Deltawater nu en later

Na de stormramp 1953 werd besloten de zeegaten zoveel mogelijk af te sluiten. Hiermee zouden twee vliegen in een klap gevangen worden, te weten de veiligheid en de zoetwatervoorziening. De afsluitdammen zouden hoogwater vanuit zee tegen houden en achter de dammen kon een zoetwaterbekken worden gecreëerd. Daarmee leek een onbelemmerde aanvoer van zoetwater voor landbouw, industrie en drinkwaterbedrijven gegarandeerd. De afsluiting ging echter gepaard met een groot aantal negatieve gevolgen voor natuur en landschap, terwijl het op de lange duur in het geheel niet zeker is of de veiligheid en de zoetwatervoorziening echt gegarandeerd zijn. Daarom wordt ook aangedrongen op heroverweging van het tot dusver gevolgde beleid. De praktijk leert dat het niet eenvoudig is een en ander te veranderen. Voorlopig gaat alles immers toch goed? Maar gaat het wel goed? De Vereniging Hoekschewaards Landschap organiseert samen met WNF en bureau Stroming een symposium bedoeld voor beleidsmakers, beleidsambtenaren en bestuurders om deze zaken eens goed tegen het licht te houden. Het symposium zal plaatsvinden in het NLC te Numansdorp op vrijdag 13 februari 2015. Informatie of reactie: symposium@hwl.nl

Vruchtbare ochtend in activiteitencentrum De Beijerkorf Oud-Beijerland

Zojuist terug van een bijeenkomst in het activiteitencentrum De Beijerkorf in Oud-Beijerland. Het project dat nu iets meer dan een jaar loopt heet 'Bakkie met Herinneringen'. Onder het genot van een kopje koffie halen de ouderen herinneringen op aan vroeger, de oorlog, watersnood, een leuke vakantie of aan iets van pas kort geleden. Al de herinneringen werden opgeschreven en zijn uiteindelijk een dik manuscript geworden. Vanmorgen waren we zover dat iedereen de correcties heeft ingeleverd. Samen hebben we ook naar de illustraties gekeken die de verhalen ook visueel aantrekkelijk moeten maken. Mijn bedoeling is dat het boekje onder de titel 'Bakkie met Herinneringen' nog voor het eind van het jaar zal worden uitgegeven. Na deze ochtend ligt er nu veel 'huiswerk' voor mij. Ik moet alle correcties en aanvullingen verwerken en het gehele manuscript nogmaals nakijken. Verder moet ik de fotobijschriften schrijven en het geheel drukklaar maken. Maar, we hebben weer een ontzettend leuke ochtend gehad, waarbij ook nu weer leuke herinneringen werden gedeeld, die helaas nu niet meer aan het manuscript kunnen worden toegevoegd. Aan alles komt een eind!

Warme voeten

Vandaag eerst nog even wat werk voor Welzijn Hoeksche Waard verrichten. Morgen een extra 'Bakkie met herinneringen' waarin we de correcties bespreken en een keuze maken uit het fotomateriaal. In het weekend vervolgens de correcties verwerken en het mansucript afronden.
Vanmiddag lekker voor mezelf en heerlijk lezen. Ben in het boek De Thuiskomst bezig van Anna Enquist. Wat heeft de echtgenote van Cook veel moeten doorstaan. Prachtig geschreven!

Mijn avond ga ik besteden aan een schilderij dat ik van de week nieuw heb opgezet. Maar daarna is er tot diep in de nacht werk aan de winkel voor wat mijn nieuwe roman betreft. Heb mezelf overigens in mijn atelier, dat ik in mijn tuinhuis heb, verwend met een verwarmde voetenzak, warme voeten schrijft net iets aangenamer. Er is wel verwarming, maar toch kan het koud zijn over de vloer. Terwijl ik daar gezellig zit te schrijven met de windlichtjes aan, hoor ik, nu het herfst is, de muizen over het dak van mijn atelier rennen en zelfs in opwinding tegen elkaar schreeuwen, maar het stoort me niet. De wind, regen en muisjes het klinkt wel gezellig!

Mijn berenbruid ontbeert een goed geklede 'gom'

Ik heb een kleine verzameling beren, een van de leukste, maar ook een beetje een trieste is mijn berenbruid. Om in de berensfeer te blijven, ze ontbeert een goed geklede 'gom'. Aan liefde bij deze mooie dame overigens geen gebrek.

Ik heb een leuk oud koffertje waarin ik de beren heb neergezet, maar die maak ik direct leeg zodra ze haar gom heeft gevonden. Want wat is er aangenamer dan direct met je grote liefde de koffer in te duiken, toch?!! Ze zoekt: een ggkl.beer zo rond de 25cm l. Hoeft niet direct een oude brombeer te zijn, als hij maar lief is.

De eerste in een nieuwe serie

Zo, vanmorgen de laatste hand gelegd aan dit schilderij. Het is de eerste in een nieuwe series voor de volgende exposite.

Mooi weer geeft inspiratie

Mooi weer geeft inspiratie! Voor het weekend nieuwe doeken gekocht, ik kan dus weer vooruit. Pas laat in de middag een afspraak  betekent de hele dag voor mezelf.

Rare verzameling

Verzamelt u ook? Nou, ik wel kunstkaarten van de componist Van Beethoven bijvoorbeeld, of kleine popjes met porseleinen hoofdjes en handjes en boeken, vooral veel boeken. Van de schrijver Nicolaas Beets, van Van Koetsveld, van Charles Dickens en niet te vergeten van Carl Larsson. Het geeft, kan ik u verzekeren een heerlijk gevoel om op een verzamelbeurs of een boeken- en antiekmarkt iets te scoren. Heerlijk! Verzamelbeurzen zijn zalige uitjes tijdens de koude winterdagen en boeken- en antiekmarkten vullen mijn vrije tijd tijdens de zomer. Met de komst van het internet wordt het gaan naar een verzamelmarkt echter wel verziekt door het zoeken op de computer. Ik ga er toch echt liever op uit! Verzamelen is simpel gezegd het bijeenbrengen van een aantal objecten dat een relatie met elkaar heeft. Loopt het een beetje uit de hand, daar hebben verzamelaars namelijk een handje van zo is mijn ervaring, dan ben je al gauw een collectioneur. Dat klinkt toch weer effe sjieker, toch? En nu we het er toch over hebben, een verzameling is ook weer te onderscheiden in een privéverzameling, zoals de mijne dus, en een openbare verzameling. Met dit laatste worden veelal de musea en bibliotheken bedoeld. Ha, ha en dan zijn er ook nog speculatieve verzamelingen zoals voorwerpen die in waarde stijgen en waarmee bij verkoop geld te verdienen valt.

Verzamelen wordt ook weleens sparen genoemd. Maar dat vind ik meer slaan op postzegels, postzegels verzamel je niet die spaar je. Vraag me niet waarom, maar zo zit dat nu eenmaal. Misschien is het wel zo, dat iemand die spaart er voor zorgt dat voorwerpen niet worden weggegooid. Zo zijn er mensen die blikjes sparen, suikerzakjes of telefoonkaarten. Slimme marketeers spelen binnen de supermarkten maar al te graag in op het fenomeen verzamelen: ten eerste de zegeltjes, maar veel attractiever, de voetbalplaatjes, knikkers, diertjes en noem allemaal maar op. Kortom, verzamelen heeft wel iets. Verzamelen kan je leven op een bijzondere manier veraangenamen. In de diepte psychologie wordt verzamelen ook wel gezien als een sublimatie van eten. Verzameldrang is een obessief-compulsieve karaktereigenschap. Het feit dat je al je vrije tijd steekt in het opsnorren van voorwerpen die iets toevoegen aan je verzameling, zo voel ik dat zelf eigenlijke ook wel, is een vorm van onbeheersbare verzameldrang die je toch best wel mag aanduiden als een stoornis. Een gezellige stoornis, maar…een stoornis. Ik ben gewoon prettig gestoord al vallen bij mij de vreemde trekjes die hier mee gepaard gaan niet echt op. Hi, hi, althans dat denk ik. Daarbij, ik verzamel heel normale dingen, maar het kan echt gekker. Juist door de komst van internet is er een toename in het aanleggen van vreemdsoortige verzamelingen (we laten hier het afschuwelijke onderwerp kinderporno even buiten beschouwing), maar wat dacht u van kotszakjes die met een mooi woord ook wel luchtziektezakjes worden genoemd. Nou ja, je moet er maar een zwak voor hebben. Maar, ik weet er nog één die u vast versteld doet staan: een verzameling ‘navelpluis’. Navelpluis? Jawel, navelpluis! U weet wel zo’n opeenhoping van wollig materiaal in iemands navel. Hele onderzoeken zijn er verricht naar de aard van deze vreemde verzameling. Veel mensen merken dat ze zo nu en dan een klompje pluis vergaren in de navelholte. Hè jasses, zult u zeggen, maar nu niet direct deze column terzijde leggen, want het wordt bere-interessant. Over hoe er pluis in je navelholte terecht komt is lang gespeculeerd, maar uiteindelijk is er in 2001 een geleerde geweest, Karl Kruszelnicki aan de universiteit van Sydney, die onderzoek heeft verricht om alle aspecten van het navelpluis aan het licht te brengen. Sterker nog Kruszelnicki’s toewijding werd in 2002 zelfs beloond met een Nobelprijs voor Interdisciplinair onderzoek. Na het onderzoek was de beer onder de verzamelaars los! Graham Barker uit Perth staat er zelfs mee in het Guinness Book of Records als recordhouder verzamelen van navelpluis. Geloof het of niet, hij verzamelt zijn navelpluis en heeft een gemiddelde van 3,03 mg per dag. Daarbij is er ook nog eens een bijzonderheid geconstateerd bij zijn navelpluis het is roodachtig van kleur ook al draagt hij zelden rode kleren. Helemaal geënthousiasmeerd, besloot ik ook pluis te verzamelen. Lekker goedkoop en lucratief leek me zo. Maar, dames wanneer ik u nu enthousiast heb gemaakt dan spijt het me echt, want navelpluis is eigenlijk meer een hobby voor mannen. Bij vrouwen komt het pluis bijna niet voor door minder lichaamsbeharing op die plaats. Navelpluis bestaat uit verdwaalde kledingvezels vermengd met dode huidcellen. In tegenstelling tot wat verwacht wordt, schijnt navelpluis voornamelijk uit het ondergoed naar boven te migreren in plaats van neerwaarts uit het hemd of andere kleding. Deze migratie is het gevolg van de wrijving tussen lichaamsbeharing en ondergoed. De veelal blauwachtige kleur wordt veroorzaakt doordat de meeste kleding blauwe vezels bevat, aldus Kruszelnicki’s. Dus mannen die na hun pensioen aan een hobby willen beginnen, raad ik aan het navelstaren daadwerkelijk gestalte te geven door het verzamelen en ruilen van navelpluis. Het verzamelen van navelpluis is volstrekt onschuldig, er is geen andere actie vereist voor verzamelen dan het min of meer regelmatig verwijderen er van! Nog één advies: verzamelen van pluis, helemaal goed, maar sparen van navelpluis zou ik niet doen, dat wordt op den duur pas echt een vieze bedoening!

Genieten van de kleine dingen

Genieten van de kleine dingen. Dat doe ik momenteel volop. Mijn boek vordert gestaag, mijn schilderij is bijna af en heb heel mooie muziek onder handen. CD gekocht met vioolmuziek van Bruch en een mooi boek om te lezen. Allemaal een fijn weekend en enjoy the little things....

Nieuws voor koffie- en theeleuten

Net terug uit Zierikzee. Lekker gegeten bij Brasserie Concordia. Meneer Visscher ging voor de overheerlijke erwtensoep, zo goed gevuld dat de lepel rechtop bleef staan, en ik voor de gegratineerde mosselen. Uiteraard met een lekker wit wijntje. Vooraf bij boekhandel De Vries wat tijdschriften gekocht en langs 'KoffieenT' op de Appelmarkt. Daar verkopen ze o.a. verse schepthee in wel héél véél verschillende smaken. We kozen voor schepthee melange "Openhaard Romantic". Ik heb een mooi Japans theepotje gekocht met een dubbele wand en een filter voor losse thee in het midden. Direct ook maar een mandje gekocht voor op mijn aanrecht om het mooie zakje met het ruitje in te bewaren. Elke keer dat ik weer in Zierikzee ben stap ik deze leuke winkel binnen om er een nieuw smaakje bij te kopen.

Thee "Openhaard Romantic" van KoffieenT aan de Appelmarkt 3 in Zierikzee. Een heerlijke melange om bij weg te zwijmelen met o.a. rooibos, appel, kaneel ananas en aroma's.
Naast koffie en thee, verkoopt de winkel hele leuke kopjes, theeglazen, koffie en theepotten, heerlijk pure chocolade, koffiemachines en alles wat een mens maar wensen kan die van koffie en thee houdt. 'KoffieenT' zit in een schitterend oud pand met hoog balkenplafond en een grandioos nostalgisch interieur! Dus...koffie en theeleuten kom je in Zierikzee breng dan een bezoekje aan deze prachtige zaak! Kijk ook eens op www.koffieent.nl

Zeeuwse sporen uit het verleden belangrijk voor mijn boek

Omdat de historische roman getiteld 'De Wolkenkijker', die ik nu aan het schrijven ben, zich afspeelt in de VOC tijd in Zeeland, heeft die omgeving, Vlissingen en Middelburg, mijn aandacht. Nog steeds zijn de sporen uit die tijd heel gemakkelijk te vinden. Ook heeft Zeeland zijn archieven op internet prachtig geopenbaard, waardoor mijn onderzoek slechts twee jaar heeft geduurd. Omdat een gedeelte zich afspeelt rond Fort Rammekens ben ik daar eens een kijkje gaan nemen. 

Vaak lagen de grote, door de VOC gebouwde schepen daar te wachten tot er een goede wind stond om uit te varen. Vandaaruit werden de schepen ook bevoorraad. Soms duurde dat uitvaren erg lang en werden de schepelingen in het Fort ondergebracht, ook was er een hospitaal om zieke zeelieden en passagiers te verplegen. Juist al die sporen uit het verleden maakt mijn voorstellingsvermogen zoveel beter. Het komt 'De Wolkenkijker' zeker ten goede dat ik daar heb rondgekeken.

Uitnodiging expositie Joyce Engelen en Marja Visscher

Wie zin heeft om een frisse neus te halen in deze herfstvakantie kan de wandel- of fietstocht beginnen bij het Nationaal Landschap Centrum aan de Veerweg te Numansdorp. Het herfstuitje is dan leuk te combineren met een bezoek aan onze expositie. Joyce Engelen (keramiek) en ik met schilderijen en pentekeningen exposeren namelijk op de bovenverdieping van het bezoekerscentrum. In het centrum zijn ook fiets- en wandelroutes verkrijgbaar. Zin om vooraf daar koffie/thee te drinken met iets lekkers is mogelijk. Maak er een mooi dagje van, ons mooie eiland is het waard!

Mij hoor je niet vandaag!

Buiten klettert de regen tegen de ramen. Het is nu herfstvakantie, dus geen verplichtingen. Openhaard aan, lekker lang ontbijten, kopje koffie, heel lang doen over de krant, nog een kopje koffie. Hier kan ik dus ook heel blij van worden. Ga vanmiddag schilderen, misschien nog vioolspelen. Ik heb een heel mooi theepotje gekocht en lekkere herfstthee, ga ik vanmiddag uitproberen. Dan iets lekkers koken en vanavond lezen. Voor de leeskring opnieuw begonnen in 'De Thuiskomst' van Anna Enquist. Mij hoor je niet vandaag!

Mooie muziek in 'Ladies in Lavender'

Ik speel al heel wat jaartjes viool en heb me vooral toegelegd op het spelen van Klezmer muziek. Maar uiteraard ook op de klassieke vioolmuziek. Maar soms hoor je iets waarvan je denkt: wat zou het fijn zijn om daar de muziek van te hebben en het zelf te kunnen spelen. Bij het kopen van de DVD Ladies in Lavender, met in de hoofdrollen de Oscar winnaressen Judi Dench en Maggie Smith, kwam ik prachtige muziek tegen. En laat die muziek nu ook te koop zijn. Heerlijke muziek om te spelen en weer terug te denken aan het ontroerende verhaal van 'Ladies in Lavender'. Nieuwsgierig naar het verhaal? Hier komt het: Het rustige leventje van de twee ongetrouwde, oudere zussen Ursula en Janet Widdington wordt abrupt verstoord, wanneer een onbekende gewond aanspoelt aan de kust van hun dorpje. Na het besluit de man in huis te nemen, totdat hij weer sterk en gezond is, blijkt de charmante Andrea Marowski (Daniël Brülh) niet alleen welkom in hun huis is, maar ook in de harten van beide dames. De knappe Andrea heeft een passie voor viool spelen. Wanneer een Russiche schilderes bij de dames op bezoek komt en zijn prachtige muzikale spel ontdekt, neemt ze gelijk stappen om zijn gave wereldkundig te maken. Echter.... de zussen zijn doodsbang om hun 'waardevolle cadeau' kwijt te raken en doen er dan ook alles aan om 'hun Andrea' bij zich te houden.... Echt een aanrader deze film en natuurlijk de prachtige muziek van Nigel Hess.

Heerlijk nazomeren dit weekend!

Vandaag en morgen uitzonderlijk hoge temperaturen. Lekker weer, wanneer het tenminste droog blijft om op stap te gaan. Een heerlijk strand- of boswandeling of zo maar ergens in de stad op een terras een rosé pakken. Vier het leven!

Straks met Gerda van Wageningen naar Zierikzee om haar pup Saartje op te halen. Beschuit met muizen bij me om het te vieren. Vanavond een etentje met vrienden in Stellendam waar zich een heerlijk visrestaurant  'De Zeemeeuw' bevindt met een zalige menukaart.

Kleurige herfst in het Borrekeen gebied

Lekkere wandeling in een mooi gekleurd herfstgebied, dat kan o.a. in de Hoeksche Waard in de omgeving van de Borrekeen bij Zuid-Beijerland. Het zonnetje schijnt vandaag, daarom maar weer lekker op pad. In het weekend zelfs hoge temperaturen, we worden verwend! Allemaal prettig weekend!

Verzameling blauw steengoed

Vandaag een beetje gestructureerd aanrommelen. Gisteren mijn laatste glasstuk uit mijn verzameling Murano glas verkocht. Daarmee maak ik plaats in mijn vitrinekast voor blauw steengoed. Je moet toch wat hebben om naar uit te kijken wanneer je een brocantemarkt bezoekt. Dat is de afgelopen zomer aardig gelukt! Mijn aankopen moeten aan twee voorwaarden voldoen: het mag bijna niets kosten en moet in mijn ogen mooi zijn. Mijn trots is toch wel de twee heel bijzondere theekommetjes uit Frankrijk met afbeeldingen van Napoleon.

Nieuwe uitgave RTM in aantocht, veerdiensten en havens

Bij onze uitgeverij verschijnt op vrijdag 31 oktober a.s. weer een nieuw boek. Ditmaal het derde deel in de serie over de RTM stoomtram waarbij in dit deel de veerdiensten en de havens worden belicht.

Ook dit keer staat RTM-kenner Bas van der Heiden weer garant voor veel informatie. Veel eilanders hier in de Hoeksche Waard, maar ook op Voorne Putten en Goeree-Overflakkee reisden met de stoomveerdiensten. Zij vormden de schakel tussen de verschillende tramlijnen op de eilanden.

Vanaf 1900 voeren de eerste stoomschepen de minister Ph.W. van de Sleijden en de minister C. Lely. Diverse stoombootmaatschappijen die al tussen de eilanden en Rotterdam veerdiensten hadden, stopten met de komst van de tram. In 1988 stopte de veerdienst Zijpe Anna Jacobapolder door de openstelling van de Philipsdam. De uitgave is tegen 29,90 verkrijgbaar in de boekwinkel en bij onze webshop www.deboektant.nl

Zussendag vieren met o.a. twee films

Vandaag weer 'zussendag' met Karin in Rotterdam. Ons wekelijkse loopie van Blijdorp naar het centrum. Pakken vandaag met onze Cinevillepas twee films en de rest van de dag gaan we een 'heel prettige' invulling aan geven. Haha, geloof me, dat is ons wel toevertrouwd!

Films met veel plezier bekeken:
Helaas kan de film Wonderbroeders niet in de schaduw staan van De Marathon. Maar misschien moeten we ophouden om films met elkaar te vergelijken.

Ik mis Sebastiaan

Het is Dierendag vandaag en mis mijn vriendje Sebastiaan ontzettend. Het is het laatste dier dat we hadden. Sebastiaan heeft een fantastisch leven gehad samen met zijn maatje Zipper. Zipper is 14,5 geworden en Sebastiaan maar liefst 15,5 jaar. Wel op de meest ongelukkige dag overleden. Een dag waarop de hele wereld rouwt, namelijk 11 september. Deze foto nam ik een paar maanden voor dat ik hem liet inslapen. Hij heeft hier nog steeds zo'n leuk puppenkoppie. Ik denk dat hij dat heeft gehouden omdat hij zo'n enorm zorgeloos leventje heeft geleid.

Eerst was daar Zipper voor hem. Die heeft hem als pup letterlijk omarmt en hem opgevoed. Kan nu wel zeggen dat ik er aan heb bijgedragen, maar dat is echt niet zo. Zipper mocht niet zwemmen in die enorme vijver van ons. Voor Sebastiaan was Zipper dan ook onverbiddelijk en trok hem aan zijn nekvel er uit. Hier op de foto een workshop stok aan gruzelementen bijten. Tja, je moet tenslotte alles een keer gedaan hebben!

Zipper was een enorme zorgzame en slimme hond, die met gemak een zorghond had kunnen zijn. Onlangs las ik dat alleen intelligente dieren empathie hebben met een ander dier. Apen hebben dat soms en ook olifanten. Maar ook onze Zipper. Hieruit spreekt wel de intelligentie. De volgende foto's laten dit zien.

Sebastiaan was, zoals jullie zien geopereerd aan zijn poot. Het was een wildebras en had een behoorlijke blessure opgelopen. Ondanks de pijnstillers zal Sebastiaan best pijn hebben gehad. Je ziet aan de bruine streepjes dat zijn ogen traanden, ook die van Zipper toen trouwens. Zipper, wiens mand naast die van Sebastiaan stond, heeft twee nachten niet in zijn mand gelegen, maar lag voor de mand van Sebastiaan en troostte hem zoals op de bovenste foto te zien is. Gekscherend zeiden wij: Zipper is op ziekenbezoek.

Soms nam Zipper's zorg wel erg grote vormen aan, want om nu met z'n tweeën in één mand te gaan liggen, was wel een beetje teveel van het goede. Maar het toont hoeveel die twee van elkaar hielden.

Toen Zipper er niet meer was, is Sebastiaan iets meer dan een dag wat onrustig geweest. Daarna ging zijn vertrouwen volledig op mij over. Hier slaapt hij werkelijk als een roos. Tot hij vorige maand 15,5 jaar werd en zomaar op een dag niet meer kon lopen door een neurologische afwijking in de hersenen. Toen was het de beurt aan mij om er voor te zorgen dat zijn mooie leventje nu niet ineens een groot drama zou worden. Ik moest het besluit nemen om hem in te laten slapen. De hele middag heeft hij lekker tussen ons in liggen slapen zo af en toe getrakteerd op een kluifje. En om even over vijf is hij in zijn eigen mandje hier thuis ingeslapen en twee dagen later gecremeerd.

Zon, zee en herfst

Het is nu een beetje afscheid nemen van de zomer. De tuin begint langzaam aan het herstkleedje aan te trekken. Er hoeft weinig meer te gebeuren in de tuin. Wat gedaan moest worden is gedaan. Het zal af en toe vegen worden om alle herfstblaadjes van het pad te krijgen. Hoewel, in een luie bui denk ik: ze horen er gewoon!

Afgelopen periode mijn tuinhuis omgebouwd tot atelier. Een heerlijke ruimte waar de natuur dicht bij me staat wanneer ik aan het werk ben. Zoals vandaag heerlijk aan het werk met de deur open.

Omdat het er zo knus en gezellig is, zo helemaal mijn plek heb ik er ook mijn laptop naar toegesleept en werk ik er 's avonds aan mijn nieuwe boek. Neem geen telefoon mee zodat ik geconcentreerd aan het werk kan.

Naast het schilderen houd ik me tegenwoordig ook bezig met het maken van sieraden. Hier gebruik ik oesterschelpen voor. Ten eerste omdat het een prachtige natuurlijk product is, maar ook omdat elk sieraad een uniek exemplaar is, waarvoor de natuur verantwoordelijk is. Als kunstenaar mag ik er aan bijdragen om het sieraad zijn natuurlijke vorm te laten behouden.

Vanmiddag heerlijk in de zon de oesterschelpen schoongemaakt. Een mooi werkje omdat de tuin dan zalig naar de zee ruikt. De schelpen leg ik op de grond in de zon te drogen alvorens ik ze kan bewerken. Sieraden maken met oesterschelpen heeft veel mooie kanten. Allereerst het jutten aan de Oosterschelde. Heerlijk de wind door je haren. Meestal gaan we 's avonds bij eb. Het is er dan doodstil, alleen het geluid van de meeuwen en de daar aanwezige watervogels, die mooie avondgeluidjes maken. Het water heeft de oesterschelpen bij eb achtergelaten. Ik ben kieskeurig en we (meneer Visscher en ik) zoeken er vooral de platte uit.

Hier liggen de schoongemaakte schelpen te drogen. Nadat ze droog zijn, begint de eerste bewerking, namelijk het slijpen van de scherpe kanten, schuren en polijsten. Vervolgens het beschilderen, waarbij ik rekening houd met het natuurpodukt. Mooier dan de natuur kun je het niet maken, daarom is de bewerking fijntjes, met gebruik van natuurlijke kleuren en materialen. Vaak zoek ik de plekjes op waar de pareltjes houvast vinden.

Dit is één van de resultaten. Een tamelijk grote oesterschelp, die ik bewerkte tot hanger. Gebruik makend van de structuur die de getijden, het water tijdens eb en vloed hebben aangebracht. Een minimaal kleurgebruik onder een eivernis met pareltjes op juist die plekken die de schelp zelf aangeeft, waardoor er een uniek sieraad ontstaat waarvan er geen tweede is.

Omdat ik een expositie voorbereid voor een visrestaurant in Zeeland, ben ik ook bezig met wat zeegezichtjes. Dit is er een van waarmee ik nog bezig ben. Ik wissel overdag het werken aan de sieraden af met schilderen. 's Avonds gaat in het atelier de schemerlamp aan en de windlichtjes en concentreer ik me op mijn nieuwe boek. Het wordt een dikke deze keer. Een boek dat ook al met het water en met Zeeland heeft te maken. Het speelt zich af in Vlissingen en in de tijd van de VOC. Na twee jaar onderzoek schrijft het nu heerlijk!

De serie zeegezichten symboliseren min of meer het afscheid van een mooie zomer. Een zomer waarvan ik enorm heb genoten. Nu ook de herfst vandaag nog een mooie dag cadeau gaf, ben ik heerlijk aan het werk geweest. De zon doet nu de rest om de schelpen te drogen. Vanavond na het eten gaan ze in een grote lade van het dressoir in mijn atelier. Daar moeten ze wachten om bewerkt te worden.