Prettige jaarwisseling!

Nu vieren we het nieuwe jaar op 1 januari, maar lang geleden was er een veel logischere tijd dat men het nieuwe jaar vierde, namelijk in de lente. Het jaargetijde waarin de natuur weer tot leven komt, is voor mij gevoelsmatig echt het begin van een natuurlijks cyclus. Logisch, maar niet praktisch bedenk ik me nu ik het opschrijf. Zitten we in de winter maanden oliebollen te verwerken tot het weer een beetje wil omslaan. Dat moeten ze bij de invoering van het Christendom ook hebben gedacht,  eh... niet van die oliebollen natuurlijk want dat is heidens. Nee, met de invoering van het Christendom werd 1 januari uitgeroepen tot bid- en boetedag. Maar een mens zit vast aan zijn tradities, het Christendom haalde behoorlijk bakzeil, want men bleef het nieuwe jaar vrolijk rond de oude 'heidense' data vieren. Sommige tijdens Sint Maarten op 11 november, of de zonnewende, dat was er ook zo één rond 21 december en dan had je ook nog Maria Boodschap op 25 maart, die was dan wel weer wat minder Heidens, maar blijkbaar ook de bedoeling niet. Er is overigens heden ten dage nog wel wat van overgebleven. Van Kerst tot Drie Koningen, de heidense twaalf nachten is voor ons nog steeds een feestelijke periode, verplichte snipperdagen, veel bedrijven zijn gesloten en we laten de kerstboom nog lekker tot na Driekoningen staan. Er moest gewoon een Spaanse landvoogd aan te pas komen die in 1575 zijn sporen achterliet en gewoon de wereld er kont van deed dat op 1 januari officieel het nieuwe jaar begon. Ook de Romeinen gingen overstag want die zaten nog steeds op 1 maart aan de oliebollen. De bekende Julius Caesar besloot zich ook onsterfelijk te maken en liet, een handjevol jaren voor Christus, zijn nieuwe kalenders en agenda's op 1 januari zetten. Het was effe wennnen, maar om het lekker te laten beklijven, liet hij ze die dag lekker van alles offeren aan de god Janus om hem mild te stemmen. Wie nu nog denkt, waar komt het woord januari vandaan? Nou, daar zorgde Janus voor. Er zat trouwens een beetje een egoistisch tintje aan dat offeren. Je geeft wat en je wilt er wat voor terug. Nou, ja niets menselijks en heidens is ons vreemd, want dat is nou net wat de mensheid er in hield: We sturen namelijk nog steeds onze nieuwejaars wensen met bakken de deur uit als een soort offer om de ander gunstig te stemmen en met de hoop dat er dan in ieder geval zo'n wens in tegengestelde richting onze brievenbus bereikt. Zo en dan nu maar op naar de lente, dat is mijn eerste wens. Ben van plan om die, al is het in mijn eentje, lekker uitbundig te vieren. Maar laat ik me even bij het heden houden:

Voor iedereen een prettige jaarwisseling!!

Schrijf het hoogte- of dieptepunt van 2012 op en win een boekenpakket

Nu we bijna aan het eind van het jaar 2012 zijn beland, begint veelal het terugkijken. We zien het in de media, kranten publiceren welke bekende Nederlanders er stierven, televisie kijkt terug op een politiek bewogen jaar en een olympisch jaar. Maar, ook wij gewone stervelingen hebben denk ik wel iets te melden. Misschien hebben jullie wel iemand verloren dit jaar, misschien niet bekend, maar wel bemind door zijn of haar naasten. Juist dan komen mooie herinneringen boven drijven. Er waren vast ook hoogtepunten: je werd verliefd, er zijn kindjes of kleinkindjes geboren, er is getrouwd of men is de dans ontsprongen na een ernstige ziekte. Wellicht werd een aanvang gemaakt met een mooie baan, een studie of  heeft er een prachtige reis plaatsgevonden. Wat heeft jullie het afgelopen jaar het meest geroerd. Ik zou willen voorstellen: schrijf mij je mooiste, dierbaarste of meest ontroerende herinnering wanneer je terugkijkt op 2012. Kortom een stukje 'uit het leven gegrepen'. Ik zoek er één uit die mij het meest aanspreekt en boeit. Als tegenprestatie stel ik daar een prachtig boekenpakket (8 door mij geschreven boeken, waaronder twee romans en vier kinderboeken) tegenover. Voor wie dat niet in het openbaar kwijt wil onder deze blog, mag het ook op de mail zetten:  redactie@deboektant.nl 

Tweede Kerstdag naar Panorama Mesdag

Gelukkig was het vandaag droog weer en kierde er zelfs af en toe een zonnetje door het wolkendek. We besloten vandaag, Tweede Kerstdag, naar Panorama Mesdag te gaan aan de Zeeweg in Den Haag. En ook in het museum scheelt het wel degelijk of de zon schijnt. Omdat er boven het panorama een lichtkoepel zit valt het zonlicht dus ook gewoon op het geschilderde strand. En laten we eerlijk zijn een zonnig strand is toch altijd leuker dan een bewolkt panorama. Met de drukte in het museum viel het wel mee en ook het parkeren in de omgeving was niet ingewikkeld. Naast het Panorama was er nog een vaste tentoonstelling van schilder Mesdag en zijn vrouw Sientje, terwijl ook de optische illusies van Paul Critchley nog te zien waren. Passend in de traditie van trompe- l'oeil zijn zowel Mesdag als Critchley magisch en betoverend om te zien. Overigens heeft de tentoonstelling van deze Engelse schilder wel een minpuntje. De illusie zou nog groter zijn geweest wanneer zijn meubels met o.a. bank met blote vrouw, open laden, koelkast en gootsteenkastjes tot op de grond hadden gestaan. Nu bengelden ze ergens 15 centimeter boven de plint hetgeen de optische illusie toch wat minder maakte. Na afloop nog even in de museumwinkel gesnuffeld en twee mooie boekjes gekocht over de schilder Breitner, die meehielp aan het Panorama en een boekje over het ontstaan van het Panorama Mesdag, de schilder en zijn vrouw en de restauratie. Tot slot gezellig een cappuccino gedronken met wat lekkers er bij. Een leuk uitje op Tweede Kerstdag, waarbij we even de illusie hebben gehad dat we geheel terug in de tijd toch even op het strand van Scheveningen hebben gekeken!

Gezellig Kerstdiner in Goes

Ons vandaag lekker vermaakt onder de kerstboom. Heerlijk in gemakkelijke kleren lui zitten lezen, foto's bijgewerkt voor de blog, muziek geluisterd, filmpje gekeken. Buiten stortregen dus binnen gewoon supergezellig. Voor 's avonds hadden we uiteraard weer een uitje gepland en een tafel besteld in hotel-restaurant Jersey aan het Grote Marktplein in Goes. We hebben ons daar lekker laten verwennen in dit sfeervolle restaurant. Een wandelingetje door feeëriek verlicht Goes zat er na afloop niet meer in, hetgeen wel jammer was, want ook nu weer kwam de regen met bakken uit de hemel. Morgen schijnt het wat droger te worden, als we tenminste de weerberichten mogen geloven. Dan gaan we naar Den Haag, want echtgenoot en dochter hebben nog geen kennis kunnen nemen van Panorama Mesdag en aangezien het museum op Tweede Kerstdag open is, leek het ons wel leuk om een middagje Museum en Noordeinde te doen. Den Haag kent leuke winkels en verwarmde terrassen, tien tegen één dat we daar wel ergens zullen neerstrijken. Ha, ha het komt wel goed met ons deze dagen!

Gezellige Kerstavond gevierd

Kerstavond is bij ons bijna per traditie Kerst vieren bij zus Karin en zwager Alex met de kinderen. Zo ook dit jaar togen we, echtgenoot Gerard, dochter Inge en ik, naar Rotterdam Blijdorp. Karin en Alex maken er altijd enorm veel werk van en staan de dag voorafgaand aan de deze avond dan ook behoorlijk wat uurtjes in de keuken. Karin en ik hebben, gewoon omdat we daar wel van houden, de afgelopen maanden lekker ge-kerstshopt. Op die manier snijdt het mes aan twee kanten. Wij onze heerlijke uitjes op de woensdag naar Rotterdam, Dordrecht, Delft en Gouda en dan in de leukste winkeltjes rondkijken om er de allerleukste cadeautjes op de kop te tikken. Zo snijdt het mes aan twee kanten. Cadeautjes waar iedereen die avond dan ook geweldig blij mee was. Nichtje Yentl had na hard werken een mooi rapport en nichtje Naomi, twee dagen terug uit Engeland, waar ze drie maanden studeerde en met haar medestudenten ontzettend veel plezier beleefde. Voor ons allemaal dus een mooie Kerstavond, waar we wederom met veel plezier op terug kunnen kijken!

Iedereen fijne en gezellige Kerstdagen!

Ik wens iedereen een sfeervolle Kerstavond en fijne en gezellige Kerstdagen. Maak er een mooi 'lichtjesfeest' van. Geniet van de sfeer en van elkaar! Denk ook aan hen die het minder hebben. Nog altijd zijn de kerstpakketten en extra artikelen bij de voedselbank van harte welkom. Ook veel eenzame ouderen kunnen een gezellig kerstbezoekje wel waarderen, hetgeen trouwens niet alleen voor Kerst, maar ook voor de rest van het jaar geldt. Nog een klein, wellicht overbodig advies: proost op elkaars gezondheid, maar kijk uit met een slok op in het verkeer!

                                                                 Lieve groet, Marja

Donkere dagen voor Kerstmis

Het zijn nu wat je noemt de donkere dagen voor Kerstmis. Geen witte Kerst waarschijnlijk, want buiten plenst het en is de temperatuur zelfs opgelopen tot zo'n acht graden. Maar, wel lekker om nu gewoon binnen te zitten en je over te geven aan de gezelligheid van een opgetuigde kerstboom, de openhaard, wat leesvoer, koffie en daarbij iets lekkers. Hoewel ik wel kan genieten van deze dagen, ben ik toch meer een mens van warme dagen, buiten wel te verstaan. Daarbij word ik altijd erg vrolijk van 21 december omdat dit de kortste dag is en weldra de dagen dus weer gaan lengen. Dat was gisteren, een dag die ook een langste nacht kent. Een van de redenen ook om 41 jaar geleden te trouwen. Leuk toch na zo'n vermoeiende dag om dan lekker lang de 'koffer in te duiken'. Om onze huwelijksdag te vieren zijn we samen gisterenavond heerlijk gaan eten in hotel-restaurant Jersey in Goes aan de Grote Markt. Na afloop de kleine Kerstmarkt overgelopen en omdat alle winkels open waren heerlijk door het sfeerrijke Goes gewandeld. Hier en daar nog leuke kerstcadeutjes gekocht. Soms, en zeker op zo'n avond, besef je hoe rijk je bent om al meer dan veertig jaar samen de dagen vol en interessant te maken. Met, niet te vergeten, daaraan voorafgaand nog de nodige jaren verkering. In feite zijn we al samen sinds 1965. Ik dertien jaar en Gerard achttien, kinderen bijna nog en nu anno 2012 geenszins op elkaar uitgekeken. Steeds weer samen leuke dingen ondernemen, samen een kind krijgen, samen werken binnen de uitgeverij, belangstelling voor elkaars hobby's en interessen, samen uit eten, samen genieten van het leven, samen verdriet om de dingen om ons heen die wegvallen, zoals onlangs onze hond Zipper, samen uit, samen thuis! Wij hopen er samen nog heel wat intieme en plezierige jaartjes aan vast te plakken, plannen genoeg!

De nieuwe Naturelle is weer uit!

De nieuwe Naturelle is er weer. Wie van wonen, reizen en van het leven houdt, moet beslist deze prachtige, digitale glossy lezen. Klik op www.naturellemagazine.nl   en geniet! Eemaal op de site zie je bovenin een knop 'naturelle en more' om op te klikken, zodat je ook de voorgaande nummers nog kunt doorbladeren. Kortom, dan heb je meteen niets gemist van dit mooie tijdschrift. Geniet er van!

Drie wijven uit het Oosten

Geïnspireerd door de alles omvattende kerstgedachte schilderde ik onder de titel 'Drie Wijven uit het Oosten', Marja, Elizabeth en Anna. De bekende drie wijze vrouwen die zich verheugden om de Kerstdagen op het platteland door te brengen. Ze hadden een stal geboekt om daar, door een echte strontlucht te worden omgeven, want niets gezonder dan zuivere mest, de kerstdagen door te brengen. Even hadden ze er nog aan gedacht om hun drie wijze mannen Balthazar, Casper en Melichor op sleeptouw te nemen. Maar uitblinkend in hun eerste wijsheid besloten ze die lekker onder de kerstboom achter te laten. Hoe wijs kun je zijn. Voorafgaand aan hun reis shoppen ze nog even lekker rond, want door de recessie is alles nu al in de uitverkoop en je wilt toch wel in een gezellig kleurig kleedje om die kribbe staan. De mannen leken wat teleurgesteld dat de Kerstvakantie aan hun neus voorbij zou gaan, maar maakten in het geniep woeste plannen. Eén advies hadden ze nog wel: neem goud wierook en mirre mee. De dames namen het advies ter harte en interpreteren dit in ruime zin in: sieraden, een lekker luchie en vuurwerk, want ook oud en nieuw zouden ze daar nog vieren. Bepakt en bezakt besluit Elizabeth te rijden. Tomtom op de voorruit geplakt, reist het stel gezellig 'beppend' af. Ondanks de Tomtom toch nog vier keer de weg vragend, arriveren de dames, vrouwen eigen,  uren eerder op de plaats van bestemming. Daar aangekomen komt de gezonde mestlucht hen tegemoet. Ze besluiten daarom eerst die stal eens lekker uit te mesten en maken heerlijk wat te eten klaar met de meegebrachte zaken uit het kerspakket van Casper. Whats Appen ook nog even naar de mannen dat ze zonder kleerscheuren zijn aangekomen. Na een heerlijke maaltijd besluiten de dames de logeerstal in orde te maken voor de geboorte, arrangeren om het visueel aantrekkelijk te maken een os en een ezel en leggen de cadeautjes alvast klaar, praktische cadeaus, ook vrouwen eigen.

Nou hoef ik jullie niet verder het Kerstverhaal uit de doeken te doen, want dat is eigenlijk genoegzaam bekend. Na afloop van de bevalling trekken de drie wijven zich terug, schoppen de schoenen van de voeten, zakken neer in een gezellige berg hooi en trekken een flesje rode wijn open. 'Ze zeggen dat ze maagd was', merkt er één op. 'Ha, ha, ik weet wel beter, tel je zegeningen, die heeft bij mij in de klas gezeten en...' De rest versta ik niet, daar er nu zo wordt gefluisterd dat de kaarsen er bijna van doven. Vervolgens zegt de ander: 'Heb je die schoenen gezien, als je toch zo'n reis moet maken trek je toch wel wat anders aan je voeten. Ik heb me trouwens laten vertellen dat die Jozef al een tijd geen werk heeft. In de bouw heb je als timmerman nou ook geen zak te doen. Hebben die twee in deze tijd van recessie eigenlijk wel een toekomst kun je je afvragen. De huizenmarkt ligt ook helemaal op zijn kont. Zeg wil je nog een rode? Proost' 

Maar aan alles komt een eind, ook aan 2012. Met nieuwejaar steken ze het meegebrachte vuurwerk af, maken de stal aan kant en laden de auto in. En of de duivel er er mee speelt, tomtom kapot. Maar vrouwen zijn creatief. Een wijst er naar de lucht en zegt: 'Joh die bekende ster staat nog steeds aan de hemel, rijen maar, ik houd dat ding onderweg wel in de gaten!'

Wens julle allemaal heerlijke feestdagen toe!

Geniet er van.

Lieve groet,

Marja

Trots op mijn eerste expositie schilderijen en pentekeningen in Oud-Beijerland

Ben beretrots, want sinds van de week heb ik mijn eerste expositie in het ontmoetingscentrum 'De Beijerkorf' aan de Jan Tooropstraat in Oud-Beijerland. Best wel spannend dat er ineens meer mensen zomaar spontaan naar mijn werk kijken, beoordelen en zelfs al gekocht hebben. Ik tekenden voorheen wel mandala's en kleine zentangles (pentekeningen) maar deze probeerde ik zo klein mogelijk te tekenen. Meestal waren dat tekeningetjes van 10 bij 10 centimeter. En dan is daar ineens zo'n groot doek. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb er ontzettend veel plezier in gekregen. Ik ben ook, ondanks deze expositie, flink aan het doorwerken, want in maart mag ik mijn werk tentoonstellen in het gemeentehuis van Korendijk en dat kent enorme grote, verblindend witte muren, die allen gevuld mogen worden. Maar daar heb ik dan lekker de tijd voor deze winter. Wordt binnenzitten tijdens slecht weer toch nog leuk!

Na mijn journalistieke carrière houd ik me momenteel bezig met het schrijven van kinderboeken, romans, vioolspelen en zoals deze expositie bewijst met schilderen. Ik heb sinds twee jaar les bij Suze van Leeuwen uit Mijnsheerenland en hebt gekozen voor een abstracte vorm. Ik schilder met acrylverf en heb een voorkeur voor vrolijke, frisse kleuren. Probeert door het abstraheren het traditionele en gangbare los te laten en ben op die manier qua stijl een geheel eigen weg ingeslagen. De spontaniteit op het doek brengt mij toch vooral weer tot de kern van mijn beroep als journaliste namelijk: mensen. Een onderwerp dat wel bijna automatisch lijkt te ontstaan en wellicht een achtergrond kent in het jarenlang interviewen van mensen en het optekenen van hun verhalen en belevenissen. Maar ook het mooie landschap van de Hoeksche Waard inspireert.

De basis van het schilderen is, vind ik, net als bij het schrijven een vorm van ontdekken, creëren en experimenteren om zo te komen tot een volkomen eigenheid. Wie goed kijkt naar de geëxposeerde werken zal zien dat deze ontdekkingstocht nog niet ten einde is. In de werken is te zien dat het ene werk, een basis vormt voor de andere, waarmee de toeschouwer wordt meegenomen op deze visuele ontdekkingstocht.

Op deze expositie bevinden zich in de vitrinekast van mijn hand de zogenoemde Zentangle tekeningen. Hoewel ze ingewikkeld lijken, zijn ze eenvoudig te tekenen met simpele, herhalende lijnen. Ze lijken wel iets weg te hebben van de zogenoemde telefoontekeningetjes die we allemaal weleens gedachteloos op papier zetten tijdens een gesprek. Op deze wijze is het heel ontspannend om een prachtige abstracte kunst te creëren. Zentangle kan met allerlei anderen technieken gecombineerd worden. Sommige van de tekeningetjes zijn met aquarelverf ingekleurd. Het heeft, voor wie daar gevoel bij heeft, een zeer uitgebreide filosofische basis die geweldig rijk is aan metaforen die verwijzen naar een zekere levenswijsheid.

Wie beide vormen van kunst goed bekijkt, zal zeker gelijkenissen, maar ook de kern van de werken ontdekken, namelijk de vrijheid van compositie. In mijn optiek ligt ‘vrijheid’ aan de basis van zuivere kunst.

Wie de werken wil bekijken kan op door de weekse dagen terecht in Galerie De Beijerkorf, Jan Tooropstraat 6 in Oud-Beijerland.

Lichtjesfeest in Gouda

Gisteren was weer het wekelijkse uitstapje met mijn zus Karin. Dit keer besloten we nu eens geen gebruik te maken van onze Cinevillepas. In de bioscoop zitten betekent binnen zitten en het was juist heerlijk, sprankelend wintersweer. Daarom werd het plan opgevat om naar Gouda te gaan. Voor Karin een feest der herkenning, want die heeft er in een prachtig pandje gewoond boven hun kinderkledingzaak. Hoewel het jaarlijkse lichtjesfeest juist de dag ervoor was gevierd, bleef er toch nog genoeg aan lichtjes en sfeer te genieten.

Naast alle in Kerstsfeer verlichtte winkelsstraatjes leverde ook de prachtige oude architectuur van de stad mooie plaatjes op. We bezochten er een galerie, keken binnen bij een pottenbakker en genoten van het bijna Anton Pieckachtige decor waar we in verzeild waren geraakt. We waanden ons figuren uit de  Dickenspersiode. Koude neuzen, dikke sjaal en handschoenen om ons zelf op zijn tijd te belonen in één van de talrijke kroegjes en café-restaurants met een wijntje. Gewoon om warm te worden hoor.... dat jullie niet denken.....

Alleen al innerlijk verwarmd door het het uitnodigende bord hierboven besloten we ons wekelijkse wijntje bij het uiterst sfeervolle Central te drinken. Terwijl een kelner, die zich direct met twee glaasjes rode wijn, twee glaasjes water en een schaaltje nootjes een zalig spontane gastheer toonde, werden we ook lichamelijk lekker warm. Gezelligheid kent geen tijd en doordat we er wel een poosje hebben gezeten, werd de buitenwereld van Gouda compleet feeëriek. We genoten van de mooie etalages en de prachtige kerstverlichting. Toen eenmaal de winkeldeuren sloten, liepen we naar het station alwaar we de trein richting Centraal Station Rotterdam namen. Onderweg besloten we om van het CS naar Blijdorp te lopen. Daar smaakte de door zus Karin heerlijke, zelfgemaakt maaltijdsoep naar Marokkaans recept met veel verse groenten en kruiden als een waar koningsmaal.  

Oliebollenwandeling in natuurgebied Oeverlanden Hollands Diep

Op zaterdag 29 december 2012 vindt de jaarlijkse oliebollenwandeling plaats in het natuurgebied ‘Oeverlanden Hollands Diep’ te Strijensas. Het gebied wordt bezocht door grote aantallen (water)vogels.

Schotse Hooglanders zorgen ervoor dat de begroeiing niet te dicht wordt. Gidsen van de vereniging Hoekschewaards Landschap nemen je mee naar de Esscheplaat, een verruigd hakgriend waar vroeger griendwerkers hun zware arbeid verrichtten. We komen daar in een gedeelte dat normaal niet toegankelijk is voor publiek en bezoeken een oude griendwerkerskeet. Het is het leefgebied van de bever. We zien sporen van hun aanwezigheid en met veel geluk laten zij zich zien bij hun burchten. Het gebied is soms moeilijk begaanbaar, enige wandelvaardigheid, warme kleding en stevig, waterdicht schoeisel worden aangeraden.
Na een stevige wandeling zijn er voor de liefhebbers heerlijke verse oliebollen. Gidsen: Marianne van der Waal , Jan Uljee, Peter de Barse en Ruud Polderman. Tijd: Van 14.00 tot 16.00 uur. Verzamelplaats: Parkeerplaats Buitendijk; vanaf Sas gezien links voorbij einde Wielweg/Schenkeldijk, Strijen.
Kosten: € 3,- voor HWL-leden, € 4,- voor niet-leden, € 2,- voor kinderen t/m 12 jaar. Tip: Goede waterdichte wandelschoenen of laarzen en evt. verrekijker. Aanmelden: Om er voor te zorgen dat er genoeg oliebollen voor iedereen zijn, is aanmelden met een mail naar excursies@hwl.nl noodzakelijk. Graag vermelden met hoeveel personen je wilt komen. Er kunnen maximaal 50 deelnemers mee, dus wacht niet te lang met aanmelden. Info: Marianne van der Waal, tel. 0186-571148 / 06-38119603

De wereld draait door...

Vanmorgen even naar Oud-Beijerland geweest. Bij het rijden over de Eerste Kruisweg vielen deze twee eenzame kliko's in het oog. Ze staan op kleine afstand van de prachtige monumentale boerderij Kreekestein, gescheiden door de Oud-Beijerlandsche Kreek. Kort ervoor stond hier een leuk wit boerenhuisje. Het heeft iets meewarigs wanneer zoiets wordt afgebroken en er niets anders overblijft dan de kliko's. Er heeft zich op dat plekje, onder de oranje dakpannetjes een heel leven afgespeeld met wisselende stemmingen zoals dat in elk leven plaatsvindt. Vrolijkheid, verdriet, liefde...Ik ben er wel eens binnen geweest omdat de mensen die er woonde foto's hadden voor het boek waar ik op dat moment mee bezig was. Oude mensen die van hun pensioen genoten. Zijn ze inmiddels naar een bejaardenhuis, misschien overleden? Ik weet het niet, maar ze zijn weg, inclusief hun schattige kleine huis. Toen ik er van de week langs kwam waren het alleen de kliko's, nu staat er een zwarte box achter en liggen er latjes, die ook op bepaalde punten in de aarde zijn gestoken. Er is een nieuw stukje toekomst uitgezet aan de hand van een aantal dunne latjes. Alles wijst er op dat er gebouwd gaat worden. Het plekje aarde gaat een nieuwe toekomst tegemoet dat ongetwijfeld, net als in het verleden, vol van vrolijkheid, verdriet en liefde zal zijn....want de wereld draait door!

Nieuwejaarsconcert in Strijen voor Zomerkind

Nieuwjaarsconcert in Strijen op vrijdag 11 januari 2013:

Twee orkesten, het Rotterdams Studenten Orkest en het Rotterdams Jeugd Orkest verzorgen het jaarlijkse Nieuwjaarsconcert van de Lions Club Hoeksche Waard, dat op vrijdag 11 januari 2013 in de prachtige en sfeervolle Lambertuskerk in Strijen wordt gehouden. De orkesten bestaan uit jeugdige muziekstudenten, die met passie en enthousiasme met elkaar muziek maken. Zij zullen een programma spelen gebaseerd op Broadway o.a. met muziek uit de Sound of Music, de West Side Story en nog veel meer. Het concert begint om 20.15 uur in de Lambertuskerk in Strijen. De zaal is open vanaf 19.30 uur. Kaartjes kosten € 19,50 en zijn te bestellen via www.lionsclubhoekschewaard.nl. Na afloop van het concert biedt de Lions Club alle concertgangers een drankje aan in het naast de kerk gelegen centrum Salvatori. Op deze avond hoopt de Lions Club een flink bedrag op te halen voor het Hoeksche Waardse goede doel, de Stichting Zomerkind ( www.zomerkind.nl). Vier moeders van meervoudig complexgehandicapte kinderen realiseren in Nieuw-Beijerland een kinderdagcentrum. Met als bijzonderheden: voldoende tijd, aandacht en kennis om deze bijzondere kinderen betere begeleiding en behandeling te bieden en geen overheadkosten.
Het ingezamelde bedrag zal worden vermeerderd door NSGK ( Nederlandse Stichting voor het gehandicapte kind).

Terug naar de natuurlijke schoolbank met een HWL cursus

In het kader van 40 jaar Vereniging Hoeksche Waards Landschap start dit jaar een Basis Cursus Biologie. Vond jij biologie al leuk als schoolvak en wil je je kennis opfrissen? Dan biedt HWL je nu de kans om de basis biologie, toegespitst op natuur en landschap van de Hoeksche Waard, te ontdekken.

En zoals je van HWL gewend bent, wordt dat niet alleen binnen zitten, maar wordt direct na de theorieavond het veldwerk opgepakt op de daarop volgende zaterdag. De cursus is opgebouwd uit 5 lesavonden en 5 excursies. Lesavonden vinden op maandagavond plaats in het NLC. Start cursus: januari 2013. Onderwerpen zijn verbonden aan de aspecten van het landschap. Lesavonden bestaan uit twee delen met daarin een “biologisch natuur moment” zoals bijv. een bloem – tak of ander natuur element. Duur van de avond is twee uur met erin een korte pauze.
Januari
1ste lesavond 21-1-2013: basis biologie:
water – lucht – bodem – fotosynthese – voedsel piramide – kringloop – wat is ecologie.
Gekoppelde excursie: 26-1-2013 Oeverlanden Hollands Diep, aansluitend bij les “Nieuwe en ontwikkelde natuur”.
Februari
2de lesavond 18-2-2013: agrarisch:
wat is een weiland/akker, wat zie je erin; het werk van boeren en natuurbescherming; weide en akkervogels (weidevogel bescherming).
Gekoppelde excursie: 23-2-2013 Oude Land Strijen.
Maart
3de lesavond:18-3-2013 dijken:
ligging- historie- opbouw- betekenis van dijken in het landschap; vegetatie (bloemen/planten en bomen).
Gekoppelde excursie: 23-3-2013 Schoutsedijk.
April
4de lesavond: 23-4-2013 deltanatuur/kreken:
ontstaan van kreken in het landschap; natuurlijke oevers; waterbeheer; waterleven en amfibieën op de oevers.
Gekoppelde excursie: 27-4-2013 Oude Maas, Argusvlinder (locatie Puttershoek) en Landgoed de Ekelaar.
Mei
5de lesavond: 27-5-2013 stedelijk gebied:
wat betekenen tuinen voor dorpen en steden; tuinreservaten; klein en groot tuinleven; vlinders en libellen.
Gekoppelde excursie: 1-6-2013 Strijen.
Opgeven voor de cursus kan vanaf 7 december bij cursussen@HWL.nl.
Informatie kunt u vragen bij Els van Veen 06 12815421 of Cees Mesker 06 12966131.

Onze Cinevillepas al prachtig benut met film Amour

Mijn zus Karin en ik hebben een Cineville pas aangeschaft voor 18 euro per maand. Nu het weer niet meer zo denderend is en wij alle geneugten van de Rotterdampas al hebben opgesoupeerd en wij onze woensdag samen toch goed, leuk, gezellig en ontspannen willen doorbrengen, is de Cineville pas een enorme opsteker. De pas geeft toegang tot alle prachtige films in het Lantaarn/Venster Theater in Rotterdam, maar ook filmhuizen en bioscopen in Delft, Den Haag en Amsterdam. Daarnaast geeft de pas ook toegang tot alle films in Cinerama aan de West Blaak in Rotterdam. Twee films gekeken en je hebt je pas er uit. Soms gaan we 's middags naar het ene theater en 's avonds naar het andere. Tussendoor een wijntje of cappuccino bij Hotel New York dat dicht bij Lantaarn/Venster ligt en de dag kan niet meer stuk. 's Avonds na een heerlijke maaltijd bij mijn zus lopen we, wanneer het weer het toelaat, vanaf Blijdorp naar de West Blaak. Een fikse, maar heerlijke avond wandeling door Rotterdam van ongeveer 3 kwartier om ons dan heerlijk te verlekkeren in Cinerama aan de film 'Alles is familie'.  Vorige week bekeken we in Lantaarn/Venster 'Amour' en gevoelsmatig hebben we met deze schitterende film ons geld er al dik uit. Wat een prachtfilm! Mooie beelden, prachtig gespeeld en een schoonheid van een verhaal. De recensies zijn ook niet mis. Ook al heb je geen Cinevillepas de film is een dikke aanrader. Daarom hieronder één van die lovende recensies:

Politieagenten dringen een Parijs appartement binnen. Rustig maar grondig gaan ze te werk. Zakdoeken voor de mond, snel een raam open. In de slaapkamer vinden ze waarnaar ze op zoek zijn. De proloog van Amour, de nieuwe film van Michael Haneke, is even simpel als verpletterend. Dit begin is tevens het einde; zo loopt het af. Zo loopt het, in zekere zin, altijd af. Nu hoeven we alleen nog maar te zien hoe het zo ver is gekomen. Het appartement, met zijn parketvloer en hoge plafonds, met zijn vele boeken en schilderijen en een vleugelpiano in de woonkamer, zal langzaam vertrouwd worden.

Hier wonen Georges en Anne, hoogbejaard maar nog vief. Anne was vroeger muzieklerares; in een van de eerste scènes van de film bezoekt het echtpaar een concert van een oud-leerling. Rustig registreert Haneke hun leven, dat niet lang zo comfortabel blijft. Anne krijgt een beroerte, en dan nog een. Ze raakt halfzijdig verlamd, nog later kan ze bijna niets meer. Ze begint te dementeren. Voor Haneke, die in films als Caché (2005) en Das Weisse Band (2009) nauwkeurig sinistere sociale processen blootlegde, lijkt Amour een opmerkelijk zachtmoedig uitstapje. De liefde uit de titel staat niet ter discussie en nooit voert de spanning verder dan de persoonlijke onmacht en ontreddering van Georges en Anne. Toch is ook Amour weer typisch Haneke. Zijn blik blijft gericht op alles wat ongemak veroorzaakt. In Funny Games (1997 en 2007) was het geweld, in La pianiste (2001) onderdanigheid en masochisme, in Das Weisse Band onderdrukking en sadisme. Amour draait om ouderdom, aftakeling en dood - onderwerpen die in de huidige gezondheids- en jeugdigheidscultus misschien wel net zo choquerend zijn. Wat gebeurt er precies, wanneer ziekte toeslaat en de dood dichterbij sluipt? Wat blijft er nog over van liefde, verbondenheid en identiteit? Het zijn confronterende vragen, die door Haneke zonder omwegen worden opgeworpen. Anne wordt steeds hulpbehoevender en angstiger. Georges heeft beloofd tot het eind voor haar te zorgen, maar die taak vergt een enorm incasseringsvermogen en stuit op onbegrip van zijn dochter. Op het filmfestival van Cannes werd Amour bekroond met de Gouden Palm, de tweede voor Haneke in drie jaar. Het is een terechte bekroning voor een regisseur die met elke nieuwe film een mokerslag uitdeelt. Zijn films zijn niet alleen perfect uitgevoerd, maar tonen bovendien met een ongelooflijke precisie waar het in het leven pijn doet. Waar het briljante Das Weisse Band overdonderde door zijn duistere gelaagdheid, blinkt Amour uit in liefdevolle, haarscherpe eenvoud. Minder spannend, maar des te ontroerender. Dat is misschien nog wel het meest verrassend: Haneke weet dit keer niet alleen het intellect, maar ook het hart van zijn publiek te raken.
(Recensie door Pauline Kleijer, gepubliceerd op 15-11-2012

Expositie 'Landschap van de Hoeksche Waard'

De Hoeksche Waard is een eiland met langgerekte akkers, hoge beboomde (bloem-)dijken, oude kreken en veel water. Niet alleen rondom, zoals het Haringvliet met het mooie natuureiland Tiengemeten, maar ook binnenwateren, zoals de Binnenmaas. Met zo veel water is het logisch dat de Waard veel dijken heeft. De dijken omzomen de polders, zij vertellen het inpolderingsverhaal, de ontstaansgeschiedenis van het eiland. Dijken die geen dienst meer doen en dijken die heel belangrijk zijn, omdat zij ons beschermen tegen het water.

De oudste polder van het gebied is de Sint Anthoniepolder uit 1357, die de Sint Elisabethsvloed doorstond. De polder Oudeland van Strijen, met een bijzondere veenbodem, is vanouds een belangrijke pleisterplaats voor overwinterende ganzen zoals brandgans en kolgans. De Hoeksche Waard kent ook nieuwe natuur, zoals de Oeverlanden Hollands Diep, een groot, ongerept natuurgebied van Strijensas tot Numansdorp. Voor de natuurlijke bestrijding van insecten zien we gelukkig steeds meer akkerranden. Zij vormen met haar bloemen en graskruiden een kleurrijke aanvulling op ons mooie landschap. Bij zon of regen, overdag of ’s avonds, in de zomer of de winter, altijd kun je van ons eiland genieten. De Hoeksche Waard is een schitterend gebied, waar we trots op zijn. Geniet mee van ons Nationaal Landschap, dat HWL foto’s presenteert tot eind 2012 in het NLC. De werkgroep Natuurfotografie is een jonge, maar zeer enthousiaste, werkgroep van de vereniging het Hoekschewaards Landschap (HWL). Op 30 mei 2010 begon een handvol enthousiaste amateurfotografen met de Werkgroep Natuurfotografie HWL. Op dit moment zijn er 17 leden. Zij zijn een groep met passie voor fotografie en de natuur. Elke maand gaan ze met een opdracht op een vastgestelde locatie fotograferen. Het onderwerp hangt af van het seizoen, soms akkerranden een andere keer vlinders en libellen of paddenstoelen. Elke fotograaf kiest de drie beste foto’s van die dag, die op een avond gezamenlijk worden besproken. Op deze avonden leert men veel van elkaar en maken op die wijze elkaar nog enthousiaster. Fotograferen is heel erg leuk, maar het is ook fantastisch als men de foto’s kan laten zien, zodat anderen kunnen meegenieten. Dit is de tweede expositie met als onderwerp ‘Landschap van de Hoeksche Waard’. Andere werkgroepen en projecten van HWL gebruiken de foto’s. Het kwartaalblad ‘De Waardzegger’ van de vereniging publiceert regelmatig foto’s en ze worden gebruikt voor folders of tentoonstellingen van het HWL. Voor de expositie Bloemdijken, die onlangs tijdens de Jeugdnatuurdag werd geopend, zijn voor het kwartetspel foto’s van de werkgroep gebruikt. De foto’s zijn te zien op de website (www.hwlfoto.nl).

Onze Zipper is overleden

 

We keken er al een poosje tegenaan. Onze Zipper werd oud en een beetje moe. Zijn leeftijd, bijna 15 jaar, ging hem parten spelen. Maar dankzij de goede medische zorg van de Oud-Beijerlandse dierenarts Jan Schep hebben we Zipper toch nog aardig op de been weten te houden. Maar gisteren moesten we constateren dat hij op zijn eindje liep. Omdat wij altijd gezegd hebben dat onze dieren op geen enkele wijze mogen lijden, besloten we gisteren dat we hem moesten laten inslapen. Tussen de middag was het zover. Het gebeurde thuis in zijn vertrouwde omgeving, in zijn eigen mand. Terwijl ik hem aaide en tegen hem praatte, kreeg hij morfine. Hij kwispelde licht met zijn staart de roes voelde blijkbaar goed. Tot de morfine zijn werk deed en hem nog dieper in slaap bracht. Daarna deed de injectie in zijn ader het verdere werk. Heel rustig en vredig sliep hij in. Een heel ontspannen koppie. Zo kwam er op 30 november 2012 een einde aan een prachtig, mooi leven dat hij leefde samen met zijn 9 maanden jongere kameraadje Sebastiaan. Onze reus, onze kanjer is niet meer.

Aan de opvoeding van Sebastiaan hebben wij eigenlijk weinig gedaan. Vanaf het moment dat we de kleine dreumes bij hem in het grind zetten, heeft Zipper zich over hem ontfermt. Hij haalde hem uit de vijver omdat hij daarin niet mocht zwemmen. Hij leerde hem hoe je een pantoffel en een flinke tak aan barrels beet. Toen Sebastiaan geopereerd werd aan zijn meniscus sliep Zipper niet naast hem in de mand, maar lag er als een bezorgde ziekenbezoeker voor en hield de patiënt in de gaten. Zipper haalde voor Sebastiaan altijd de kooltjes uit het vuur. We hebben altijd de hoop gehad dat het leven eerlijk zou zijn en de oudste eerst zou overlijden. Want wat wij heel zeker wisten, Zipper zou niet zonder Sebastiaan kunnen leven. Maar Sebastiaan dan, zullen jullie je afvragen. Op de dag dat we Zipper lieten inslapen, had Sebastiaan niet door dat zijn slaap voor altijd zou zijn. Hij rook aan zijn poot, waarin de infuus zijn werk had gedaan. Maar had er geen emoties bij. Keek wel bedenkelijk toen een medewerker van het Dierencrematorium kwam en wij Zipper met mand en al wegdroegen naar de auto. Ook gisterenavond en vannacht accepteerde hij dat Zipper er niet was. Vandaag, is er pas het verdriet van Sebastiaan. Bij elk geluid kijkt hij naar de deur in de hoop dat we Zipper terugbrengen. Kijkt wat bedenkelijk naar het plekje waar nu één mand staat en kijkt mij met vragende ogen aan. Ook wanneer hij naar de weide gaat, wacht hij even met teruglopen en kijkt en zoekt onder de struiken of zijn kameraad zich daar ergens bevindt. Zijn snuit is er duidelijk één van verdriet, onbegrip. Het is hem jammer genoeg niet uit te leggen. We kunnen alleen lief voor hem zijn en in zijn buurt blijven. Die vragende ogen... ik denk dat ik dit nog het meest moeilijk vind. Het verdriet om zijn overlijden moet slijten, bij Sebastiaan en bij ons!