Stilte voor de (najaars) storm

En nu maar hopen op een mooie herfst. Mijn tuin ligt er prachtig bij en het zou geweldig zijn om daar nog tot ver in het najaar van te kunnen genieten. Het is heel gek, maar het licht, de lucht en alles om me heen geeft al een gevoel van na-zomer. Wanneer ik door de tuin loop, voel ik de verandering van het seizoen. Het gevoel is eigenlijk niet te benoemen. Maar alles om me heen is in voorbereiding op de naderende herfst en winter. De vlinders die afgelopen weken in grote getale aanwezig waren zijn weggetrokken en hebben hun lange reis naar warmere oorden aanvaard. Een enkel koolwitje doet zich tegoed aan de laatste honing in de vlinderstruik, waarvan de blauw en witte bloemen langzaamaan bruin zijn geworden. Ik zie nu ook geen libelles meer. De borders worden momenteel al weer aardig omgewoeld door de merels en lijsters. Vooral die laatste maakt er een aardig troep van. Ze doen zich tegoed aan de lijsterbessen en ook de vlierstruiken kleuren al aardig. Hier en daar vliegen ze weg met wat overrijpe bramen, die aan mijn oog zijn ontrokken, omdat ze onbereikbaar aan de slootkant groeien. Hun poepjes maken donkerblauwe vlekken op de tuintafel. Het hoort er allemaal bij. Er zijn veel jonge vogels, allemaal bij mij in de tuin geboren. Veel mussen en zij blijven in de buurt, want ik voer zomer en winter door vogelzaad. Ze zijn net als de kleine, jonge duifjes niet bang. Zijn aan mij gewend en wachten 's morgens al tot ik hun bakjes vul met zaad, sterker nog, zitten er soms al op nog voor het bakje goed en wel de grond bereikt. In het kippenhok heb ik de eerste veldmuisjes ontdekt. Ze liggen te slapen in de berg veren die mijn kippen en haan tijdens de rui hebben losgelaten. Nu de velden zijn ontdaan van het koren zoeken ze de geborgenheid van het kippenhok op, waar altijd wel iets te eten valt. Ik haal mijn najaarsoogst binnen. Appeltjes en pruimen, dit jaar geen peren, waarschijnlijk veroorzaakt door de koude winter.

Het is nog niet echt herfst, maar juist al die voorbereidingen daartoe maken de tuin zo leuk. Voorals 's avonds net voor dat de zon onder gaat, heerste er een rust die zo typisch is voor dit jaargetijde. Ergens tussen de struiken en bomen bevindt zich op een kleine, open plaats een vijvertje. Niet groot, maar groot genoeg om aantrekkelijk te zijn voor de waterhoentjes. Ik heb ze een tijd niet gezien. Hadden het te druk met hun jongen. Maar nu komen ze mee eten en pikken aan de open gesneden appeltjes en schrikken van de merels en lijsters, die hun deel van het fruit opeisen. Op hun snelle pootjes alsof ze met een sleuteltje zijn opgewonden rennen ze naar de open plek bij het vijvertje. In de middag zie ik dat ze er hun middagdutje doen. Langslopende wandelaars blijven even staan en luisteren naar het eindeloze gesjilp dat bij mij vanuit de bomen klinkt. Wanneer ik met de honden in de tuin loop vliegt een fazant met zijn typische klokkende schreeuw naar een andere boom. Op het kale veld waar het koren stond, kijk ik naar de hazen die er spelende wijs zo hun eigen olympische spelen op nahouden. Goud, voor een snelle vlucht. Die eindeloze stilte en dat mooie vogelgezang. Zo moet het ooit geweest zijn in de Hof van Ede zo stel ik mijzelf voor. 

Wanneer er weinig storm en regen onze kant uit komt, kleurt het blad mooi aan de bomen zelf en zullen de bomen het blad pas tegen de winter loslaten. Juist die mooie kleuring geeft dan weer zo'n prachtige herfsttuin. Loslaten, dat is het toverwoord in de herfst. Loslaten van de zomergedachte, loslaten van wat geweest is, de gedachte loslaten dat het al haast weer twee jaar geleden is dat mijn moeder stierf. Waar blijft de tijd. Loslaten.... We hebben het niet voor het zeggen, deze week zal het weer omslaan, dan kunnen er voor het zelfde geld herfststormen en kletterende regenbuien op komst zijn. Dan zal het afwisselend mistig en zonnig zijn en zullen de spinnen hun grote webben en lange draden spannen, zullen de paddenstoelen hier en daar verschijnen en zullen de landerijen hun glimmende omgeploegde kluiten laten schitteren in een waterig zonnetje. Dan  is het pas echt herfst!