleving. Als iedereen zich aan die afgesproken regels houdt, is dat goed voor de samenleving.’
Christien, een kind met vlechten en altijd een jurk aan, steekt haar vinger op. ‘Mijn vader en mijn moeder zijn getrouwd. Want samenleven is hokken, zegt mijn vader. Trouwen is beter voor…’
‘Voor de samenleving zeker?’ snauw ik, want ik kan haar soms niet uitstaan.
‘Ho, ho,’ sust de meester ‘trouwen of samenwonen is een samenlevingsvorm. Iedereen maakt voor zichzelf uit hoe die samenlevingsvorm er uit ziet. Er bestaat ook nog zoiets als een commune,’ weet hij. ‘Allemaal mannen, vrouwen en kinderen bij elkaar in één huis.’
Christien kijkt zuur. Die wil helemaal niets horen over andere samenlevingsvormen. De meester kijkt naar het boze gezicht van Christien.
‘Maar je moet natuurlijk wel respect voor elkaar opbrengen,’ zegt de meester. ‘Anders kun je niet samenleven.’
‘Dat bedoel ik,’ zeg ik tegen Christien, die nu haar tong uitsteekt.

                      Links Ans van Ispelen, rechts Marja Visscher

Rara dat ben ik, geschreven door Marja Visscher en geïllustreerd door Ans van Ispelen. Het boek bevat 130 pagina's (ISBN 978-94-6206-468-3) Vaste prijs: 15,95 euro Te bestellen in de boekwinkel of rechtstreeks bij de uitgeverij  www.boekscout.nl

Reizen met de Waterbus geeft romantisch dagje Dordrecht

Afgelopen woensdag konden de weersomstandigheden niet beter. Karin en ik hadden de hele week het weer al in de gaten gehouden, maar precies op ons wekelijks dagje uit was er geen mist, geen regen, maar stralende zon. We besloten met de waterbus af te reizen naar Dordrecht. Een prachtig rit over het water die we konden aftikken met de OV-kaart. Voor ongeveer 8 euro heen en terug was het ongeveer een rit van een uur. Vlakbij de Spido in Rotterdam stapten we op en een uur later, op het Groothoofd in Dordrecht, eindigde de rit.

Omdat het heerlijk weer was slenterden we door de prachtige binnenstad. Bezochten leuke antiekzaken en maakten vooral veel foto's. Want Dordrecht is een prachtige, zeer fotogenieke stad. Zoals jullie op bovenstaande foto's wel zien. Recht tegenover de gebroeders De Witt genoten we van een cappuccino met worteltaart en lieten ons vervolgens op onze zwerftocht leiden door alle mooie winkels en etalages. Stapten hier en daar binnen voor originele kerstcadeautjes. Langzamerhand ging de zon weg, maar toen was het ook al rond vier uur. Tijd dus voor ons wekelijkse wijntje.

Altijd weer de kunst om iets gezelligs te ontdekken waar we dit overheerlijk vocht kunnen genieten. Dit keer werd het café Tijd in de Voorstraat. Een gezellig café met gedichten van de Dordtenaar Cees Buddingh schilderijen en oude foto's aan de muren. Lekkere banken om een beetje op te hangen en te kletsen, een leestafel en een kast met gezelschapsspelletjes. Gewoon precies zoals een gezellig café moet zijn. Karin had er in haar jonge jaren nog een centje bijverdiend in de bediening en vroeg de kelner naar de eigenaar. Nog steeds de zelfde eigenaresse, nu inmiddels de 70 jaar gepasseerd. Ze was er helaas niet dus schreef Karin op een servetje een leuk briefje aan haar, met een kleine herinnering, die de kelner haar zou overhandigen. Het was al donker toen we weer naar buiten stapten. Maar omdat de winkels nog open waren, besloten we onze tocht door het nu extra romantisch verlichte Dordrecht verder af te maken.

Juist die schemering en de reeds opgehangen kerstverlichting maakten onze wandeling door Dordrecht compleet volmaakt. Galeries, boekwinkeltjes, bloemenwinkels, cadeauzaakjes, antiquariaten en antiekzaakjes, waar stapten we niet binnen. Hadden al mooie kerstcadeutjes te pakken, maar het mooiste moest nog komen, zo zou achteraf blijken.

We ontdekten namelijk net voor sluitingstijd de Kadogalerie Zijderzin aan de Voorstraat 25, waar een hartelijke eigenaresse, Heidy van Toorn ons uitnodigde om toch vooral nog even lekker rond te kijken. Niet alleen op de begane grond, maar ook in het prachtig verzorgde onderhuis. We complimenteerde haar met haar prachtige winkel en Karin maakte er haar kerstcadeautjes compleet. Naast mooie cadeauartikelen verkoopt Heidy er kunst en smaakvolle woondecoraties. De winkel is mooi uitgelicht, waardoor alle artikelen prachtig tot hun recht komen. Wie nog Sint- en Kerstcadeautjes moet aanschaffen is een bezoekje aan Zijderzin zeker de moeite waard. Kijk ook maar eens op de website: www.zijderzin.nl en geniet van bovenstaande collage waarvoor ik de foto's in haar winkel maakte.

Na te hebben afgerekend sloot zij de deur achter ons. Buiten was het inmiddels nu compleet donker en konden we alleen nog genieten van de verlichte etalages en probeerden we uiteraard om ook de mooie plekjes van Dordrecht, die bijna juist tot leven komen in de schemer, met de camera vast te leggen. Ik wil mijn bloglezers op dit punt niet teleurstellen. En laten we eerlijk zijn, zijn ze mooi of niet?! Omdat we zo aan het fotograferen waren vergaten we de tijd van het afreizen van de Waterbus. Om die reden moesten we een half uur wachten om op de laatste boot te kunnen stappen.

Precies om zeven uur stapten we in Rotterdam weer aan wal en fotografeerde op het ponton waar we uitstapte dit feeërieke schouwspel. Terug in Rotterdam, waar zwager Alex het stokbrood al had besmeerd met knoflookboter, de soep reeds had opgezet en voor een heerlijke salade had gezorgd. Met natuurlijk Karins koffie met slagroom en een likeurtje toe. Hoe mooi kan het leven zijn. Een telefoontje naar meneer Visscher is vervolgens genoeg om mij voldaan na een heerlijk dagje Dordrecht weer van Blijdorp naar het Klaaswaalse te brengen. 

Lezing ’’t Genot van het landleven’

Op vrijdagavond 7 december a.s. zal Willy Spaan in ’t Hof van Assendelft een lezing houden over

buitenplaatsen en landgoederen in de Hoeksche Waard. Aan de hand van dia’s neemt zij u mee langs verdwenen en nog bestaande historische buitenplaatsen in de Hoeksche Waard. ’t Hof van Assendelft, nu streekmuseum, is één van die buitens. Een betere plek om deze lezing te geven is er dus niet! Van wie waren die buitenhuizen en landgoederen in de polder? Waarom en hoe werden ze gebouwd en aangelegd? Wat was de relatie met het omringende landschap en de betekenis voor de dorpsgemeenschap? Wat is het verschil met nieuwe landgoederen in onze tijd? Ook de opeenvolgende tuinstijlen en het veranderde sociale leven komen aan bod. Het Streekmuseum Hoeksche Waard in Heinenoord heropende in het Jaar van de Buitenplaats 2012 ’t Hof van Assendelft met de tentoonstelling ‘Van Goeden Huize’. Deze lezing sluit daar mooi bij aan. 7 december 2012, Hof van Assendelft, Hofweg 13, Heinenoord. Inloop vanaf 19.00 uur. Aanvang lezing 19.30 uur. Prijs € 5,00 (Vrienden van het museum € 2,50)/ Gelieve te reserveren via tel. 0186 - 601535 (di t/m zo) of via email: info@streekmuseumhw.nl o.v.v. ‘lezing 7 december’.
Willy Spaan is historica en naast bestuurslid van het Streekmuseum Hoeksche Waard onder meer ook voorzitter van de Erfgoedkoepel Hoeksche Waard. Zij is een veelgevraagde deskundige op het gebied van het Hoeksche Waards cultureel erfgoed. Eerst volgende activiteiten Streekmuseum Hoeksche Waard in Heinenoord: Donderdag 13 december Oude dorpsfilms van Heinenoord worden getoond in samenwerking met Bibliotheek Hoeksche Waard. Aanvang 19.30 uur. Kerstvakantie Kerstactiviteiten voor kinderen – houd website in de gaten. Zaterdag 12 januari 2013 Kijkje achter de schermen op de depotzolder van het museum.

Winterfair 24 november Klein Profijt

Op zaterdag 24 november zal weer de jaarlijkse Winterfair gehouden worden van 11.00 tot 16.00 uur. In het gebouw van Klein Profijt, de schuur en twee tenten zullen diverse kraampjes aanwezig zijn met diverse producten zowel vanuit de Hoeksche Waard als van buiten. Het varieert van keramiek tot kerstartikelen, van diverse kaassoorten tot gedroogde appeltjes, van kettinkjes tot vogel voederhuisjes. Er zal van alles te proeven zijn aan de bar en in de te tenten. Van Glühwein tot zuurkool met broodje worst, van vers geperst appelsap tot soepgroenten. De jeugd kan zich ook vermaken met diverse activiteiten waaronder het maken van kijkdozen.

Kortom, een gezellige markt in de kerstsfeer waar eenieder iets van zijn gading zal vinden. Iedereen is welkom!

Krekennatuur Hoeksche Waard, schatkamer voor bijzondere planten!

De soortenrijkdom van de nieuw ingerichte natuurterreinen langs veel kreken in de Hoeksche Waard neemt elk jaar toe.! Vooral in de wat oudere terreinen van het project Argusvlinder, die in de jaren 90 van de vorige eeuw zijn aangelegd, worden elk jaar weer nieuwe plantensoorten ontdekt. Vaak betreft het zeldzame planten, die op veel verdwenen zijn of erg zeldzaam zijn. Het Hoekschewaards landschap (HWL) beheert deze en de onlangs aangelegde terreinen van het Vlietproject al vanaf de aanleg en zijn er trots op dat het beheer zijn vruchten afwerpt. Alle droge (maar ‘s winters soms erg nat!) terreinen worden vanaf juli gemaaid, waarna het maaisel afgevoerd wordt naar een biologische boer uit de streek, die er compost van maakt.

Ook dit jaar werden door de beheerders van het HWL enkele nieuwe en bijzondere planten ontdekt. Zo werd voor dit jaar door een maaier net op tijd gestopt voor een Parnassia, die tussen de ijle rietvegetatie stond. Dit bijzondere plantje komt nog wel langs de kust voor, bijvoorbeeld in duinvalleien maar daarbuiten is het zeer zeldzaam. Een andere bijzonderheid was de Klavervreter, die vorig jaar voor het eerst gezien werd maar ook dit jaar tot bloei kwam. Het is een ongewone plant, die geen groene bladeren heeft en zijn voedsel via zijn wortels van andere planten betrekt. Een andere (half)parasiet is de Grote Ratelaar, die dit jaar nieuw was. Deze plant parasiteert op gras en heeft daarnaast mooie gele bloemen. Naast de nieuwe soorten breiden vooral een aantal orchideeënsoorten zich elk jaar uit naar nieuwe locaties. De leden van de plantenwerkgroep van het HWL zijn razend enthousiast en volgen de ontwikkelingen door jaarlijks enkele terreinen te inventariseren op hun soortenrijkdom. Zij stelden vast dat er ondertussen 5 soorten orchideeën groeien langs de kreekoevers in de Hoekschewaard. De Rietorchis is de meest algemene soort, die al met 100-den exemplaren op meerdere locaties te zien is. Nauw verwant is de Gevlekte Rietorchis, die op nattere plaatsen voorkomt en opvallende vlekken op de bladeren heeft. Ook de Brede orchis heeft soms bruine vlekken op de bladeren en lijkt veel op de Gevlekte rietorchis. De bladeren zijn wat breder en hij bloeit eerder in het jaar. De Bijenorchis is een kleine orchidee, waarvan de bloem een beetje op een bij lijkt. De bladeren zijn in de winter al te zien als een klein rozetje plat op de grond. De Moeraswespenorchis komt maar met enkele exemplaren voor op een enkele locatie. Het is een prachtige plant, die wat later in het seizoen bloeit en houdt van kalk in de bodem. Uiteraard staan de planten niet op zich zelf en zorgt de stijgende soortenrijkdom hopelijk voor een goed aanbod voor veel vlindersoorten. Met veel dagvlinders gaat het niet goed in Nederland en daarom is het van groot belang, dat de Ecologische structuur langs kreken goed beheerd wordt, met veel soorten die voedsel geven en als waardplanten kunnen dienen.

Aan het eind van het maaiseizoen kan worden geconcludeerd, dat de resultaten er mogen zijn en wordt al weer reikhalzend uitgekeken naar het nieuwe groeiseizoen!

Lezing over Bijbelse bloemen en planten

Op maandagavond 19 november zal Elza van Dorsser-Benne, lid van de  plantenwerkgroep van HWL, een lezing geven over bekende en onbekende planten die voorkomen in de Bijbel of die op enige manier gerelateerd zijn aan godsdienstige legendes, die genezend kunnen werken en/of onheil kunnen brengen. Verder wordt ingegaan op bepaalde begrippen, zoals wat bedoelt de Hebreews met o.a. de lelie, bittere kruiden, onkruid, anemoon, roos. De morgenster heeft vele mensen tot dichten gebracht. Wat houdt in de Bijbel de morgenster in? Waarom groeien er bepaalde planten op een begraafplaats? Welke symbolische, godsdienstige waarde hebben die planten? Ook zijn planten vaak naar heiligen vernoemd, zoals de Teunisbloem. Tevens heeft kleding tot namen geleid, bijvoorbeeld monnikskap, kardinaalsmuts. Natuurlijk zijn er ook veel verhalen en mythen rondom Maria en menig bloempje heet naar haar, zoals mariadistel en het madeliefje. Laat je verrassen en kom naar de lezing op 19 november a.s.. Plaats: Nationaal Landschap Centrum, Veerweg 1C, 3281 LX  Numansdorp Tijd: van 20.00 uur tot ongeveer 22.00 uur Kosten: leden HWL euro 2,- niet-leden‚3,- kinderen t/m 12 jaar 1,- . 

Bronzen beelden en schilderijen in het gemeentehuis van Korendijk

Elisabeth Middelkoop uit Nieuw-Beijerland exposeert in november en december 2012 haar bronzen beelden in het gemeentehuis van Korendijk. Hoewel zij nog niet heel vaak heeft geëxposeerd maakt Elisabeth momenteel naam met haar aansprekende bronzen figuren. Elisabeth is veelzijdig. Naast de tijd die zij besteedt aan het boetseren en modelleren van haar bronzen beelden, is zij een enthousiast lid van de Schilderclub van Stichting Welzijn Binnenmaas. Omdat het gemeentehuis van Korendijk eveneens ruimte biedt voor een expositie van de schilderclub, vormen de wanden op de benedenverdieping het decor voor het werk van Elisabeth en haar medecursisten. Er is werk te zien van Adri Barendregt, Claire van de Biggelaar, Ina Boer, Jaqueline van Brussel, Sara Hazebroek, Lou Hijna, Ed Lafeber, Dick Stigter en Tiny van Wijk. Ben je benieuwd naar de beelden en de schilderijen? De expositie wordt op donderdag 15 november ’s avonds om 20.00 uur officieel geopend door Sylvia Cats, vriendin van Elisabeth en Sara Hazebroek, docent schilderen. Graag nodigen zij jullie om hierbij aanwezig te zijn. Iedereen is van harte welkom!

Wilgenslieten te koop

Ook dit jaar heeft het Hoekschewaards Landschap weer wilgentakken te koop voor het zelf maken van vlechtschermen. Deze kunnen gebruikt worden als erfscheiding, voor prieeltjes en overal waar een ondoorzichtige afscheiding in de tuin gewenst is. De takken, ook wel slieten genoemd, komen voornamelijk uit een griend langs de Oude maas en in mindere mate uit andere binnendijkse grienden. De wilgentakken zijn zo'n 4 meter lang, en worden verkocht in bossen van 10 stuks. Een bos is voldoende voor ongeveer driekwart vierkante meter. Voor een schutting van bij voorbeeld 10 meter lang en 1,8 meter hoog heb je dus 24 bossen nodig. De prijs per bos is slechts 3,50 (exc.6 % BTW). De wilgenslieten zijn te krijgen via NLC of Klein Profijt. Als je grote aantallen nodig hebt, kunnen ze tegen betaling ook worden bezorgd. Voor meer informatie Cees Mesker 06-12966131 of Klein Profijt 0186-621 888.   

Sjaal om, laarzen aan en een heerlijke wandeling maken

De komende dagen gaat het niet zoveel meer regenen het is dan heerlijk om een lekkere wandeling te maken. Bij ons op het eiland zijn er divese prachtige gebieden om te wandelen. Mijn favoriet is de Borrekeen. Het Vlietproject verbindt verschillende natuurgebieden in en aan de randen van de Hoeksche Waard met elkaar. Dit is gebeurd door de kreken hun oorspronkelijke vorm terug te geven. Door de kreken in het landschap weer zichtbaar te maken wordt het landschap boeiender. De Borrekeen is een waterrijk moerasgebied van circa 2,5 hectare. Bij de aanleg van de Borrekeen is gestreefd naar een goed leefklimaat voor kikkers, salamanders en padden. Men deed dit door het graven van twee amfibieënpoelen.

De Borrekeen is één van de 16 deelprojecten die onder het Vlietproject vallen. Het is heerlijk om zo dicht bij huis zo'n prachtig stukje natuur te hebben om in te ontspannen.

Maar rond ons huis heeft de herfst ook toegeslagen. De geraniums die ik toch tot voor kort nog elke week bijhield door er de dode bloemen uit te knippen, staan er nu toch wat herfsterig bij. Weinig bloemen meer en het groen wordt oranje. Het is eigenlijk een beetje raar in de tuin, sommige hortensia's kleuren al en verliezen blad terwijl er ook zijn, die zelfs nog nieuwe bloemen ontwikkelen. Zo ook wat de rozen betreft. In de tuin staan berken die geen blad meer hebben, berken die geel blad hebben en zelfs één die toch nog behoorlijk in het blad zit. Maar, één flinke herfststorm en ook die bomen zullen het blad verliezen. Vroeger vond ik het wel leuk als bij ons op het erf overal blad lag. Tegenwoordig vegen we wat meer, zeker na de regen kan het door bladval heel glad zijn en aangezien ik ook in de jaren van herfst verkeer...Gelukkig hebben we onze tuin zo opgebouwd dat er ook struiken en bomen in staan die blad en naalden behouden, zodat onze tuin nooit echt kaal is en altijd wel een beetje spannend en mooi blijft. Voor mijn 'zwarte brigade' is ook de herfst ingetreden. Kippen lijken dan wellicht wat lichtvoetig door het leven te gaan, maar hebben toch meer in die kleine kopjes dan je wel zou denken. Zodra het herfst begint te worden, bestrijken ze niet meer automatisch de gehele tuin. Om in een ander gedeelte te komen, moeten ze een onbeschermd pad zonder bomen over en dat doen ze dan niet meer. Ze zoeken in de tuin juist daar bescherming waar de bomen en struiken hun groen behouden. Slim, want in het verleden zijn er een aantal ten prooi gevallen aan de roofvogels voor wie de prooi 's winters ook wat moeilijker begint te worden. Blijkbaar is dat in die kleine koppies blijven hangen, na wat slachtofferhulp van mijn kant, kiezen ze nu, heel wijs voor bescherming in de tuin. De eerste veldmuisjes al weer ontdekt in het kippenhok en...jawel ook mijn roodborst heeft zich weer gemeld. Het zijn zo de zaken in de natuur waardoor je er niet meer om heen kunt....het is gewoon herfst!

Genieten is geen illusie, kijk mee met ons momentje van realiteit aan het Noordeinde

Gisteren weer bij mijn zus Karin in Rotterdam Blijdorp geweest. Van tevoren bedacht dat we ditmaal naar Den Haag zouden gaan. Het is maar een kort ritje met de RandstadRail, omdat Karin in Blijdorp vlak onder haar woning het station heeft, wij een OV-kaart hebben en onze Rotterdampas ook geldig is voor de musea in Den Haag. Na een 'bakkie' bij haar thuis was ons eerste doel het Panorama Mesdag. Voor wie er nog nooit geweest is, is dit een aanrader. Een prachtige beleving van de ruimtelijk illusietechniek. Het werd geschilderd in de jaren rond 1880 gezien vanaf het seinpostduin in Scheveningen door H.W.M. Mesdag, bijgestaan door zijn vrouw Sientje, die verantwoordelijk was voor het dorp Scheveningen, TH. de Bock voor de lucht en de duinen en de bekende schilder G.H.B. Breitner voor de kavallerie en artillerie op het strand. De doorsnede van het panorama is maar liefst 35 meter en de afstand, vanwaar je alles kunt bekijken tot het doek, is 14 meter. Ook de hoogte van het doek bedraagt 14 meter. De gehele omtrek van het doek is 120 meter en het gehele beschilderde oppervlak is 1680 meter. En over illussie gesproken, we vielen met onze neus in de boter want in het museum konden we direct ook een andere illusieschilder bewonderen, namelijk werk van Paul Chritchley. De geschilderde deur met een hand er door, of ogen die de postbode nakijken. Maar ook stiekem mee gluren wanneer je een dichte (illusie)deur opent en een juffrouw onder de douche tegenkomt. Eigenlijk een tentoonstelling die niet is uit te leggen, maar die je gewoon moet gaan zien.

Toch kun je ook hier weer met heel weinig heel erg blij worden. Na het museum liepen we richting het centrum door de mooiste straat van 's-Gravenhage, het Noordeinde. Mag natuurlijk ook wel wanneer je 'straatje' eindigt bij het Paleis van de Majesteit, maar toch. Wanneer de Majesteit in de pauze haar boterhammetje opeet en een frisse neus haalt, is er heel wat te zien. Aan het Noordeinde is er bijvoorbeeld een klein eeuwenoud hofje, waar zich het atelier van de restaurateur Johan Klijn bevindt. Poortje door om dan in een totaal andere wereld terecht te komen. Achter het blauwe hek een mooie, romantische tuin en gedichten geschreven op de witte muren. Achter de kleine ruitjes is Klijn aan het werk. Hier wordt op ambachtelijke wijze antiek gerestaureerd zoals o.a. spiegels en schilderijlijsten.  

We deden de hele middag over die ene straat het Noordeinde. Een prachtige straat vol met bijzondere winkels en galeries. We stapten overal binnen en ontdekten de meest oogstrelende kunst, serviezen, lampen, antiek en zelfs, geloof het of niet een atelier met prachtige stofjes, waar beneden in het atelier aan een rij naaimachines de lappen tot heuse overhemden werden gemaakt. Vooral de schitterende serviezenzaak 'Aan tafel met...' maakte indruk. Niet één twaalf-delig servies, maar passende schalen zoeken bij kleurige borden en nog kleurigere kopjes uit alle landen die je maar bedenken kunt, uitgestald in houten veilingkistjes met een gele ladder ervoor om desnoods een klimmetje te maken naar het allerhoogste.

Het was wel droog, dus we bofte weer zoals vanouds. Maar het was waterkoud. Op dus naar een leuke tent voor een heerlijke cappuccino. Daarvoor kwamen we terecht bij wel iets heel bijzonders, namelijk Lola Bikes en Coffee. Een fantastische, bijna ondenkbare combinatie van een fietsenreparatie-verkoop en een gelegenheid voor koffie met heerlijke zelfgebakken koeken en dat alles in een mooi, eeuwenoud pand. Beneden een een echte reparatiewerkplaats met van die ouderwetse bruine laden voor schroefjes en moertjes. Op de begane grond staan tussen de rijwielen tafeltjes, stoelen en gezellige banken. Het kleine trapje naar boven leidde naar een entresol en een serre. Op de entresol, mooie gestilleerde plafonds, een prachtige antieke schouw en kasten. In die kasten en op een grote leestafel, hoe kan het ook anders een verzameling boeken over de rijwielsport en ouderwetse fietsbellen. Ongestucte muren met fietsen die prachtig werden uitgelicht. En dan onze cappuccino's, hoe mooi kun je ze krijgen....? Tot slot, het was inmiddels donker genoten we op een gezellig verwarmd terras van een heerlijk rood wijntje. Een heerlijk Frans herfstwijntje van een 'vurukkelukke' soort. Ben de naam vergeten, maar zaten vervolgens door kou en wijn vrij roezig in tram en RandstadRail op weg naar Rotterdam Blijdorp. Daar had Karin haar werk al vantevoren gedaan en genoten we van een heerlijke Pompoenoverschotel met fetta en rijst met koffie met ammaretto toe. Nou, zeg eens eerlijk, hoe mooi kan het leven zijn! Nieuwe plannen zijn trouwens al gemaakt. We laten ons, als het weer het toelaat, volgende week met de waterbus van Rotterdam naar Dordrecht vervoeren, daar aan wal brengen we een bezoek aan de vele boeken- en antiekzaakjes, galeries en leuke koffietentjes. Maar laat het weer het niet toe, geen nood. We hebben een abonnement op de mooiste films die Nederland te bieden heeft, en o.a. draaien in het theater Lantaarn/Venster. Is ook niet verkeerd. Lang leven de Cinevillepas! Wij weten wat genieten is! 

Natuurwerkdag op landgoed De Peerdegaerdt

Net als vorig jaar deed Landgoed De Peerdegaerdt in Strijen de eerste zaterdag van november weer mee aan de Natuurwerkdag, een van de grootste vrijwilligersacties van Nederland georganiseerd door Landschapsbeheer Nederland. De dag begon druilerig op De Peerdegaerdt, maar eindigde met een welverdiend zonnetje. Aan het eindresultaat was duidelijk te zien dat veel werk verzet was.

Door het hele land gaat jong en oud tijdens de Natuurwerkdag aan de slag voor het behoud en herstel van natuur en landschap. Onder het motto 'Leef je uit' vonden uiteenlopende activiteiten plaats. Niet alleen het landschap knapt ervan op: ook (bedreigde) plant- en diersoorten kunnen weer vooruit. Het landschap kan niet zonder vrijwilligers. Per jaar werken ze bijna een miljoen uur aan behoud, beheer en ontwikkeling. Maar hun waarde laat zich niet alleen in geld en uren uitdrukken. Vrijwilligerswerk heeft ook een sociale component, het draagt bij aan de betrokkenheid en zorgt voor draagvlak. Daarnaast verbetert het de toegankelijkheid en recreatieve waarde van het landschap. De Peerdegaerdt, nog steeds in de feeststemming door het behalen van de finaleplaats voor de prijsvraag van Groen en Doen afgelopen week, kon tijdens de Natuurwerkdag rekenen op de inzet van een erg gevarieerde deelnemersgroep. Naast deelnemers uit Strijen zelf, waren ook mensen uit Rotterdam en Den Haag van alle leeftijden van de partij. Uit Leiden kwamen zelfs nog twee deelnemers van een vaste vrijwilligersgroep uit omgeving Leiden, als een soort uitwisseling. Iedereen werd ontvangen met koffie en thee, of een fris perensapje. Frans Jansen, hoogstamboomgaard- en landschapsdeskundige, begeleidt de vrijwilligersdagen op De Peerdegaerdt, zo ook deze Natuurwerkdag. Hij spreekt van een zeer succesvolle dag: “We hadden een enthousiaste groep mensen met veel nieuwe gezichten. Doordat de Peerdegaerdt een grote verscheidenheid aan landschapselementen omvat, kunnen de deelnemers bij ons kiezen uit allerlei uiteenlopende natuurwerkzaamheden. Voor dit soort dagen lenen wij altijd het benodigde gereedschap van Landschapsbeheer Zuid-Holland. Hierdoor kan iedereen meteen goed aan de slag. Ondanks dat het weer aan het begin wat druilerig was, is veel werk verzet. Zo zijn de wilgen geknot, de hulsthaag bij de vijver is bijgewerkt, bamboe bossen bij de vijver zijn verwijderd, de omheining en boombescherming is hersteld en heel veel snoeihout is afgevoerd naar de takkenrillen. Het eindresultaat is heel goed te zien!” De ransuilen op De Peerdegaerdt lieten zich tijdens deze Natuurwerkdag ook bewonderen door alle deelnemers. De uilen hadden er deze dag voor gekozen om naast de stal in een boom te gaan zitten. De kinderen van familie Smids, overigens bijna niet meer te stoppen te krijgen met snoeien en takkenrillen bouwen, vonden het heel bijzonder om te zien en hebben ook uilenballen mee naar huis genomen om uit te pluizen. Frans zegt over de ransuilen: “Elke keer als ik op De Peerdegaerdt ben, dan zoek ik de ransuilen op om ze even te bekijken. Het is hier normaal, maar blijft voor mij heel bijzonder. Veel verschillende vogels hebben sowieso De Peerdegaerdt als leefomgeving uitgekozen. Zo werd ik zelf tijdens de voorbereidingen van de Natuurwerkdag verrast door twee wegvliegende houtsnippen en heb ik zelfs nog een goudhaantje gezien. Over fantastische natuurbelevingen gesproken!” Doordat het weer pas in de middag opklaarde, vond de lunch noodgedwongen plaats in de stal, waar normaalgesproken het voer van de paarden staat. Nadat de gezonde trek weer gestild was en iedereen zich had opgewarmd aan de soep, vertrok de hele groep energiek richting de inmiddels geknotte wilgenrij. Hierdoor konden in één keer de gesnoeide wilgenslieten opgehaald worden om in de takkenrillen te verwerken. Vervolgens ging iedereen weer verder met de rest van de werkzaamheden onder de stralen van een voorzichtig doorbrekend zonnetje. Uiteindelijk werd de dag buiten afgesloten met een drankje en kregen alle deelnemers naast zaadjes van de kattenstaart een sapje van Peerdegaerdtse bodem mee. Ton van Rossen, één van de deelnemers is erg enthousiast over de natuurwerkdag op De Peerdegaerdt: “Vroeger ben ik al een paar keer op De Peerdegaerdt geweest. Het is leuk hier weer terug te komen. Ik kon kiezen uit veel verschillende klussen en vond ook de uitleg van Frans erg interessant. De dag is daarnaast goed verzorgd, met een uitgebreide lunch, thee en koffie. En het Peerdegaerdtse sapje niet te vergeten. Graag ben ik met een toekomstige activiteit weer van de partij. Misschien volgend jaar tijdens de Perenplukdagen.”

Tekenen met de natuur onder leiding van kunstenaar Dennis Happé

Woensdagmiddag 7 november togen 11 jonge kunstenaars in spé met hun eigen gemaakte tekeningen richting Landgoed De Peerdegaerdt. In plaats van paarden stonden er deze woensdagmiddag ezels in de stal, schildersezels wel te verstaan!

Onder leiding van Dennis Happé begonnen de kinderen met het opbouwen van hun expositie “Tekenen met de Natuur” in de paardenstal. Tussen het stro zetten zij de schildersezels neer om hierop hun gemaakte tekeningen en schetsen met trots ten toon te kunnen stellen. Het eindresultaat van de workshop “Tekenen met de natuur” die zij de afgelopen maand gevolgd hadden. Begin oktober werd op De Peerdegaerdt namelijk de aftrap gegeven voor deze workshop, georganiseerd door de Brede School Strijen in samenwerking met Dennis Happé. Dennis Happé ging met de kinderen het landgoed op met als doel de artistieke inspiratie bij de jonge kunstenaars op te wekken. Met verzamelde materialen en een schetsboek waarin de kinderen hun eigen creativiteit kwijt konden, verlieten ze De Peerdegaerdt. Hierna kregen de kinderen van Dennis nog een aantal weken les in verschillende tekentechnieken zoals het werken en tekenen met houtskool. De expositie bood een diversiteit aan kunstwerken. Een ieder had op zijn eigen wijze of manier een tekening gemaakt waarbij de natuur van de Peerdegaerdt de basis vormde. De expositie kon op een grote belangstelling van ouders en familie rekenen. "Heel leuk om te zien hoe mijn dochter met deze activiteit bezig is geweest" aldus één van de ouders. "Het bezoek aan De Peerdegaerdt gaf haar inspiratie, wat duidelijk terug is te zien in haar schetsboek en haar tekeningen". Dennis Happé vond het ook bijzonder om met de kinderen op deze wijze te werken. "De Peerdegaerdt als locatie sloot bij deze workshop prima aan. Ik zou hier best in het voorjaar weer met een groep kinderen terug willen komen om te schilderen, bijvoorbeeld als de fruitbomen in bloei staan", aldus Dennis. De jonge kunstenaars lieten op De Peerdegaerdt ook een kunstwerk achter, wat zij zelf eerder met elkaar gemaakt hadden: een groot blad, opgebouwd uit allerlei kleine bladeren was op de stalvloer te bewonderen terwijl tegelijkertijd buiten de herfstbladeren van de bomen vielen. Meer informatie en foto’s: www.peerdegaerdt.nl , www.dennis.nl , www.strijen.nl/brede-school-strijen

Excursie 'Van Molen naar Museum'

Wie gaat er mee op zaterdag 17 november? Gidsen van Hoekschewaards Landschap organiseren dan een wandeling door historisch Heinenoord. Zij starten bij de molen in Goidschalxoord. De molenaar leidt het gezelschap rond in molen en machinehuis en je proeft een ‘koekje van eigen deeg’. Met de (eigen) auto rijden we verder door Goidschalxoord naar het haventje van Heinenoord. Gidsen van HWL wandelen daarna naar de eeuwenoude kerk, waar de kerkrentmeester ons een rondleiding geeft. Hierna wandelen we naar het Hof van Assendelft dat het Streekmuseum herbergt. Op de wandelingetjes vertellen gidsen van HWL over wat er onderweg zoal te zien is. Je kunt aansluitend op eigen gelegenheid het Streekmuseum bezoeken. Op vertoon van het entreebewijs biedt het Streekmuseum de wandelaars een gratis kopje koffie, thee of chocolademelk aan. Verzamelen: om 13.00 uur bij de molen in Goidschalxoord. Duur van de excursie: ongeveer 2 uur. Kosten: leden HWL: € 2,- niet-leden: € 3,- kinderen: € 1,-. Entree Streekmuseum: volwassenen € 4,- Kinderen € 2,-

Eigen interpretatie van 'Boer zoekt vrouw', wie biedt?

Het kijkcijfercanon 'Boer zoekt vrouw' heeft mij geïnspireerd tot het maken van dit doek. Even niet helemaal genoeg aan mijn eigen meneer Visscher en als plattelandse helemaal in de ban van zo'n echt knuffelboer creëerde ik gewoon gezellig mijn eigen agrariër. Handen in de zakken en een pet over zijn oren, zoals een echte boer betaamt. Maar aan alles zit een keerzijde. Ik kijk nu zo'n weekje tegen hem aan, maar de communicatie wil niet vlotten. Hem al op een ander plekje in de kamer gezet, boven mijn bed gehangen, maar nog steeds geen reactie. Ik stel voor dat iedereen, die het ook eens met hem wil 'proberen', of duidelijk op het eerste gezicht tot over haar oren verliefd wordt, een bod doet op deze stille plattelander. Ik wil starten met 150,- euro. Wie biedt meer?
Acryl op doek - afmeting 40 x 80 cm - oktober 2012 - copyright Marja Visscher - titel: Boer zoekt vrouw.
Inlichtingen 0186-576818 of bod redactie@deboektant.nl  Kijk voor meer kunst op www.kunstgaleriemarjavisscher.blogspot.com

Betekenis van Blauwe Maandag

Blauw had vroeger de figuurlijke betekenis 'onbetekenend, nietig, van weinig waarde'. Een blauwe maandag betekende dus oorspronkelijk vermoedelijk 'een maandag van geen betekenis'. Het Woordenboek der Nederlandsche Taal ziet een andere betekenisontwikkeling: een blauwe maandag betekende een korte periode waarin men niet hoefde te werken en ging vervolgens ook in het algemeen 'korte periode' betekenen.

Waarom in deze uitdrukking de maandag voorkomt, is niet duidelijk. Er zijn verschillende theorieën in omloop, maar die zijn allemaal omstreden. Ik hou gewoon de betekenis aan van 'een korte periode niet werken.' Dat vind ik wel wat hebben. Aangezien maandag al lang geen wasdag meer is, en zo heel gemakkelijk is vastgeplakt aan de zondag, vind ik het wel mooi om het weekend een beetje te verlengen en vandaag gewoon iets leuks te doen. Zoals nu: uitgebreid ontbijten uiteraard met krantje, daarna eerst mijn blog bijwerken, mooie blauwe foto's bij elkaar zoeken in mijn archief, douchen en samen met echtgenoot plannen maken voor de rest van de dag. Mag de figuurlijke betekenis van Blauwe Maandag dan van 'weinig waarde of betekenis' zijn voor mij zijn de maandagen tegenwoordig van ongekende waarde! Hopelijk betekent de maandag, hoe je hem ook invult, een waardevolle dag. Hij staat immers ook voor een begin....het begin van een werkweek, en begin van iets moois, het begin van een job, het begin van een mooie carrière, het begin van een liefde, een begin van.....ach, vul het zelf maar in en geniet van Blauwe Maandag!

Geniet van een heerlijke weekend!

Hoewel er zich buiten een prachtige herfst ontwikkelt met mooie gekleurde blaadjes aan de bomen en al bijna net zoveel op de grond, regent het er ook bij. Dat is minder leuk, daarom deze zaterdag dan ook een kleine verzachting door Roze Zaterdag maar weer eens van stal te halen. Een troostrijk kleurtje dat alle sores, indien daar tenminste sprake van is, even naar de achtergrond doet verhuizen. Even alles zien door die bekende roze bril, in dat kader wordt de pijpenstelende gietbui  ineens ook zuurstok roze. Dit weekend lekker de bezigheden binnenshuis zoeken. Ik heb mijn voorbereidingen getroffen. Op de bank naast me een goed boek, een stapel kranten, wat tijdschriften en zo af en toe, wanneer mijn I-Phone trilt, een klein beetje nadenken over een nieuw zet voor het spelletje Wordfeud. Open haard aan, kopje koffie, mij hoor je niet. Ga vandaag ook nog wat schilderen, heb namelijk weer een nieuw doek opgezet. En het heerlijke van schilderen is dat ik terwijl na kan denken over het verhaal dat ik nu onder handen heb en dat moet uitgroeien tot een historische roman. Ik ben wel van twee dingen tegelijk! Bij schilderen sluit het één het andere niet uit. Al schilderend bedenk ik dan welke weg ik zal inslaan. Hoe ziet het leven voor mijn hoofdpersoon Sara er uit in het voorjaar van 1780. Ze is net bevallen van haar tweede kind en heeft de zorg voor de drie kinderen van haar overleden schoonzusje. De oudste van de drie, de kleine Mattheus, pas 11 jaar, baart haar zorgen....tien tegen één dat ik morgen verder schrijf omdat al schilderend haar beeld me helder voor ogen staat. Soms sta ik er zelf versteld van hoe Sara haar leven leidt, welke weg ze bewandelt om de kleine jongen weg te houden van de mannen die hem proberen te ronselen voor de grote VOC schepen die aan de kade van Vlissingen liggen. Welke besluiten zal ze nemen. Het is gek, maar ik weet het nu nog niet. Maar morgen, morgen zal het zeker allemaal duidelijk worden...... dan zit er zomaar weer een nieuw hoofdstuk aan de roman. Ha, ha en als het meezit is er ook wat meer te zien op het schildersdoek. Wens jullie allemaal een heerlijk weekend! Geniet er van!

Landgoed De Peerdegaerdt uit Strijen door naar de finale Groen en Doen

Stichting Landgoed De Peerdegaerdt uit Strijen is door naar de finale van Groen en Doen. De Peerdegaerdt heeft in de voorronde genoeg stemmen verzameld om in de top zes te eindigen en heeft daarmee een finaleplaats weten te bemachtigen. De Peerdegaerdt heeft nu drie weken de tijd om voor haar project “Van duurzaam ideaal tot maatschappelijk kapitaal” een projectplan in te dienen en daarmee de hoofdprijs op te halen.

“De afgelopen anderhalve week heeft voor ons allemaal in het teken gestaan zo veel mogelijk mensen te laten stemmen op De Peerdegaerdt. Van alle positieve reacties die hierop kwamen en natuurlijk deze fantastische einduitslag hebben we zelfs nog meer energie gekregen om dit project tot een succes te maken”, zegt Wietske Wolf vrolijk. “Iedereen die op ons gestemd heeft, wil ik daarom enorm bedanken. We gaan er alles aan doen om deze stemmen ook daadwerkelijk te verzilveren”. In de finale maken twee van de zes projecten kans op de prijs van 50.000 euro die door het ministerie van E, L&I beschikbaar is gesteld om vrijwilligerswerk te faciliteren. Groen en Doen gelooft in samen werken aan een mooi landschap en is een programma van het ministerie van EL&I om vrijwilligerswerk op het gebied van natuur- en landschapsbeheer en ‘groen in de stad’ te ontwikkelen en te stimuleren. Vrijwilligerswerk is een belangrijke motor in het beheer en de ontwikkeling van het Nederlandse landschap. Vrijwilligerswerk heeft ook een sociale component, het draagt bij aan de betrokkenheid en zorgt voor draagvlak. Daarnaast verbetert het de toegankelijkheid en recreatieve waarde van het landschap. “De Peerdegaerdt onderstreept het belang van vrijwilligerswerk, daarom doen wij elk jaar ook mee aan de landelijke Natuurwerkdag en NL Doet. Zonder vrijwilligers had de Peerdegaerdt er heel anders bij gelegen en hadden we een aantal nieuwe elementen, zoals het aanleggen van een knotwilgenrij en het inboeten van de historische hoogstamboomgaard waarschijnlijk niet kunnen realiseren”, aldus Hèlen Sturm van De Peerdegaerdt. “Maar ook verschillende activiteiten, zoals de buitenlessen van de basisscholen kunnen niet plaats vinden zonder onze vrijwilligers”.
De Peerdegaerdt is een landgoed in Strijen met een karakteristieke oude hoogstamperenboomgaard en e en stoeterij. Bij de Peerdegaerdt zijn al jaren vrijwilligers actief voor het beheervan het landgoed en natuurlijk ook voor de jaarlijkse perenoogst. Mede hierdoor kan de Peerdegaerdt ruimte bieden aan verschillende activiteiten zoals buitenlessen waar basisschoolkinderen meer leren van de natuur en dagbesteding voor mensen met een verstandelijke of lichamelijke beperking. Zij komen tot rust op De Peerdegaerdt, krijgen meer structuur in hun leven en voelen zich weer nuttig. Tijdens het volgen van buitenlessen en dagbesteding, het deelnemen aan vrijwilligersdagen, workshops en verschillende georganiseerde activiteiten beleeft een ieder op zijn eigen manier de Peerdegaerdt, een plaats waar respect voor de natuur en het leven centraal staat. Inmiddels weten steeds meer mensen hun weg naar de Peerdegaerdt te vinden, getuige ook het grote aantal stemmen dat de Peerdegaerdt aan een finale plaats heeft geholpen. De locatie midden in het landschap van de Hoekse Waard, maar toch ook vlakbij Rotterdam maken het een uitgelezen plek voor mensen die er even tussenuit willen en bezig willen zijn in de natuur. Hoewel de Peerdegaerdt nu al een aantal jaren vrijwilligers en andere gasten ontvangt, is het landgoed nog niet optimaal hierop ingesteld. “Dat betekent dat er altijd veel geïmproviseerd moet worden, soms zijn we zelfs genoodzaakt een geplande activiteit niet door te laten gaan. Natuurlijk is buiten koffie drinken en lunchen het mooiste wat er is, maar als het weer wat tegenzit, dan is het na zo’n dag in de frisse buitenlucht fijn als je weer even je handen kunt wassen en je kunt opwarmen met een kop koffie of thee. Of je tussendoor even kunt opdrogen na een regenbui. Met de hoofdprijs van 50.000 euro wil De Peerdegaerdt dan ook een multifunctionele ruimte realiseren waarin dit mogelijk zal zijn, tegelijkertijd werken we aan het uitbreiden en verder verbeteren van de aanwezige faciliteiten”, aldus Wietske Wolf.

Naast een droge en verwarmde ruimte voor de huidige activiteiten van de vrijwilligers en de kinderen die buitenlessen op De Peerdegaerdt volgen, zal de ruimte ook vele nieuwe mogelijkheden bieden. Zo kunnen er bijvoorbeeld workshops en lezingen gegeven worden aan verschillende doelgroepen, waarbij de natuur en natuurbeheer steeds centraal staan. “Daarom willen we ook andere partijen benaderen om aan ons initiatief bij te dragen, zodat we het gezamenlijk tot een nog groter succes kunnen maken”, vervolgt Wietske Wolf. De Peerdegaerdt heeft een ideaal voor ogen waarbij verschillende doelgroepen via verschillende georganiseerde activiteiten ieder op zijn eigen manier De Peerdegaerdt kan beleven. Een plaats waar respect voor natuur en leven centraal staat. Langzaam maar zeker groeit het ideaal uit tot een duurzaam maatschappelijk kapitaal. “We gaan ervoor zorgen dat de jury een mooi projectplan kan gaan beoordelen. We hebben een ontzettend enthousiast projectteam dat al langere tijd bij De Peerdegaerdt betrokken is en eigenlijk niet kan wachten om de ontwikkelingen op De Peerdegaerdt in stroomversnelling te brengen. Daarnaast hebben we om ons heen een grote groep mensen die de initiatieven op De Peerdegaerdt, maar ook De Peerdegaerdt zelf een warm hart toedragen. Zij zullen dan ook eerst kritisch naar ons plan kijken, voordat we de uiteindelijke versie aan Groen en Doen toesturen. Het is echt fantastisch dat Groen en Doen aan twee projecten deze mooie kans geeft”, zegt Hèlen Sturm enthousiast. De bekendmaking van de uitslag en prijsuitreiking is op 4 december op Slot Loevestein.

Excursie naar het prachtige natuurgebied De Korendijkse Slikken

Gidsen van Hoekschewaards Landschap nemen je komende zaterdag 3 november mee op een wandeling door de Korendijkse Slikken, een unieke natuurgebied in het uiterste westen van de Hoeksche Waard. Je vindt er weilanden met rustende en fouragerende ganzen- en eendensoorten en een ruigtegebied met zoetwater-getijdennatuur. Door dit ruige gedeelte loopt een wandelpad naar een vogelkijkhut. Als je geluk hebt kunt je hier zelfs de zeearend spotten. Het gebied is slechts toegankelijk van 1 juli tot 1 december en het staat nog enigszins onder invloed van eb en vloed. Dat maakt deze wandeling extra avontuurlijk. Verzamelen: om 14.00 uur aan de Westdijk te Goudswaard bij de ingang van het wandelpad. (Links van het witte huis op Westdijk nr. 16.) De excursie zal zeker 2 uur duren. Kosten: leden HWL € 2,- ; niet-leden € 3,-; kinderen € 1. Tip: laarzen of waterdichte schoenen, en heb je een verrekijker, neem die dan mee.