Stilte en werk na de storm

 Stilte na de storm. Nou, helemaal stil is het na de storm niet op mijn erf geweest.Wim, die mij wel behulpzaam is in de tuin, is dagen bezig geweest om alle omgewaaide bomen van takken te ontdoen. Een behoorlijk werk overigens, want aan alle takken zat nog blad en hij lag zoals jullie weten over de hele tuin verspreid. Ook helemaal achterin was mijn prachtige kersenboom omgewaaid op het dak van de buren terechtgekomen en mijn appel- en pruimenboom in zijn val meegesleurd. Nadat alle takken daar waren weggesnoeid, bleek er gelukkig geen schade bij buur-schuur. Wat aan beide kanten van de tuin overbleef waren de zware stammen. Om die zo snel mogelijk weg te krijgen van mijn geplette hortensia's hebben we Takel Tuk gebeld met de vraag of hij de stammen aan de overkant van de dijk wilde leggen, zodat Wim ze in stukken kon zagen.

Vrijdag was het zover. De grote takel werd aan de dijk ver omhoog geschoven. In de takel zitten camera's die in verbinding staan met degene die zich in de cabine van de wagen bevindt. Op die wijze kwam de haak hoog boven mijn bomen over richting de berkenstam. Daat stonden de mannen klaar om het enorme gevaarte er in te hangen. Ik hoorde mijn schuurtje en hortensia's bijna zuchten van opluchting toen de stam hoog boven de tuin hing. Terwijl hij nog in de takels hing, werd de stam aan stukken gezaagd en in een aanhanger gegooid om te worden afgevoerd. Wellicht nog dienst doende als open haard hout. Ik bekeek mijn schuurtje eens grondig en geloof het of niet, alleen de daklat was gebroken. Hoewel het regende had ik geen lekkage. Dus waar ik bang voor was, dat ik al het hedera er van af moest halen om er een nieuw dak op te laten zetten was gelukkig niet nodig. Het is bijna onbegrijpelijk dat zo'n zware stam niet veel meer schade heeft aangericht. Maar wel heerlijk! Anders was het gesteld met mijn arme hortensia's. Vandaag ga ik die voor zo ver dat mogelijk is weer in model snoeien en stokken zetten bij die hortensia's die tot aan de grond zijn verwoest. Waarschijnlijk zijn de wortels nog in takt en kan hij in het voorjaar weer uitlopen. Sommige bomen laten ook gebroken takken zien, maar zijn zo hoog dat ik er niet bij kan. Die zullen met een volgende storm wel naar beneden vallen.

Vervolgens werd de kraan verplaatst naar het achterste gedeelte van mijn tuin. De 'kamer' waar het tuinhuis op staat, de honden altijd lopen en waar ik een piepkleine boomgaard had. Mijn 'gezonde' trots vanwege de grote oogst appels, peren, pruimen en kersen. Eigenlijk is dat nog de grootste ravage en eigenlijk om te huilen. Terwijl het er zo mooi was, rest ons nu alleen de peren nog aan de rechterkant en kijken we helemaal van uit de verte tegen de buur-schuur aan. Jaren van heerlijk fruit ten einde. In het gras liggen de laatste val appels en de kersenreus ligt reddeloos verloren op de grond. Ben eigenlijk best wel een nuchter mens, maar toen hij in de takel hing, had ik toch wel een brok in mijn keel, heb mijn foto's gemaakt en ben naar binnen gegaan. Wanneer ik nu kom aanrijden en dit derde gedeelte van mijn tuin bekijk, hoop ik dat het gauw lente wordt en ik nieuwe bomen kan gaan aanplanten, kleintjes wel te verstaan. De twintig jaar oude hoogstammen zijn in niets te vervangen. Nooit meer er onder staan wanneer er een zwerm spreeuwen in neerstrijkt en het vervolgens regent van de pitten. Jammer, jammer, jammer!