Stop de ganzenmoord, heftige beelden tijdens afschuwelijke moordpartij

Na getuige te zijn geweest van een ganzenjachtpartij in de Hoeksche Waard, hebben een aantal mensen besloten de actiegroep ''STOP DE GANZENMOORD'' op te richten. De gans wordt in Nederland steeds massaler gedood, door jacht en door vergassing. De provincie geeft zonder pardon ontheffingen af. Dit speelt zich allemaal in stilte af. In de media hoor of zie je hier weinig over, behalve dat de laatste tijd veel dode ganzen plots uit de lucht komen vallen. De weinige berichtgeving die terug te vinden is, gaat er daarnaast van uit dat doden noodzakelijk is. Vrijwel iedereen lijkt te denken dat er te veel ganzen zijn, dat ze heel veel schade veroorzaken en dat doden de beste oplossing is. De leden van de actiegroep willen daar verandering in brengen.

De actiegroep ''STOP DE GANZENMOORD'' is tegen het doden van ganzen. ''Wij zijn ervan overtuigd dat in een innovatief land zoals Nederland duurzame en diervriendelijke manieren bestaan of ontwikkeld kunnen worden om eventuele overlast tegen te gaan. We willen dat deze eerst goed uitgevoerd worden'' aldus Riëlle van Duin, woordvoerder van de actiegroep. “We geloven niet in de vorm van symptoombestrijding waar nu voor gekozen is. Ganzen zijn trekvogels. Gaten in de populatie veroorzaakt door vergassing en afschot zullen binnen aanzienlijke tijd weer aangevuld worden door ganzen buiten Nederland. Het is verwerpelijk dat we eerst overgaan tot het doden en martelen van honderdduizenden ganzen, om pas daarna écht naar duurzame oplossingen uit te kijken.

''Sinds ik zaterdag 24 augustus gezien heb hoe jagers de ganzen vermoorden, dit in opdracht van de provincie, ben ik diep geschokt. Niet één gans was meteen dood. Op het beeldmateriaal dat we van deze dag hebben, zie je dat de ganzen nadat ze uit de lucht zijn geschoten allemaal nog spartelen of lopend proberen te vluchten. Ze worden dan of door een jachthond gepakt of door de jager zelf. Verschillende malen zagen we hoe een gans aan zijn kop door de lucht werd rondgeslingerd om hem alsnog te doden. Diep triest want ook daarna zagen we dat de gans nog steeds bewuste bewegingen maakte. Deze werkelijkheid willen we delen via de social media om mensen te laten inzien dat we dit soort moordzuchtige methoden niet moeten willen in Nederland. We moeten juist trots zijn dat we in een land als Nederland dit soort bijzondere populaties met prachtige vogels een onderkomen kunnen bieden. Dit is echt uniek''.

Het beleid om honderdduizenden ganzen te vermoorden is opgesteld door de provincies samen met verschillende natuurorganisaties zoals Natuurmonumenten en de Vogelbescherming, landschapsbeheerders als Staatsbosbeheer, en de boerenorganisatie LTO. Het is vastgelegd in het zogenaamde ganzenakkoord van 6 december 2012.

De zeer zwarte keerzijde van dit beleid wil de actiegroep in beeld brengen, zodat het zich niet meer in stilte kan afspelen. “We roepen iedereen op om ons te volgen en van informatie en beeldmateriaal te voorzien via Facebook en Twitter” aldus Van Duin.

Genieten om het genieten!

Onze tuin kent prachtige doorkijkjes en het leuke is, dat wanneer ik de foto's van elk jaar naast elkaar zet, de tuin er toch altijd weer anders uitziet, soms mooier, soms ook kaler omdat de winter zijn slag heeft geslagen. Maar altijd weer rijk bloeiend in het voorjaar en in augustus.

Ook de rozen doen het weer goed. Al moet ik vaak weer heel wat wegsnoeien om hen van het zonnetje te laten genieten. De meeste rozen kochten wij in de prachtige Rozentuin van Kats in Zeeland. Zeker eens waard om een kijkje te nemen. Een inspirerende tuin die vooral laat zien wat er allemaal mogelijk is met rozen.

De Chinese rozen kocht ik ooit bij een klein tuincentrum op Goeree Overflakkee dat ging stoppen. Voor heel weinig geld nam ik een groot aantal piepkleine struikjes mee, die nu geweldig struiken op stam zijn geworden, bomen bijna en een overdaad aan bloemen geven. De witte met het rode hart kocht ik bij een kleine tuinderij in Veere.

Over mijn vlinderstruiken hoef ik eigenlijk niets te zeggen. Het ruikt in onze tuin heerlijk zoet door de rijk bloeiende struiken. Elk jaar weer snoei ik ze weer helemaal kort terug en vanaf het voorjaar is er een explosie aan kracht die zijn weerga niet kent. Eerst een enorme groei en vervolgens een ontwikkeling van enorme pluimen. Ik heb roze, paarse en witte. En één struik kon bij zijn ontstaan niet kiezen wat hij wilde worden en heeft twee kleuren: paars en wit.

Dat ik bijna jaarlijks om deze tijd lyrisch over mijn tuin ben, zal niemand ontgaan zijn. Maar mijn tuin wordt steeds volwassener. Soms zo volwassen dat er veel moet worden weggezaagd om weer wat anders volop de ruimte te geven. En of dat gelukt is, wordt eigenlijk goed duidelijk in augustus. Wanneer alles in bloei staat, zie je pas goed hoe de tuin zich ontwikkeld heeft. Er zijn ook jaarlijks teleurstellingen. Zo hebben sommige struiken het door de winterse kou niet gehaald en mijn anders zo vol hangende pruimenboom heeft geen enkele, maar dan ook echt geen enkele vrucht. Dit in tegenstelling tot de appel en de peren die er nu al volop in hangen. Ook de morel (kers) deed het dit jaar prima al zijn die, doordat het een hoogstam is met een eigenaar met hoogtevrees, al jaren voor de spreeuwen. Wanneer er zo'n zwerm aan komt vliegen en neerdaalt in de kersenboom moet je zorgen dat je niet per ongeluk onder de boom staat, want je wordt in 10 minuten ontdaan van al je kersen en het regent honderden pitten.

Dit jaar doen de rozen het voortreffelijk en ook de Chinese rozen staan mooi in bloei. Deze laatste geven een hoop werk omdat elke bloem maar één dag bloeit en het pad dus vol ligt met uitgebloeide bloemen. Maar het is het waard! We hebben ze door de gehele tuin in diverse kleuren en zoals je kunt zien op de foto's ze zijn prachtig. Ook de hortensia's doen het goed, al zijn er van de winter een paar gesneuveld. Over de vlinderstruiken en hun bezoekers heb ik het in vorige posten al gehad. Ze inspireren, altijd weer! In het najaar vullen we de tuin weer aan met nieuw pootgoed. Vaak struikjes en boompjes die ik zelf heb opgekweekt uit stekken, die ik in het najaar hier en daar als zaailing weghaal en een jaar of twee op pot laat wortelen. Verder ben ik altijd uit op koopjes om mijn tuin hier en daar weer aan te vullen. In de tuin is dus altijd wel wat te doen, zo heeft het tuinhuis dit jaar een enorme verfbeurt ondergaan en ziet er weer uit om door een ringetje te halen. Het gras wordt wekelijks, nu in augustus om de veertien dagen, gemaaid. Van het onkruid heb ik weinig last omdat door de hele tuin bodembedekkers hun werk doen. Maar drie keer in het zomerseizoen sta ik met de kont omhoog om dat spul weg te trekken dat boven de bodembedekker uitkomt. De wilde wingerd, daar heb ik wel last van, al vind ik dat getrek aan al die vaak onbereikbare slierten wel lekker werk.

Voor de rest geniet ik van mijn tuin door er in te zitten en te dagdromen. We hebben diverse terrassen, schuduw, zon, half schaduw. Mijn lievelingsplekje is onder mijn boom, die inmiddels ver boven het huis uit is gegegroeid en die ik ooit nog als zaailing langs de sloot heb ontdekt. Mijn stoel en tafel staan onder haar overhangende takken, daar lees ik, teken ik, eet ik en geniet ik....een zomer lang! En wanneer ik even verder kijk dan ik eigenlijk wil, dan weet ik zeker dat er vast ergens iemand is, die later dit 'levensgenieten' van mij gaat overnemen, want mijn 'landgoedje' staat al een poosje te koop. Laten we eerlijk zijn, alles in het leven, zeker dit stukje mooie natuur, heb je immers maar te leen. Je bent de tuinman van je opvolger die er straks weer met evenveel plezier in zal werken tot ook zijn of haar tijd is gekomen om het over te dragen.
C' est la Vie'. Mooi toch?!

Oude prenten als voer voor mijn vlinders

Het mooie weer houdt aan en dus houden ook nog steeds de vlinders mij letterlijk en figuurlijk bezig. Op de boekenmarkt aan het Lange Voorhout in Den Haag vond ik een boekje met oude prenten uit 1792. 'Voedsel voor mijn vlinders'. Na de workshop Zentangle van voor de vakantie die ik gaf in de Gravin in Oud-Beijerland hebben zich al een twaalf mensen opgegegeven voor de cursus in het najaar. Wie zin heeft mag uiteraard aanschuiven. Ook een van de jongerenwerkers hier in de Hoeksche Waard heeft geïnformeerd om voor de jeugd wat workshops te geven. Heb al naar leuk materiaal gezocht en een hoop zwarte en gekleurde pennen in huis gehaald. Ik heb er wel zin in... maar nu nog lekker met het mooie weer de tuin in en me daar laten inspireren.

Voorbereiding voor fotoboek Rotterdam Oude Noorden, Liskwartier

Ook al is het vakantietijd, we zijn als uitgeverij toch druk in de weer om op 21 september het fotoboek over Rotterdam, het Oude Noorden en Liskwartier, te kunnen presenteren. Dat betekent, nadat het echtpaar De Does het manuscript heeft ingeleverd, wij met de tekst en de foto's aan de slag gaan. Tekst wordt nagekeken en gecorrigeerd en de meer dan 220 foto's worden gescand. Ik scan ze en knap ze, indien nodig, hier en daar wat op. Vervolgens worden de pagina opgemaakt, zodat tekst en foto's met elkaar corresponderen.

Hierboven zien jullie twee fotocollages die ik samenstelde uit foto's uit de inhoud van het boek. Na het scannen en het nakijken van de tekst, verdiepen we ons in de omslag van het boek. We zoeken dan een oude foto op uit de inhoud die de situatie van die tijd leuk weergeeft. We zoeken dan opnieuw het plekje op en proberen een siuatie te pakken die bijna gelijk is. Hoewel er in Rotterdam door de jaren heen veel is veranderd, is het toch bijna altijd mogelijk om er weer een mooie foto te maken die het heden laat zien. 

 Voor de omslag van Rotterdam het Oude Noorden, Liskwartier hadden we dit keer de Benthuizerstraat in gedachten. Hieronder zien jullie de situatie zoals we deze op een oudere foto uit de inhoud vonden. Wanneer je oog op een dergelijke foto valt, moet hij ook aan bepaalde voorwaarden voldoen. Een van die voorwaarden is, dat er wat lucht in de foto aanwezig is en dat er wat voorgrond aan de onderzijde van de foto aanwezig is. Op de nieuwe foto moeten daar namelijk de titel en de namen van de auteurs in gezet worden. Dan is het zoeken naar de juiste straat en het fotografisch standpunt van de fotograaf van destijds.

Op de oude foto is de tram te zien en links daarvan een fietser. Ik geef toe je moet wat geluk hebben, maar na een stuk of twintig foto's zit er altijd wel één tussen die het helemaal is, zoals deze twee. De oude foto komt op de achterzijde van het boek, terwijl de nieuwe foto van een titel wordt voorzien en op de voorkant zal prijken. Altijd weer een goed gevoel als we na een dagje fotograferen met het juiste en goede materiaal thuiskomen. Haha en dat ik er als fotograaf het er weer levend heb afgebracht. Want bovenstaande mevrouw in witte regenjas steekt hier wel heel gemoedelijk voor de tram langs over, maar in de nieuwe situatie vliegt het verkeer aan alle kanten om je heen en kom je ogen en oren tekort om het juiste plaatje te kunnen schieten. Nadat alles in gereedheid is gebracht, tekst, foto's en omslag in orde zijn, gaat alles naar de drukkerij. In die tijd dat de drukkerij en de binderij nodig hebben tot productie van het boek te komen, geeft het ons gelegenheid aan de promotie van het boek te werken. De auteurs hebben een locatie gevonden in een oud klooster, dat nu als buurtcentrum fungeert, om een grote foto expositie te organiseren. Daar zal ook de presentatie plaatsvinden. Soms  wordt het eerste exemplaar feestelijk uitgereikt aan een burgemeester of bekende stede- of dorpeling. Uiteraard onder veel belangstelling van de pers. Hier ligt ook weer een taak van de uitgeverij om een persmap klaar te maken met foto's, tekst en een exemplaar van het boek. Verder worden alle boekhandels door ons aangeschreven, zodat zij op tijd hun bestelling kunnen plaatsen en de boeken in de verkoop hebben zodra de uitreiking heeft plaatsgevonden. Verder hebben wij een samenwerkingsverband met de krant de 'Oud Rotterdammer', onze doelgroep, die het persbericht plaatst, een advertentie er in zet om hun klanten in de gelegenheid te stellen het boek via hen te bestellen.

Kortom, de komende tijd staat de hoofdletter P op ons programma, Promotie, Pers, Presentatie. De boekhandel is er verzot op, want al in september komt de loop er voor dit boek in. Voorafgaand aan de feestdagen koopt de klant het boek als origineel Sint- of Kerstcadeau. Geen slechte gedachte, want wie weet zijn we tegen die tijd al door de eerste druk heen. Kijk voor de andere boeken die we uitgeven op www.marja-visscher.blogspot.nl  of www.deboektant.nl waar zich ook de webshop bevindt.

Mini-expositie "Kapsels van toen en nu" in Streekmuseum

De voorgaande mini-expositie over het Koningshuis is in de smaak gevallen bij het publiek en krijgt daarom een vervolg. Er is een nieuwe mini-expositie met als titel "Kapsels van toen en nu". De grote houten kast met openslaande deuren in de entreehal van ’t Hof van Assendelft wordt sinds een paar maanden gebruikt voor mini-exposities met wisselende collectiestukken aan de hand van een thema. Tijdens het nuttigen van een versnapering in de koffiehoek of bij een kort oriëntatiebezoek aan het museum nodigt de openstaande kast uit om bekeken te worden. Het is de bedoeling dat telkens andere thema’s met bijpassende voorwerpen aan de beurt komen. Prachtige haarsieraden zijn door vrijwilligers bij elkaar gezocht, zoals haarkammen van (namaak) schildpad, schilderijtjes met haarwerk en enkele medaillons. Om het tijdsbeeld goed neer te zetten zijn ook enkele recentere haar-attributen te bekijken. Ook vrouwen uit de vorige eeuw waren ijdel, zij verborgen (grijze) haren veelal onder een muts (kanten kap). Het typische Hoeksche Waardse 'toertje' moest de veranderende haarkleur maskeren. Een 'toertje' is een plukje haar - al dan niet van de persoon zelf - dat gedraaid werd en in een krul gelegd aan een zwart lintje. Dit 'toertje' piepte dan onder de muts vandaan; dit is nagebootst op een pop. Op de deuren van de expositie-kast in de entreehal van het museum prijken afbeeldingen uit Parijse modebladen. De mode werd ook in de Hoeksche Waard gevolgd, weliswaar met enige vertraging van soms wel een aantal jaren. Deze mini-expositie is te zien tot in september. Er wordt nu al weer gewerkt aan een nieuw thema voor de volgende tentoonstelling. Er wordt geen entree gevraagd voor het bekijken van de kastexpositie, maar het wordt zeker aangeraden dit te combineren met een bezoek aan het museum.