Prettige jaarwisseling!

Nu vieren we het nieuwe jaar op 1 januari, maar lang geleden was er een veel logischere tijd dat men het nieuwe jaar vierde, namelijk in de lente. Het jaargetijde waarin de natuur weer tot leven komt, is voor mij gevoelsmatig echt het begin van een natuurlijks cyclus. Logisch, maar niet praktisch bedenk ik me nu ik het opschrijf. Zitten we in de winter maanden oliebollen te verwerken tot het weer een beetje wil omslaan. Dat moeten ze bij de invoering van het Christendom ook hebben gedacht,  eh... niet van die oliebollen natuurlijk want dat is heidens. Nee, met de invoering van het Christendom werd 1 januari uitgeroepen tot bid- en boetedag. Maar een mens zit vast aan zijn tradities, het Christendom haalde behoorlijk bakzeil, want men bleef het nieuwe jaar vrolijk rond de oude 'heidense' data vieren. Sommige tijdens Sint Maarten op 11 november, of de zonnewende, dat was er ook zo één rond 21 december en dan had je ook nog Maria Boodschap op 25 maart, die was dan wel weer wat minder Heidens, maar blijkbaar ook de bedoeling niet. Er is overigens heden ten dage nog wel wat van overgebleven. Van Kerst tot Drie Koningen, de heidense twaalf nachten is voor ons nog steeds een feestelijke periode, verplichte snipperdagen, veel bedrijven zijn gesloten en we laten de kerstboom nog lekker tot na Driekoningen staan. Er moest gewoon een Spaanse landvoogd aan te pas komen die in 1575 zijn sporen achterliet en gewoon de wereld er kont van deed dat op 1 januari officieel het nieuwe jaar begon. Ook de Romeinen gingen overstag want die zaten nog steeds op 1 maart aan de oliebollen. De bekende Julius Caesar besloot zich ook onsterfelijk te maken en liet, een handjevol jaren voor Christus, zijn nieuwe kalenders en agenda's op 1 januari zetten. Het was effe wennnen, maar om het lekker te laten beklijven, liet hij ze die dag lekker van alles offeren aan de god Janus om hem mild te stemmen. Wie nu nog denkt, waar komt het woord januari vandaan? Nou, daar zorgde Janus voor. Er zat trouwens een beetje een egoistisch tintje aan dat offeren. Je geeft wat en je wilt er wat voor terug. Nou, ja niets menselijks en heidens is ons vreemd, want dat is nou net wat de mensheid er in hield: We sturen namelijk nog steeds onze nieuwejaars wensen met bakken de deur uit als een soort offer om de ander gunstig te stemmen en met de hoop dat er dan in ieder geval zo'n wens in tegengestelde richting onze brievenbus bereikt. Zo en dan nu maar op naar de lente, dat is mijn eerste wens. Ben van plan om die, al is het in mijn eentje, lekker uitbundig te vieren. Maar laat ik me even bij het heden houden:

Voor iedereen een prettige jaarwisseling!!

Schrijf het hoogte- of dieptepunt van 2012 op en win een boekenpakket

Nu we bijna aan het eind van het jaar 2012 zijn beland, begint veelal het terugkijken. We zien het in de media, kranten publiceren welke bekende Nederlanders er stierven, televisie kijkt terug op een politiek bewogen jaar en een olympisch jaar. Maar, ook wij gewone stervelingen hebben denk ik wel iets te melden. Misschien hebben jullie wel iemand verloren dit jaar, misschien niet bekend, maar wel bemind door zijn of haar naasten. Juist dan komen mooie herinneringen boven drijven. Er waren vast ook hoogtepunten: je werd verliefd, er zijn kindjes of kleinkindjes geboren, er is getrouwd of men is de dans ontsprongen na een ernstige ziekte. Wellicht werd een aanvang gemaakt met een mooie baan, een studie of  heeft er een prachtige reis plaatsgevonden. Wat heeft jullie het afgelopen jaar het meest geroerd. Ik zou willen voorstellen: schrijf mij je mooiste, dierbaarste of meest ontroerende herinnering wanneer je terugkijkt op 2012. Kortom een stukje 'uit het leven gegrepen'. Ik zoek er één uit die mij het meest aanspreekt en boeit. Als tegenprestatie stel ik daar een prachtig boekenpakket (8 door mij geschreven boeken, waaronder twee romans en vier kinderboeken) tegenover. Voor wie dat niet in het openbaar kwijt wil onder deze blog, mag het ook op de mail zetten:  redactie@deboektant.nl 

Tweede Kerstdag naar Panorama Mesdag

Gelukkig was het vandaag droog weer en kierde er zelfs af en toe een zonnetje door het wolkendek. We besloten vandaag, Tweede Kerstdag, naar Panorama Mesdag te gaan aan de Zeeweg in Den Haag. En ook in het museum scheelt het wel degelijk of de zon schijnt. Omdat er boven het panorama een lichtkoepel zit valt het zonlicht dus ook gewoon op het geschilderde strand. En laten we eerlijk zijn een zonnig strand is toch altijd leuker dan een bewolkt panorama. Met de drukte in het museum viel het wel mee en ook het parkeren in de omgeving was niet ingewikkeld. Naast het Panorama was er nog een vaste tentoonstelling van schilder Mesdag en zijn vrouw Sientje, terwijl ook de optische illusies van Paul Critchley nog te zien waren. Passend in de traditie van trompe- l'oeil zijn zowel Mesdag als Critchley magisch en betoverend om te zien. Overigens heeft de tentoonstelling van deze Engelse schilder wel een minpuntje. De illusie zou nog groter zijn geweest wanneer zijn meubels met o.a. bank met blote vrouw, open laden, koelkast en gootsteenkastjes tot op de grond hadden gestaan. Nu bengelden ze ergens 15 centimeter boven de plint hetgeen de optische illusie toch wat minder maakte. Na afloop nog even in de museumwinkel gesnuffeld en twee mooie boekjes gekocht over de schilder Breitner, die meehielp aan het Panorama en een boekje over het ontstaan van het Panorama Mesdag, de schilder en zijn vrouw en de restauratie. Tot slot gezellig een cappuccino gedronken met wat lekkers er bij. Een leuk uitje op Tweede Kerstdag, waarbij we even de illusie hebben gehad dat we geheel terug in de tijd toch even op het strand van Scheveningen hebben gekeken!

Gezellig Kerstdiner in Goes

Ons vandaag lekker vermaakt onder de kerstboom. Heerlijk in gemakkelijke kleren lui zitten lezen, foto's bijgewerkt voor de blog, muziek geluisterd, filmpje gekeken. Buiten stortregen dus binnen gewoon supergezellig. Voor 's avonds hadden we uiteraard weer een uitje gepland en een tafel besteld in hotel-restaurant Jersey aan het Grote Marktplein in Goes. We hebben ons daar lekker laten verwennen in dit sfeervolle restaurant. Een wandelingetje door feeëriek verlicht Goes zat er na afloop niet meer in, hetgeen wel jammer was, want ook nu weer kwam de regen met bakken uit de hemel. Morgen schijnt het wat droger te worden, als we tenminste de weerberichten mogen geloven. Dan gaan we naar Den Haag, want echtgenoot en dochter hebben nog geen kennis kunnen nemen van Panorama Mesdag en aangezien het museum op Tweede Kerstdag open is, leek het ons wel leuk om een middagje Museum en Noordeinde te doen. Den Haag kent leuke winkels en verwarmde terrassen, tien tegen één dat we daar wel ergens zullen neerstrijken. Ha, ha het komt wel goed met ons deze dagen!

Gezellige Kerstavond gevierd

Kerstavond is bij ons bijna per traditie Kerst vieren bij zus Karin en zwager Alex met de kinderen. Zo ook dit jaar togen we, echtgenoot Gerard, dochter Inge en ik, naar Rotterdam Blijdorp. Karin en Alex maken er altijd enorm veel werk van en staan de dag voorafgaand aan de deze avond dan ook behoorlijk wat uurtjes in de keuken. Karin en ik hebben, gewoon omdat we daar wel van houden, de afgelopen maanden lekker ge-kerstshopt. Op die manier snijdt het mes aan twee kanten. Wij onze heerlijke uitjes op de woensdag naar Rotterdam, Dordrecht, Delft en Gouda en dan in de leukste winkeltjes rondkijken om er de allerleukste cadeautjes op de kop te tikken. Zo snijdt het mes aan twee kanten. Cadeautjes waar iedereen die avond dan ook geweldig blij mee was. Nichtje Yentl had na hard werken een mooi rapport en nichtje Naomi, twee dagen terug uit Engeland, waar ze drie maanden studeerde en met haar medestudenten ontzettend veel plezier beleefde. Voor ons allemaal dus een mooie Kerstavond, waar we wederom met veel plezier op terug kunnen kijken!

Iedereen fijne en gezellige Kerstdagen!

Ik wens iedereen een sfeervolle Kerstavond en fijne en gezellige Kerstdagen. Maak er een mooi 'lichtjesfeest' van. Geniet van de sfeer en van elkaar! Denk ook aan hen die het minder hebben. Nog altijd zijn de kerstpakketten en extra artikelen bij de voedselbank van harte welkom. Ook veel eenzame ouderen kunnen een gezellig kerstbezoekje wel waarderen, hetgeen trouwens niet alleen voor Kerst, maar ook voor de rest van het jaar geldt. Nog een klein, wellicht overbodig advies: proost op elkaars gezondheid, maar kijk uit met een slok op in het verkeer!

                                                                 Lieve groet, Marja

Donkere dagen voor Kerstmis

Het zijn nu wat je noemt de donkere dagen voor Kerstmis. Geen witte Kerst waarschijnlijk, want buiten plenst het en is de temperatuur zelfs opgelopen tot zo'n acht graden. Maar, wel lekker om nu gewoon binnen te zitten en je over te geven aan de gezelligheid van een opgetuigde kerstboom, de openhaard, wat leesvoer, koffie en daarbij iets lekkers. Hoewel ik wel kan genieten van deze dagen, ben ik toch meer een mens van warme dagen, buiten wel te verstaan. Daarbij word ik altijd erg vrolijk van 21 december omdat dit de kortste dag is en weldra de dagen dus weer gaan lengen. Dat was gisteren, een dag die ook een langste nacht kent. Een van de redenen ook om 41 jaar geleden te trouwen. Leuk toch na zo'n vermoeiende dag om dan lekker lang de 'koffer in te duiken'. Om onze huwelijksdag te vieren zijn we samen gisterenavond heerlijk gaan eten in hotel-restaurant Jersey in Goes aan de Grote Markt. Na afloop de kleine Kerstmarkt overgelopen en omdat alle winkels open waren heerlijk door het sfeerrijke Goes gewandeld. Hier en daar nog leuke kerstcadeutjes gekocht. Soms, en zeker op zo'n avond, besef je hoe rijk je bent om al meer dan veertig jaar samen de dagen vol en interessant te maken. Met, niet te vergeten, daaraan voorafgaand nog de nodige jaren verkering. In feite zijn we al samen sinds 1965. Ik dertien jaar en Gerard achttien, kinderen bijna nog en nu anno 2012 geenszins op elkaar uitgekeken. Steeds weer samen leuke dingen ondernemen, samen een kind krijgen, samen werken binnen de uitgeverij, belangstelling voor elkaars hobby's en interessen, samen uit eten, samen genieten van het leven, samen verdriet om de dingen om ons heen die wegvallen, zoals onlangs onze hond Zipper, samen uit, samen thuis! Wij hopen er samen nog heel wat intieme en plezierige jaartjes aan vast te plakken, plannen genoeg!

De nieuwe Naturelle is weer uit!

De nieuwe Naturelle is er weer. Wie van wonen, reizen en van het leven houdt, moet beslist deze prachtige, digitale glossy lezen. Klik op www.naturellemagazine.nl   en geniet! Eemaal op de site zie je bovenin een knop 'naturelle en more' om op te klikken, zodat je ook de voorgaande nummers nog kunt doorbladeren. Kortom, dan heb je meteen niets gemist van dit mooie tijdschrift. Geniet er van!

Drie wijven uit het Oosten

Geïnspireerd door de alles omvattende kerstgedachte schilderde ik onder de titel 'Drie Wijven uit het Oosten', Marja, Elizabeth en Anna. De bekende drie wijze vrouwen die zich verheugden om de Kerstdagen op het platteland door te brengen. Ze hadden een stal geboekt om daar, door een echte strontlucht te worden omgeven, want niets gezonder dan zuivere mest, de kerstdagen door te brengen. Even hadden ze er nog aan gedacht om hun drie wijze mannen Balthazar, Casper en Melichor op sleeptouw te nemen. Maar uitblinkend in hun eerste wijsheid besloten ze die lekker onder de kerstboom achter te laten. Hoe wijs kun je zijn. Voorafgaand aan hun reis shoppen ze nog even lekker rond, want door de recessie is alles nu al in de uitverkoop en je wilt toch wel in een gezellig kleurig kleedje om die kribbe staan. De mannen leken wat teleurgesteld dat de Kerstvakantie aan hun neus voorbij zou gaan, maar maakten in het geniep woeste plannen. Eén advies hadden ze nog wel: neem goud wierook en mirre mee. De dames namen het advies ter harte en interpreteren dit in ruime zin in: sieraden, een lekker luchie en vuurwerk, want ook oud en nieuw zouden ze daar nog vieren. Bepakt en bezakt besluit Elizabeth te rijden. Tomtom op de voorruit geplakt, reist het stel gezellig 'beppend' af. Ondanks de Tomtom toch nog vier keer de weg vragend, arriveren de dames, vrouwen eigen,  uren eerder op de plaats van bestemming. Daar aangekomen komt de gezonde mestlucht hen tegemoet. Ze besluiten daarom eerst die stal eens lekker uit te mesten en maken heerlijk wat te eten klaar met de meegebrachte zaken uit het kerspakket van Casper. Whats Appen ook nog even naar de mannen dat ze zonder kleerscheuren zijn aangekomen. Na een heerlijke maaltijd besluiten de dames de logeerstal in orde te maken voor de geboorte, arrangeren om het visueel aantrekkelijk te maken een os en een ezel en leggen de cadeautjes alvast klaar, praktische cadeaus, ook vrouwen eigen.

Nou hoef ik jullie niet verder het Kerstverhaal uit de doeken te doen, want dat is eigenlijk genoegzaam bekend. Na afloop van de bevalling trekken de drie wijven zich terug, schoppen de schoenen van de voeten, zakken neer in een gezellige berg hooi en trekken een flesje rode wijn open. 'Ze zeggen dat ze maagd was', merkt er één op. 'Ha, ha, ik weet wel beter, tel je zegeningen, die heeft bij mij in de klas gezeten en...' De rest versta ik niet, daar er nu zo wordt gefluisterd dat de kaarsen er bijna van doven. Vervolgens zegt de ander: 'Heb je die schoenen gezien, als je toch zo'n reis moet maken trek je toch wel wat anders aan je voeten. Ik heb me trouwens laten vertellen dat die Jozef al een tijd geen werk heeft. In de bouw heb je als timmerman nou ook geen zak te doen. Hebben die twee in deze tijd van recessie eigenlijk wel een toekomst kun je je afvragen. De huizenmarkt ligt ook helemaal op zijn kont. Zeg wil je nog een rode? Proost' 

Maar aan alles komt een eind, ook aan 2012. Met nieuwejaar steken ze het meegebrachte vuurwerk af, maken de stal aan kant en laden de auto in. En of de duivel er er mee speelt, tomtom kapot. Maar vrouwen zijn creatief. Een wijst er naar de lucht en zegt: 'Joh die bekende ster staat nog steeds aan de hemel, rijen maar, ik houd dat ding onderweg wel in de gaten!'

Wens julle allemaal heerlijke feestdagen toe!

Geniet er van.

Lieve groet,

Marja

Trots op mijn eerste expositie schilderijen en pentekeningen in Oud-Beijerland

Ben beretrots, want sinds van de week heb ik mijn eerste expositie in het ontmoetingscentrum 'De Beijerkorf' aan de Jan Tooropstraat in Oud-Beijerland. Best wel spannend dat er ineens meer mensen zomaar spontaan naar mijn werk kijken, beoordelen en zelfs al gekocht hebben. Ik tekenden voorheen wel mandala's en kleine zentangles (pentekeningen) maar deze probeerde ik zo klein mogelijk te tekenen. Meestal waren dat tekeningetjes van 10 bij 10 centimeter. En dan is daar ineens zo'n groot doek. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb er ontzettend veel plezier in gekregen. Ik ben ook, ondanks deze expositie, flink aan het doorwerken, want in maart mag ik mijn werk tentoonstellen in het gemeentehuis van Korendijk en dat kent enorme grote, verblindend witte muren, die allen gevuld mogen worden. Maar daar heb ik dan lekker de tijd voor deze winter. Wordt binnenzitten tijdens slecht weer toch nog leuk!

Na mijn journalistieke carrière houd ik me momenteel bezig met het schrijven van kinderboeken, romans, vioolspelen en zoals deze expositie bewijst met schilderen. Ik heb sinds twee jaar les bij Suze van Leeuwen uit Mijnsheerenland en hebt gekozen voor een abstracte vorm. Ik schilder met acrylverf en heb een voorkeur voor vrolijke, frisse kleuren. Probeert door het abstraheren het traditionele en gangbare los te laten en ben op die manier qua stijl een geheel eigen weg ingeslagen. De spontaniteit op het doek brengt mij toch vooral weer tot de kern van mijn beroep als journaliste namelijk: mensen. Een onderwerp dat wel bijna automatisch lijkt te ontstaan en wellicht een achtergrond kent in het jarenlang interviewen van mensen en het optekenen van hun verhalen en belevenissen. Maar ook het mooie landschap van de Hoeksche Waard inspireert.

De basis van het schilderen is, vind ik, net als bij het schrijven een vorm van ontdekken, creëren en experimenteren om zo te komen tot een volkomen eigenheid. Wie goed kijkt naar de geëxposeerde werken zal zien dat deze ontdekkingstocht nog niet ten einde is. In de werken is te zien dat het ene werk, een basis vormt voor de andere, waarmee de toeschouwer wordt meegenomen op deze visuele ontdekkingstocht.

Op deze expositie bevinden zich in de vitrinekast van mijn hand de zogenoemde Zentangle tekeningen. Hoewel ze ingewikkeld lijken, zijn ze eenvoudig te tekenen met simpele, herhalende lijnen. Ze lijken wel iets weg te hebben van de zogenoemde telefoontekeningetjes die we allemaal weleens gedachteloos op papier zetten tijdens een gesprek. Op deze wijze is het heel ontspannend om een prachtige abstracte kunst te creëren. Zentangle kan met allerlei anderen technieken gecombineerd worden. Sommige van de tekeningetjes zijn met aquarelverf ingekleurd. Het heeft, voor wie daar gevoel bij heeft, een zeer uitgebreide filosofische basis die geweldig rijk is aan metaforen die verwijzen naar een zekere levenswijsheid.

Wie beide vormen van kunst goed bekijkt, zal zeker gelijkenissen, maar ook de kern van de werken ontdekken, namelijk de vrijheid van compositie. In mijn optiek ligt ‘vrijheid’ aan de basis van zuivere kunst.

Wie de werken wil bekijken kan op door de weekse dagen terecht in Galerie De Beijerkorf, Jan Tooropstraat 6 in Oud-Beijerland.

Lichtjesfeest in Gouda

Gisteren was weer het wekelijkse uitstapje met mijn zus Karin. Dit keer besloten we nu eens geen gebruik te maken van onze Cinevillepas. In de bioscoop zitten betekent binnen zitten en het was juist heerlijk, sprankelend wintersweer. Daarom werd het plan opgevat om naar Gouda te gaan. Voor Karin een feest der herkenning, want die heeft er in een prachtig pandje gewoond boven hun kinderkledingzaak. Hoewel het jaarlijkse lichtjesfeest juist de dag ervoor was gevierd, bleef er toch nog genoeg aan lichtjes en sfeer te genieten.

Naast alle in Kerstsfeer verlichtte winkelsstraatjes leverde ook de prachtige oude architectuur van de stad mooie plaatjes op. We bezochten er een galerie, keken binnen bij een pottenbakker en genoten van het bijna Anton Pieckachtige decor waar we in verzeild waren geraakt. We waanden ons figuren uit de  Dickenspersiode. Koude neuzen, dikke sjaal en handschoenen om ons zelf op zijn tijd te belonen in één van de talrijke kroegjes en café-restaurants met een wijntje. Gewoon om warm te worden hoor.... dat jullie niet denken.....

Alleen al innerlijk verwarmd door het het uitnodigende bord hierboven besloten we ons wekelijkse wijntje bij het uiterst sfeervolle Central te drinken. Terwijl een kelner, die zich direct met twee glaasjes rode wijn, twee glaasjes water en een schaaltje nootjes een zalig spontane gastheer toonde, werden we ook lichamelijk lekker warm. Gezelligheid kent geen tijd en doordat we er wel een poosje hebben gezeten, werd de buitenwereld van Gouda compleet feeëriek. We genoten van de mooie etalages en de prachtige kerstverlichting. Toen eenmaal de winkeldeuren sloten, liepen we naar het station alwaar we de trein richting Centraal Station Rotterdam namen. Onderweg besloten we om van het CS naar Blijdorp te lopen. Daar smaakte de door zus Karin heerlijke, zelfgemaakt maaltijdsoep naar Marokkaans recept met veel verse groenten en kruiden als een waar koningsmaal.  

Oliebollenwandeling in natuurgebied Oeverlanden Hollands Diep

Op zaterdag 29 december 2012 vindt de jaarlijkse oliebollenwandeling plaats in het natuurgebied ‘Oeverlanden Hollands Diep’ te Strijensas. Het gebied wordt bezocht door grote aantallen (water)vogels.

Schotse Hooglanders zorgen ervoor dat de begroeiing niet te dicht wordt. Gidsen van de vereniging Hoekschewaards Landschap nemen je mee naar de Esscheplaat, een verruigd hakgriend waar vroeger griendwerkers hun zware arbeid verrichtten. We komen daar in een gedeelte dat normaal niet toegankelijk is voor publiek en bezoeken een oude griendwerkerskeet. Het is het leefgebied van de bever. We zien sporen van hun aanwezigheid en met veel geluk laten zij zich zien bij hun burchten. Het gebied is soms moeilijk begaanbaar, enige wandelvaardigheid, warme kleding en stevig, waterdicht schoeisel worden aangeraden.
Na een stevige wandeling zijn er voor de liefhebbers heerlijke verse oliebollen. Gidsen: Marianne van der Waal , Jan Uljee, Peter de Barse en Ruud Polderman. Tijd: Van 14.00 tot 16.00 uur. Verzamelplaats: Parkeerplaats Buitendijk; vanaf Sas gezien links voorbij einde Wielweg/Schenkeldijk, Strijen.
Kosten: € 3,- voor HWL-leden, € 4,- voor niet-leden, € 2,- voor kinderen t/m 12 jaar. Tip: Goede waterdichte wandelschoenen of laarzen en evt. verrekijker. Aanmelden: Om er voor te zorgen dat er genoeg oliebollen voor iedereen zijn, is aanmelden met een mail naar excursies@hwl.nl noodzakelijk. Graag vermelden met hoeveel personen je wilt komen. Er kunnen maximaal 50 deelnemers mee, dus wacht niet te lang met aanmelden. Info: Marianne van der Waal, tel. 0186-571148 / 06-38119603

De wereld draait door...

Vanmorgen even naar Oud-Beijerland geweest. Bij het rijden over de Eerste Kruisweg vielen deze twee eenzame kliko's in het oog. Ze staan op kleine afstand van de prachtige monumentale boerderij Kreekestein, gescheiden door de Oud-Beijerlandsche Kreek. Kort ervoor stond hier een leuk wit boerenhuisje. Het heeft iets meewarigs wanneer zoiets wordt afgebroken en er niets anders overblijft dan de kliko's. Er heeft zich op dat plekje, onder de oranje dakpannetjes een heel leven afgespeeld met wisselende stemmingen zoals dat in elk leven plaatsvindt. Vrolijkheid, verdriet, liefde...Ik ben er wel eens binnen geweest omdat de mensen die er woonde foto's hadden voor het boek waar ik op dat moment mee bezig was. Oude mensen die van hun pensioen genoten. Zijn ze inmiddels naar een bejaardenhuis, misschien overleden? Ik weet het niet, maar ze zijn weg, inclusief hun schattige kleine huis. Toen ik er van de week langs kwam waren het alleen de kliko's, nu staat er een zwarte box achter en liggen er latjes, die ook op bepaalde punten in de aarde zijn gestoken. Er is een nieuw stukje toekomst uitgezet aan de hand van een aantal dunne latjes. Alles wijst er op dat er gebouwd gaat worden. Het plekje aarde gaat een nieuwe toekomst tegemoet dat ongetwijfeld, net als in het verleden, vol van vrolijkheid, verdriet en liefde zal zijn....want de wereld draait door!

Nieuwejaarsconcert in Strijen voor Zomerkind

Nieuwjaarsconcert in Strijen op vrijdag 11 januari 2013:

Twee orkesten, het Rotterdams Studenten Orkest en het Rotterdams Jeugd Orkest verzorgen het jaarlijkse Nieuwjaarsconcert van de Lions Club Hoeksche Waard, dat op vrijdag 11 januari 2013 in de prachtige en sfeervolle Lambertuskerk in Strijen wordt gehouden. De orkesten bestaan uit jeugdige muziekstudenten, die met passie en enthousiasme met elkaar muziek maken. Zij zullen een programma spelen gebaseerd op Broadway o.a. met muziek uit de Sound of Music, de West Side Story en nog veel meer. Het concert begint om 20.15 uur in de Lambertuskerk in Strijen. De zaal is open vanaf 19.30 uur. Kaartjes kosten € 19,50 en zijn te bestellen via www.lionsclubhoekschewaard.nl. Na afloop van het concert biedt de Lions Club alle concertgangers een drankje aan in het naast de kerk gelegen centrum Salvatori. Op deze avond hoopt de Lions Club een flink bedrag op te halen voor het Hoeksche Waardse goede doel, de Stichting Zomerkind ( www.zomerkind.nl). Vier moeders van meervoudig complexgehandicapte kinderen realiseren in Nieuw-Beijerland een kinderdagcentrum. Met als bijzonderheden: voldoende tijd, aandacht en kennis om deze bijzondere kinderen betere begeleiding en behandeling te bieden en geen overheadkosten.
Het ingezamelde bedrag zal worden vermeerderd door NSGK ( Nederlandse Stichting voor het gehandicapte kind).

Terug naar de natuurlijke schoolbank met een HWL cursus

In het kader van 40 jaar Vereniging Hoeksche Waards Landschap start dit jaar een Basis Cursus Biologie. Vond jij biologie al leuk als schoolvak en wil je je kennis opfrissen? Dan biedt HWL je nu de kans om de basis biologie, toegespitst op natuur en landschap van de Hoeksche Waard, te ontdekken.

En zoals je van HWL gewend bent, wordt dat niet alleen binnen zitten, maar wordt direct na de theorieavond het veldwerk opgepakt op de daarop volgende zaterdag. De cursus is opgebouwd uit 5 lesavonden en 5 excursies. Lesavonden vinden op maandagavond plaats in het NLC. Start cursus: januari 2013. Onderwerpen zijn verbonden aan de aspecten van het landschap. Lesavonden bestaan uit twee delen met daarin een “biologisch natuur moment” zoals bijv. een bloem – tak of ander natuur element. Duur van de avond is twee uur met erin een korte pauze.
Januari
1ste lesavond 21-1-2013: basis biologie:
water – lucht – bodem – fotosynthese – voedsel piramide – kringloop – wat is ecologie.
Gekoppelde excursie: 26-1-2013 Oeverlanden Hollands Diep, aansluitend bij les “Nieuwe en ontwikkelde natuur”.
Februari
2de lesavond 18-2-2013: agrarisch:
wat is een weiland/akker, wat zie je erin; het werk van boeren en natuurbescherming; weide en akkervogels (weidevogel bescherming).
Gekoppelde excursie: 23-2-2013 Oude Land Strijen.
Maart
3de lesavond:18-3-2013 dijken:
ligging- historie- opbouw- betekenis van dijken in het landschap; vegetatie (bloemen/planten en bomen).
Gekoppelde excursie: 23-3-2013 Schoutsedijk.
April
4de lesavond: 23-4-2013 deltanatuur/kreken:
ontstaan van kreken in het landschap; natuurlijke oevers; waterbeheer; waterleven en amfibieën op de oevers.
Gekoppelde excursie: 27-4-2013 Oude Maas, Argusvlinder (locatie Puttershoek) en Landgoed de Ekelaar.
Mei
5de lesavond: 27-5-2013 stedelijk gebied:
wat betekenen tuinen voor dorpen en steden; tuinreservaten; klein en groot tuinleven; vlinders en libellen.
Gekoppelde excursie: 1-6-2013 Strijen.
Opgeven voor de cursus kan vanaf 7 december bij cursussen@HWL.nl.
Informatie kunt u vragen bij Els van Veen 06 12815421 of Cees Mesker 06 12966131.

Onze Cinevillepas al prachtig benut met film Amour

Mijn zus Karin en ik hebben een Cineville pas aangeschaft voor 18 euro per maand. Nu het weer niet meer zo denderend is en wij alle geneugten van de Rotterdampas al hebben opgesoupeerd en wij onze woensdag samen toch goed, leuk, gezellig en ontspannen willen doorbrengen, is de Cineville pas een enorme opsteker. De pas geeft toegang tot alle prachtige films in het Lantaarn/Venster Theater in Rotterdam, maar ook filmhuizen en bioscopen in Delft, Den Haag en Amsterdam. Daarnaast geeft de pas ook toegang tot alle films in Cinerama aan de West Blaak in Rotterdam. Twee films gekeken en je hebt je pas er uit. Soms gaan we 's middags naar het ene theater en 's avonds naar het andere. Tussendoor een wijntje of cappuccino bij Hotel New York dat dicht bij Lantaarn/Venster ligt en de dag kan niet meer stuk. 's Avonds na een heerlijke maaltijd bij mijn zus lopen we, wanneer het weer het toelaat, vanaf Blijdorp naar de West Blaak. Een fikse, maar heerlijke avond wandeling door Rotterdam van ongeveer 3 kwartier om ons dan heerlijk te verlekkeren in Cinerama aan de film 'Alles is familie'.  Vorige week bekeken we in Lantaarn/Venster 'Amour' en gevoelsmatig hebben we met deze schitterende film ons geld er al dik uit. Wat een prachtfilm! Mooie beelden, prachtig gespeeld en een schoonheid van een verhaal. De recensies zijn ook niet mis. Ook al heb je geen Cinevillepas de film is een dikke aanrader. Daarom hieronder één van die lovende recensies:

Politieagenten dringen een Parijs appartement binnen. Rustig maar grondig gaan ze te werk. Zakdoeken voor de mond, snel een raam open. In de slaapkamer vinden ze waarnaar ze op zoek zijn. De proloog van Amour, de nieuwe film van Michael Haneke, is even simpel als verpletterend. Dit begin is tevens het einde; zo loopt het af. Zo loopt het, in zekere zin, altijd af. Nu hoeven we alleen nog maar te zien hoe het zo ver is gekomen. Het appartement, met zijn parketvloer en hoge plafonds, met zijn vele boeken en schilderijen en een vleugelpiano in de woonkamer, zal langzaam vertrouwd worden.

Hier wonen Georges en Anne, hoogbejaard maar nog vief. Anne was vroeger muzieklerares; in een van de eerste scènes van de film bezoekt het echtpaar een concert van een oud-leerling. Rustig registreert Haneke hun leven, dat niet lang zo comfortabel blijft. Anne krijgt een beroerte, en dan nog een. Ze raakt halfzijdig verlamd, nog later kan ze bijna niets meer. Ze begint te dementeren. Voor Haneke, die in films als Caché (2005) en Das Weisse Band (2009) nauwkeurig sinistere sociale processen blootlegde, lijkt Amour een opmerkelijk zachtmoedig uitstapje. De liefde uit de titel staat niet ter discussie en nooit voert de spanning verder dan de persoonlijke onmacht en ontreddering van Georges en Anne. Toch is ook Amour weer typisch Haneke. Zijn blik blijft gericht op alles wat ongemak veroorzaakt. In Funny Games (1997 en 2007) was het geweld, in La pianiste (2001) onderdanigheid en masochisme, in Das Weisse Band onderdrukking en sadisme. Amour draait om ouderdom, aftakeling en dood - onderwerpen die in de huidige gezondheids- en jeugdigheidscultus misschien wel net zo choquerend zijn. Wat gebeurt er precies, wanneer ziekte toeslaat en de dood dichterbij sluipt? Wat blijft er nog over van liefde, verbondenheid en identiteit? Het zijn confronterende vragen, die door Haneke zonder omwegen worden opgeworpen. Anne wordt steeds hulpbehoevender en angstiger. Georges heeft beloofd tot het eind voor haar te zorgen, maar die taak vergt een enorm incasseringsvermogen en stuit op onbegrip van zijn dochter. Op het filmfestival van Cannes werd Amour bekroond met de Gouden Palm, de tweede voor Haneke in drie jaar. Het is een terechte bekroning voor een regisseur die met elke nieuwe film een mokerslag uitdeelt. Zijn films zijn niet alleen perfect uitgevoerd, maar tonen bovendien met een ongelooflijke precisie waar het in het leven pijn doet. Waar het briljante Das Weisse Band overdonderde door zijn duistere gelaagdheid, blinkt Amour uit in liefdevolle, haarscherpe eenvoud. Minder spannend, maar des te ontroerender. Dat is misschien nog wel het meest verrassend: Haneke weet dit keer niet alleen het intellect, maar ook het hart van zijn publiek te raken.
(Recensie door Pauline Kleijer, gepubliceerd op 15-11-2012

Expositie 'Landschap van de Hoeksche Waard'

De Hoeksche Waard is een eiland met langgerekte akkers, hoge beboomde (bloem-)dijken, oude kreken en veel water. Niet alleen rondom, zoals het Haringvliet met het mooie natuureiland Tiengemeten, maar ook binnenwateren, zoals de Binnenmaas. Met zo veel water is het logisch dat de Waard veel dijken heeft. De dijken omzomen de polders, zij vertellen het inpolderingsverhaal, de ontstaansgeschiedenis van het eiland. Dijken die geen dienst meer doen en dijken die heel belangrijk zijn, omdat zij ons beschermen tegen het water.

De oudste polder van het gebied is de Sint Anthoniepolder uit 1357, die de Sint Elisabethsvloed doorstond. De polder Oudeland van Strijen, met een bijzondere veenbodem, is vanouds een belangrijke pleisterplaats voor overwinterende ganzen zoals brandgans en kolgans. De Hoeksche Waard kent ook nieuwe natuur, zoals de Oeverlanden Hollands Diep, een groot, ongerept natuurgebied van Strijensas tot Numansdorp. Voor de natuurlijke bestrijding van insecten zien we gelukkig steeds meer akkerranden. Zij vormen met haar bloemen en graskruiden een kleurrijke aanvulling op ons mooie landschap. Bij zon of regen, overdag of ’s avonds, in de zomer of de winter, altijd kun je van ons eiland genieten. De Hoeksche Waard is een schitterend gebied, waar we trots op zijn. Geniet mee van ons Nationaal Landschap, dat HWL foto’s presenteert tot eind 2012 in het NLC. De werkgroep Natuurfotografie is een jonge, maar zeer enthousiaste, werkgroep van de vereniging het Hoekschewaards Landschap (HWL). Op 30 mei 2010 begon een handvol enthousiaste amateurfotografen met de Werkgroep Natuurfotografie HWL. Op dit moment zijn er 17 leden. Zij zijn een groep met passie voor fotografie en de natuur. Elke maand gaan ze met een opdracht op een vastgestelde locatie fotograferen. Het onderwerp hangt af van het seizoen, soms akkerranden een andere keer vlinders en libellen of paddenstoelen. Elke fotograaf kiest de drie beste foto’s van die dag, die op een avond gezamenlijk worden besproken. Op deze avonden leert men veel van elkaar en maken op die wijze elkaar nog enthousiaster. Fotograferen is heel erg leuk, maar het is ook fantastisch als men de foto’s kan laten zien, zodat anderen kunnen meegenieten. Dit is de tweede expositie met als onderwerp ‘Landschap van de Hoeksche Waard’. Andere werkgroepen en projecten van HWL gebruiken de foto’s. Het kwartaalblad ‘De Waardzegger’ van de vereniging publiceert regelmatig foto’s en ze worden gebruikt voor folders of tentoonstellingen van het HWL. Voor de expositie Bloemdijken, die onlangs tijdens de Jeugdnatuurdag werd geopend, zijn voor het kwartetspel foto’s van de werkgroep gebruikt. De foto’s zijn te zien op de website (www.hwlfoto.nl).

Onze Zipper is overleden

 

We keken er al een poosje tegenaan. Onze Zipper werd oud en een beetje moe. Zijn leeftijd, bijna 15 jaar, ging hem parten spelen. Maar dankzij de goede medische zorg van de Oud-Beijerlandse dierenarts Jan Schep hebben we Zipper toch nog aardig op de been weten te houden. Maar gisteren moesten we constateren dat hij op zijn eindje liep. Omdat wij altijd gezegd hebben dat onze dieren op geen enkele wijze mogen lijden, besloten we gisteren dat we hem moesten laten inslapen. Tussen de middag was het zover. Het gebeurde thuis in zijn vertrouwde omgeving, in zijn eigen mand. Terwijl ik hem aaide en tegen hem praatte, kreeg hij morfine. Hij kwispelde licht met zijn staart de roes voelde blijkbaar goed. Tot de morfine zijn werk deed en hem nog dieper in slaap bracht. Daarna deed de injectie in zijn ader het verdere werk. Heel rustig en vredig sliep hij in. Een heel ontspannen koppie. Zo kwam er op 30 november 2012 een einde aan een prachtig, mooi leven dat hij leefde samen met zijn 9 maanden jongere kameraadje Sebastiaan. Onze reus, onze kanjer is niet meer.

Aan de opvoeding van Sebastiaan hebben wij eigenlijk weinig gedaan. Vanaf het moment dat we de kleine dreumes bij hem in het grind zetten, heeft Zipper zich over hem ontfermt. Hij haalde hem uit de vijver omdat hij daarin niet mocht zwemmen. Hij leerde hem hoe je een pantoffel en een flinke tak aan barrels beet. Toen Sebastiaan geopereerd werd aan zijn meniscus sliep Zipper niet naast hem in de mand, maar lag er als een bezorgde ziekenbezoeker voor en hield de patiënt in de gaten. Zipper haalde voor Sebastiaan altijd de kooltjes uit het vuur. We hebben altijd de hoop gehad dat het leven eerlijk zou zijn en de oudste eerst zou overlijden. Want wat wij heel zeker wisten, Zipper zou niet zonder Sebastiaan kunnen leven. Maar Sebastiaan dan, zullen jullie je afvragen. Op de dag dat we Zipper lieten inslapen, had Sebastiaan niet door dat zijn slaap voor altijd zou zijn. Hij rook aan zijn poot, waarin de infuus zijn werk had gedaan. Maar had er geen emoties bij. Keek wel bedenkelijk toen een medewerker van het Dierencrematorium kwam en wij Zipper met mand en al wegdroegen naar de auto. Ook gisterenavond en vannacht accepteerde hij dat Zipper er niet was. Vandaag, is er pas het verdriet van Sebastiaan. Bij elk geluid kijkt hij naar de deur in de hoop dat we Zipper terugbrengen. Kijkt wat bedenkelijk naar het plekje waar nu één mand staat en kijkt mij met vragende ogen aan. Ook wanneer hij naar de weide gaat, wacht hij even met teruglopen en kijkt en zoekt onder de struiken of zijn kameraad zich daar ergens bevindt. Zijn snuit is er duidelijk één van verdriet, onbegrip. Het is hem jammer genoeg niet uit te leggen. We kunnen alleen lief voor hem zijn en in zijn buurt blijven. Die vragende ogen... ik denk dat ik dit nog het meest moeilijk vind. Het verdriet om zijn overlijden moet slijten, bij Sebastiaan en bij ons!  

Hoera, mijn nieuwe kinderboek is verschenen

Hoera, eindelijk is het dan zo ver. Mijn nieuwe kinderboek 'Rara dat ben ik' is verschenen! Hoewel het al mijn vierde kinderboek is, geeft het toch altijd weer iets speciaals dat het verhaal waaraan ik elke dag een stukje schreef, nu opeens door heel veel mensen gelezen zal gaan worden. Tenminste dat hoop ik, maar gezien de verkoop van de vorige kinderboeken die alle drie al een herdruk beleefde, zal ook dit zijn weg naar de lezer wel gaan vinden. Het komt in een mooie tijd uit. Straks, in december,  is het cadeautjestijd en zullen kinderen ongetwijfeld verblijd worden met dit boek. Kreeg nu al enthousiaste reacties van mensen die het voornemen hebben om het te bestellen. Zoals ik al eerder schreef hebben Ans, die voor de illustraties en de omslag zorgde, en ik er met veel plezier aan gewerkt. Sommige vonden het een aparte titel en vroegen naar het waarom. Ter introductie daarom een stukje uit hoofdstuk 1, waarin duidelijk wordt hoe het boek aan deze titel komt:

Rara dat ben ik. Dat komt eigenlijk zo. Toen mijn moeder van mij in verwachting was, vroeg mijn vader telkens: ‘Wat zal het worden? Een jongetje of een meisje?’ En omdat ze dat toch niet wisten, vonden ze het niet nodig om een naam voor mij te verzinnen.
‘Het wordt vast een meisje,’ zei mijn vader, toen mijn moeder al een hele dikke buik had.
‘Of een jongetje,’ lachte mijn moeder. ‘ Meer smaken zijn er namelijk niet.’
Toen ik werd geboren en een meisje bleek te zijn, noemde mijn vader allerlei namen die mijn moeder dan weer afkeurde.
‘Afke.’
‘Nee.’
‘Boukje.’
‘Nee.’
‘Corrie.’
‘Nee ook niet.’
‘Sjoukje dan misschien?’
‘Hè neen.’
‘Weet je wat,’ zei mijn vader ‘we laten het gewoon aan het toeval over.’ Dat vond mijn moeder wel een tof idee. Mijn vader moest natuurlijk wel de geboorteaangifte doen. Terwijl hij in de tram naar het stadhuis reed, had hij echt nog geen idee. In het stadhuis zei hij tegen de ambtenaar: ‘Ik kom de geboorte van mijn dochter aangeven.’
Die ambtenaar was een meelevende man. ‘Gefeliciteerd!’ zei hij. ‘Ra, ra hoe zal het gaan heten?’ .
Mijn vader werd helemaal blij. ‘Juist, ja dat is het. Schrijf maar op Rara, dat is het. Mijn dochter heet Rara.’
Dus… Rara dat ben ik. Nou is er buiten mijn naam nog wat bijzonders met mij aan de hand. Mijn vader en moeder zijn allebei hartstikke blond. Maar mijn haar niet, dat is pikzwart. Ik had een hoofd vol kleine zwarte krulletjes, toen ik nog een baby was. Nu niet meer, nu heb ik een rasta kapsel met aan elk staartje een paar kraaltjes. Gele, want dat kleurt zo leuk, vindt mijn moeder. Mijn ogen zijn blauw, net zo blauw als die van mijn ouders. Maar mijn lijf is lekker bruin, alsof ik altijd in de zon lig.
Natuurlijk heb ik wel eens aan mijn vader gevraagd hoe dat toch komt, dat ik zo bruin ben bedoel ik. Nou is mijn vader m’n beste vriend, dus die heeft helemaal geen geheimen voor me. Maar ik zag wel dat hij even schrok toen ik er naar vroeg. We waren juist de schuur aan het opruimen.
Hij legde de spullen weg en zei: ‘Van voren ben je een meisje, dus lijk je op je moeder. Maar van achteren lijk je precies op mij. Net zulke ronde billen.’
Daar moest ik wel om lachen. Nou dacht hij misschien dat het daar mee klaar was.
‘Maar dat bedoel ik niet,’ zei ik plagerig. ‘Waarom ben ik zo bruin en heb ik van die zwarte haren?’ Hij schuifelde zenuwachtig met zijn voeten.
‘Nou,’ zei ik, ‘voor de draad er mee!’
‘Je moeder was een hele mooie meid,’ begon hij.
‘Nog steeds,’ zei ik.
‘Nog steeds,’ herhaalde mijn vader. ‘Op een avond, toen we lagen te vrijen, wilde je moeder plotseling weten hoe laat het was. Ze deed het licht aan en… eh…,’ zijn stem klinkt een beetje verlegen. ‘Nou, ja toen is er licht bij gekomen. We kregen toen geen blank kind, maar zo’n mooie koffieboon.’
Toen hij dat had verteld, begon hij me heel stevig te zoenen. Je kon zo wel zien dat hij blij en opgelucht was dat hij het had verteld.
‘Je bent hartstikke multi-cultureel en daar ben ik bijzonder trots op,’ zei hij en ging gewoon weer verder met het opruimen van de schuur.
Ik ben ook een bijzonder intelligent kind. Als je dag en nacht op school bent, word je dat vanzelf. Dat heb ik niet van mezelf hoor, dat zegt de meester als hij in een lollige bui is. Het is alleen heel stom dat hij dit altijd zegt als ik juist even iets niet weet.
In de klas gaat het dan zo. De meester wijst naar mij en vraagt bijvoorbeeld: ‘Wat is een samenleving?’
Nou kun je natuurlijk denken, hoe komt die man er op. Op zo’n vraag bedoel ik. Maar daar is hij meester voor. Die willen soms de meest vreemde dingen weten. Ik denk dat hij dat vraagt omdat hij het zelf niet weet.
‘Nou?’ vraagt de meester.
Om tijd te rekken zeg ik: ‘Dat weet u vast zelf wel.’ Daar moet de meester hard om lachen.
‘Ik wel,’ zegt hij, ‘maar nou jij. Als je dag en nacht naar school gaat, mag ik wel iets van je verwachten.’
Daar moet ik wel even wat bij uitleggen. Ik woon met mijn vader en moeder in een oude school. Vandaar dat grapje van de meester. Onze huiskamer is zo groot als een klaslokaal. Je gelooft het of niet, maar het schoolbord hangt precies boven de televisie. Soms schrijft mijn vader er een boodschap op. “Kom vanavond te laat op school, heb een vergadering.” Mijn moeder wordt dan dubbel grappig en schrijft terug: “Dat worden dan strafregels en met je blote billen naar bed!” Ze tekent er dan een hartje onder.
Mijn vader en moeder doen altijd erg verliefd tegen elkaar. Ze geven elkaar ook koosnaampjes. Karel, mijn vader, heet dan Kreukel. Die naam past wel bij hem. Hij ziet er altijd een beetje kreukelig uit. Kreukel houdt niet van nette pakken. Hij loopt liever in een spijkerbroek en een trui. Ook heeft hij een stoppeltjes baard en hij vergeet bijna altijd om naar de kapper te gaan. Mijn moeder, die eigenlijk Pita heet, wordt altijd Pietsie genoemd. Dat komt omdat ze nogal klein is. Als Kreukel erg gek doet, noemt hij haar ‘mijn Ietse Pietsie’.
Plotseling weet ik het antwoord.
‘Samenleving is een contract,’ roep ik door de klas. Het is even helemaal stil. Hier moet de meester diep over nadenken.
‘Tja,’ zegt hij, ‘het is natuurlijk een antwoord. En misschien heb je ook wel een beetje gelijk. In een samenleving moet je afspraken maken met elkaar.’
‘Met een contract,’ zeg ik nog eens. ‘Toen mijn vader en moeder gingen samenleven hebben ze een contract getekend.’
Ik leg het maar uit, want ik zie gewoon aan de meester dat hij het niet snapt. Nu klaart zijn gezicht helemaal op.
‘Oh, bedoel je dat!’ roept hij. ‘Ja, je hebt gelijk. Een samenlevingscontract is een samenleving in het klein. Heel goed. Als alle mensen met elkaar regels vaststellen en opschrijven dan ontstaat er een samenleving. Als iedereen zich aan die afgesproken regels houdt, is dat goed voor de samenleving.’
Christien, een kind met vlechten en altijd een jurk aan, steekt haar vinger op. ‘Mijn vader en mijn moeder zijn getrouwd. Want samenleven is hokken, zegt mijn vader. Trouwen is beter voor…’
‘Voor de samenleving zeker?’ snauw ik, want ik kan haar soms niet uitstaan.
‘Ho, ho,’ sust de meester ‘trouwen of samenwonen is een samenlevingsvorm. Iedereen maakt voor zichzelf uit hoe die samenlevingsvorm er uit ziet. Er bestaat ook nog zoiets als een commune,’ weet hij. ‘Allemaal mannen, vrouwen en kinderen bij elkaar in één huis.’
Christien kijkt zuur. Die wil helemaal niets horen over andere samenlevingsvormen. De meester kijkt naar het boze gezicht van Christien.
‘Maar je moet natuurlijk wel respect voor elkaar opbrengen,’ zegt de meester. ‘Anders kun je niet samenleven.’
‘Dat bedoel ik,’ zeg ik tegen Christien, die nu haar tong uitsteekt.

                      Links Ans van Ispelen, rechts Marja Visscher

Rara dat ben ik, geschreven door Marja Visscher en geïllustreerd door Ans van Ispelen. Het boek bevat 130 pagina's (ISBN 978-94-6206-468-3) Vaste prijs: 15,95 euro Te bestellen in de boekwinkel of rechtstreeks bij de uitgeverij  www.boekscout.nl

Reizen met de Waterbus geeft romantisch dagje Dordrecht

Afgelopen woensdag konden de weersomstandigheden niet beter. Karin en ik hadden de hele week het weer al in de gaten gehouden, maar precies op ons wekelijks dagje uit was er geen mist, geen regen, maar stralende zon. We besloten met de waterbus af te reizen naar Dordrecht. Een prachtig rit over het water die we konden aftikken met de OV-kaart. Voor ongeveer 8 euro heen en terug was het ongeveer een rit van een uur. Vlakbij de Spido in Rotterdam stapten we op en een uur later, op het Groothoofd in Dordrecht, eindigde de rit.

Omdat het heerlijk weer was slenterden we door de prachtige binnenstad. Bezochten leuke antiekzaken en maakten vooral veel foto's. Want Dordrecht is een prachtige, zeer fotogenieke stad. Zoals jullie op bovenstaande foto's wel zien. Recht tegenover de gebroeders De Witt genoten we van een cappuccino met worteltaart en lieten ons vervolgens op onze zwerftocht leiden door alle mooie winkels en etalages. Stapten hier en daar binnen voor originele kerstcadeautjes. Langzamerhand ging de zon weg, maar toen was het ook al rond vier uur. Tijd dus voor ons wekelijkse wijntje.

Altijd weer de kunst om iets gezelligs te ontdekken waar we dit overheerlijk vocht kunnen genieten. Dit keer werd het café Tijd in de Voorstraat. Een gezellig café met gedichten van de Dordtenaar Cees Buddingh schilderijen en oude foto's aan de muren. Lekkere banken om een beetje op te hangen en te kletsen, een leestafel en een kast met gezelschapsspelletjes. Gewoon precies zoals een gezellig café moet zijn. Karin had er in haar jonge jaren nog een centje bijverdiend in de bediening en vroeg de kelner naar de eigenaar. Nog steeds de zelfde eigenaresse, nu inmiddels de 70 jaar gepasseerd. Ze was er helaas niet dus schreef Karin op een servetje een leuk briefje aan haar, met een kleine herinnering, die de kelner haar zou overhandigen. Het was al donker toen we weer naar buiten stapten. Maar omdat de winkels nog open waren, besloten we onze tocht door het nu extra romantisch verlichte Dordrecht verder af te maken.

Juist die schemering en de reeds opgehangen kerstverlichting maakten onze wandeling door Dordrecht compleet volmaakt. Galeries, boekwinkeltjes, bloemenwinkels, cadeauzaakjes, antiquariaten en antiekzaakjes, waar stapten we niet binnen. Hadden al mooie kerstcadeutjes te pakken, maar het mooiste moest nog komen, zo zou achteraf blijken.

We ontdekten namelijk net voor sluitingstijd de Kadogalerie Zijderzin aan de Voorstraat 25, waar een hartelijke eigenaresse, Heidy van Toorn ons uitnodigde om toch vooral nog even lekker rond te kijken. Niet alleen op de begane grond, maar ook in het prachtig verzorgde onderhuis. We complimenteerde haar met haar prachtige winkel en Karin maakte er haar kerstcadeautjes compleet. Naast mooie cadeauartikelen verkoopt Heidy er kunst en smaakvolle woondecoraties. De winkel is mooi uitgelicht, waardoor alle artikelen prachtig tot hun recht komen. Wie nog Sint- en Kerstcadeautjes moet aanschaffen is een bezoekje aan Zijderzin zeker de moeite waard. Kijk ook maar eens op de website: www.zijderzin.nl en geniet van bovenstaande collage waarvoor ik de foto's in haar winkel maakte.

Na te hebben afgerekend sloot zij de deur achter ons. Buiten was het inmiddels nu compleet donker en konden we alleen nog genieten van de verlichte etalages en probeerden we uiteraard om ook de mooie plekjes van Dordrecht, die bijna juist tot leven komen in de schemer, met de camera vast te leggen. Ik wil mijn bloglezers op dit punt niet teleurstellen. En laten we eerlijk zijn, zijn ze mooi of niet?! Omdat we zo aan het fotograferen waren vergaten we de tijd van het afreizen van de Waterbus. Om die reden moesten we een half uur wachten om op de laatste boot te kunnen stappen.

Precies om zeven uur stapten we in Rotterdam weer aan wal en fotografeerde op het ponton waar we uitstapte dit feeërieke schouwspel. Terug in Rotterdam, waar zwager Alex het stokbrood al had besmeerd met knoflookboter, de soep reeds had opgezet en voor een heerlijke salade had gezorgd. Met natuurlijk Karins koffie met slagroom en een likeurtje toe. Hoe mooi kan het leven zijn. Een telefoontje naar meneer Visscher is vervolgens genoeg om mij voldaan na een heerlijk dagje Dordrecht weer van Blijdorp naar het Klaaswaalse te brengen. 

Lezing ’’t Genot van het landleven’

Op vrijdagavond 7 december a.s. zal Willy Spaan in ’t Hof van Assendelft een lezing houden over

buitenplaatsen en landgoederen in de Hoeksche Waard. Aan de hand van dia’s neemt zij u mee langs verdwenen en nog bestaande historische buitenplaatsen in de Hoeksche Waard. ’t Hof van Assendelft, nu streekmuseum, is één van die buitens. Een betere plek om deze lezing te geven is er dus niet! Van wie waren die buitenhuizen en landgoederen in de polder? Waarom en hoe werden ze gebouwd en aangelegd? Wat was de relatie met het omringende landschap en de betekenis voor de dorpsgemeenschap? Wat is het verschil met nieuwe landgoederen in onze tijd? Ook de opeenvolgende tuinstijlen en het veranderde sociale leven komen aan bod. Het Streekmuseum Hoeksche Waard in Heinenoord heropende in het Jaar van de Buitenplaats 2012 ’t Hof van Assendelft met de tentoonstelling ‘Van Goeden Huize’. Deze lezing sluit daar mooi bij aan. 7 december 2012, Hof van Assendelft, Hofweg 13, Heinenoord. Inloop vanaf 19.00 uur. Aanvang lezing 19.30 uur. Prijs € 5,00 (Vrienden van het museum € 2,50)/ Gelieve te reserveren via tel. 0186 - 601535 (di t/m zo) of via email: info@streekmuseumhw.nl o.v.v. ‘lezing 7 december’.
Willy Spaan is historica en naast bestuurslid van het Streekmuseum Hoeksche Waard onder meer ook voorzitter van de Erfgoedkoepel Hoeksche Waard. Zij is een veelgevraagde deskundige op het gebied van het Hoeksche Waards cultureel erfgoed. Eerst volgende activiteiten Streekmuseum Hoeksche Waard in Heinenoord: Donderdag 13 december Oude dorpsfilms van Heinenoord worden getoond in samenwerking met Bibliotheek Hoeksche Waard. Aanvang 19.30 uur. Kerstvakantie Kerstactiviteiten voor kinderen – houd website in de gaten. Zaterdag 12 januari 2013 Kijkje achter de schermen op de depotzolder van het museum.

Winterfair 24 november Klein Profijt

Op zaterdag 24 november zal weer de jaarlijkse Winterfair gehouden worden van 11.00 tot 16.00 uur. In het gebouw van Klein Profijt, de schuur en twee tenten zullen diverse kraampjes aanwezig zijn met diverse producten zowel vanuit de Hoeksche Waard als van buiten. Het varieert van keramiek tot kerstartikelen, van diverse kaassoorten tot gedroogde appeltjes, van kettinkjes tot vogel voederhuisjes. Er zal van alles te proeven zijn aan de bar en in de te tenten. Van Glühwein tot zuurkool met broodje worst, van vers geperst appelsap tot soepgroenten. De jeugd kan zich ook vermaken met diverse activiteiten waaronder het maken van kijkdozen.

Kortom, een gezellige markt in de kerstsfeer waar eenieder iets van zijn gading zal vinden. Iedereen is welkom!

Krekennatuur Hoeksche Waard, schatkamer voor bijzondere planten!

De soortenrijkdom van de nieuw ingerichte natuurterreinen langs veel kreken in de Hoeksche Waard neemt elk jaar toe.! Vooral in de wat oudere terreinen van het project Argusvlinder, die in de jaren 90 van de vorige eeuw zijn aangelegd, worden elk jaar weer nieuwe plantensoorten ontdekt. Vaak betreft het zeldzame planten, die op veel verdwenen zijn of erg zeldzaam zijn. Het Hoekschewaards landschap (HWL) beheert deze en de onlangs aangelegde terreinen van het Vlietproject al vanaf de aanleg en zijn er trots op dat het beheer zijn vruchten afwerpt. Alle droge (maar ‘s winters soms erg nat!) terreinen worden vanaf juli gemaaid, waarna het maaisel afgevoerd wordt naar een biologische boer uit de streek, die er compost van maakt.

Ook dit jaar werden door de beheerders van het HWL enkele nieuwe en bijzondere planten ontdekt. Zo werd voor dit jaar door een maaier net op tijd gestopt voor een Parnassia, die tussen de ijle rietvegetatie stond. Dit bijzondere plantje komt nog wel langs de kust voor, bijvoorbeeld in duinvalleien maar daarbuiten is het zeer zeldzaam. Een andere bijzonderheid was de Klavervreter, die vorig jaar voor het eerst gezien werd maar ook dit jaar tot bloei kwam. Het is een ongewone plant, die geen groene bladeren heeft en zijn voedsel via zijn wortels van andere planten betrekt. Een andere (half)parasiet is de Grote Ratelaar, die dit jaar nieuw was. Deze plant parasiteert op gras en heeft daarnaast mooie gele bloemen. Naast de nieuwe soorten breiden vooral een aantal orchideeënsoorten zich elk jaar uit naar nieuwe locaties. De leden van de plantenwerkgroep van het HWL zijn razend enthousiast en volgen de ontwikkelingen door jaarlijks enkele terreinen te inventariseren op hun soortenrijkdom. Zij stelden vast dat er ondertussen 5 soorten orchideeën groeien langs de kreekoevers in de Hoekschewaard. De Rietorchis is de meest algemene soort, die al met 100-den exemplaren op meerdere locaties te zien is. Nauw verwant is de Gevlekte Rietorchis, die op nattere plaatsen voorkomt en opvallende vlekken op de bladeren heeft. Ook de Brede orchis heeft soms bruine vlekken op de bladeren en lijkt veel op de Gevlekte rietorchis. De bladeren zijn wat breder en hij bloeit eerder in het jaar. De Bijenorchis is een kleine orchidee, waarvan de bloem een beetje op een bij lijkt. De bladeren zijn in de winter al te zien als een klein rozetje plat op de grond. De Moeraswespenorchis komt maar met enkele exemplaren voor op een enkele locatie. Het is een prachtige plant, die wat later in het seizoen bloeit en houdt van kalk in de bodem. Uiteraard staan de planten niet op zich zelf en zorgt de stijgende soortenrijkdom hopelijk voor een goed aanbod voor veel vlindersoorten. Met veel dagvlinders gaat het niet goed in Nederland en daarom is het van groot belang, dat de Ecologische structuur langs kreken goed beheerd wordt, met veel soorten die voedsel geven en als waardplanten kunnen dienen.

Aan het eind van het maaiseizoen kan worden geconcludeerd, dat de resultaten er mogen zijn en wordt al weer reikhalzend uitgekeken naar het nieuwe groeiseizoen!

Lezing over Bijbelse bloemen en planten

Op maandagavond 19 november zal Elza van Dorsser-Benne, lid van de  plantenwerkgroep van HWL, een lezing geven over bekende en onbekende planten die voorkomen in de Bijbel of die op enige manier gerelateerd zijn aan godsdienstige legendes, die genezend kunnen werken en/of onheil kunnen brengen. Verder wordt ingegaan op bepaalde begrippen, zoals wat bedoelt de Hebreews met o.a. de lelie, bittere kruiden, onkruid, anemoon, roos. De morgenster heeft vele mensen tot dichten gebracht. Wat houdt in de Bijbel de morgenster in? Waarom groeien er bepaalde planten op een begraafplaats? Welke symbolische, godsdienstige waarde hebben die planten? Ook zijn planten vaak naar heiligen vernoemd, zoals de Teunisbloem. Tevens heeft kleding tot namen geleid, bijvoorbeeld monnikskap, kardinaalsmuts. Natuurlijk zijn er ook veel verhalen en mythen rondom Maria en menig bloempje heet naar haar, zoals mariadistel en het madeliefje. Laat je verrassen en kom naar de lezing op 19 november a.s.. Plaats: Nationaal Landschap Centrum, Veerweg 1C, 3281 LX  Numansdorp Tijd: van 20.00 uur tot ongeveer 22.00 uur Kosten: leden HWL euro 2,- niet-leden‚3,- kinderen t/m 12 jaar 1,- . 

Bronzen beelden en schilderijen in het gemeentehuis van Korendijk

Elisabeth Middelkoop uit Nieuw-Beijerland exposeert in november en december 2012 haar bronzen beelden in het gemeentehuis van Korendijk. Hoewel zij nog niet heel vaak heeft geëxposeerd maakt Elisabeth momenteel naam met haar aansprekende bronzen figuren. Elisabeth is veelzijdig. Naast de tijd die zij besteedt aan het boetseren en modelleren van haar bronzen beelden, is zij een enthousiast lid van de Schilderclub van Stichting Welzijn Binnenmaas. Omdat het gemeentehuis van Korendijk eveneens ruimte biedt voor een expositie van de schilderclub, vormen de wanden op de benedenverdieping het decor voor het werk van Elisabeth en haar medecursisten. Er is werk te zien van Adri Barendregt, Claire van de Biggelaar, Ina Boer, Jaqueline van Brussel, Sara Hazebroek, Lou Hijna, Ed Lafeber, Dick Stigter en Tiny van Wijk. Ben je benieuwd naar de beelden en de schilderijen? De expositie wordt op donderdag 15 november ’s avonds om 20.00 uur officieel geopend door Sylvia Cats, vriendin van Elisabeth en Sara Hazebroek, docent schilderen. Graag nodigen zij jullie om hierbij aanwezig te zijn. Iedereen is van harte welkom!

Wilgenslieten te koop

Ook dit jaar heeft het Hoekschewaards Landschap weer wilgentakken te koop voor het zelf maken van vlechtschermen. Deze kunnen gebruikt worden als erfscheiding, voor prieeltjes en overal waar een ondoorzichtige afscheiding in de tuin gewenst is. De takken, ook wel slieten genoemd, komen voornamelijk uit een griend langs de Oude maas en in mindere mate uit andere binnendijkse grienden. De wilgentakken zijn zo'n 4 meter lang, en worden verkocht in bossen van 10 stuks. Een bos is voldoende voor ongeveer driekwart vierkante meter. Voor een schutting van bij voorbeeld 10 meter lang en 1,8 meter hoog heb je dus 24 bossen nodig. De prijs per bos is slechts 3,50 (exc.6 % BTW). De wilgenslieten zijn te krijgen via NLC of Klein Profijt. Als je grote aantallen nodig hebt, kunnen ze tegen betaling ook worden bezorgd. Voor meer informatie Cees Mesker 06-12966131 of Klein Profijt 0186-621 888.   

Sjaal om, laarzen aan en een heerlijke wandeling maken

De komende dagen gaat het niet zoveel meer regenen het is dan heerlijk om een lekkere wandeling te maken. Bij ons op het eiland zijn er divese prachtige gebieden om te wandelen. Mijn favoriet is de Borrekeen. Het Vlietproject verbindt verschillende natuurgebieden in en aan de randen van de Hoeksche Waard met elkaar. Dit is gebeurd door de kreken hun oorspronkelijke vorm terug te geven. Door de kreken in het landschap weer zichtbaar te maken wordt het landschap boeiender. De Borrekeen is een waterrijk moerasgebied van circa 2,5 hectare. Bij de aanleg van de Borrekeen is gestreefd naar een goed leefklimaat voor kikkers, salamanders en padden. Men deed dit door het graven van twee amfibieënpoelen.

De Borrekeen is één van de 16 deelprojecten die onder het Vlietproject vallen. Het is heerlijk om zo dicht bij huis zo'n prachtig stukje natuur te hebben om in te ontspannen.

Maar rond ons huis heeft de herfst ook toegeslagen. De geraniums die ik toch tot voor kort nog elke week bijhield door er de dode bloemen uit te knippen, staan er nu toch wat herfsterig bij. Weinig bloemen meer en het groen wordt oranje. Het is eigenlijk een beetje raar in de tuin, sommige hortensia's kleuren al en verliezen blad terwijl er ook zijn, die zelfs nog nieuwe bloemen ontwikkelen. Zo ook wat de rozen betreft. In de tuin staan berken die geen blad meer hebben, berken die geel blad hebben en zelfs één die toch nog behoorlijk in het blad zit. Maar, één flinke herfststorm en ook die bomen zullen het blad verliezen. Vroeger vond ik het wel leuk als bij ons op het erf overal blad lag. Tegenwoordig vegen we wat meer, zeker na de regen kan het door bladval heel glad zijn en aangezien ik ook in de jaren van herfst verkeer...Gelukkig hebben we onze tuin zo opgebouwd dat er ook struiken en bomen in staan die blad en naalden behouden, zodat onze tuin nooit echt kaal is en altijd wel een beetje spannend en mooi blijft. Voor mijn 'zwarte brigade' is ook de herfst ingetreden. Kippen lijken dan wellicht wat lichtvoetig door het leven te gaan, maar hebben toch meer in die kleine kopjes dan je wel zou denken. Zodra het herfst begint te worden, bestrijken ze niet meer automatisch de gehele tuin. Om in een ander gedeelte te komen, moeten ze een onbeschermd pad zonder bomen over en dat doen ze dan niet meer. Ze zoeken in de tuin juist daar bescherming waar de bomen en struiken hun groen behouden. Slim, want in het verleden zijn er een aantal ten prooi gevallen aan de roofvogels voor wie de prooi 's winters ook wat moeilijker begint te worden. Blijkbaar is dat in die kleine koppies blijven hangen, na wat slachtofferhulp van mijn kant, kiezen ze nu, heel wijs voor bescherming in de tuin. De eerste veldmuisjes al weer ontdekt in het kippenhok en...jawel ook mijn roodborst heeft zich weer gemeld. Het zijn zo de zaken in de natuur waardoor je er niet meer om heen kunt....het is gewoon herfst!