Drama over spanningen binnen een wereldwijd erkent strijkerskwartet.
Gisteren weer dankbaar gebruik gemaakt van mijn Cinevillepas samen met zus Karin. Dit keer bezochten we in theater Lantaarn/Venster in Rotterdam de prachtige film A late Quartet. Het is een kijkje achter de schermen van het leven van vier met elkaar optrekkende musici. En wie van de muziek van Van Beethoven houdt komt zeker aan zijn trekken. De film laat zien dat er maar iets hoeft te gebeuren waardoor een quartet, dat al bijna 25 jaar bestaat, uit balans raakt.
Wanneer bij een van de leden van een wereldwijd erkend strijkerkwartet de ziekte van Parkinson wordt geconstateerd, is de toekomst voor de groep ineens onzeker. Onderdrukte emoties, concurrerende ego’s en oncontroleerbare passies weten daarbij de druk op de jarenlange samenwerking nog eens op te voeren. In de aanloop naar hun 25-jarige jubileumconcert lopen de gemoederen hoog op. Is hun liefde voor muziek genoeg om de groep bij elkaar houden? Voor wie de komende tijd zin heeft in een avondje bioscoop is de film zeker een aanrader. Wat vaak hindert bij een dergelijke film is dat de spelers die van origine geen violisten of cellisten zijn regelrecht door de mand vallen qua houding. De regisseur heeft hier in ieder geval zijn uiterste best gedaan om een dergelijk smetje weg te werken, waardoor de film nog mooier en ontroerender is geworden. Want bijna nergens leidde dit gegeven af. Daarnaast krijgt de kijker nog te maken met het mooie vak van strijkstokkenbouwer. Zelf violiste voelde ik wel heel veel bij deze prachtige film. Karin en ik hebben er weer van genoten.
2 opmerkingen:
Ja,ik had er iets van op TV gezien,over deze film.
Fijn,dat jullie zo genoten hebben.
Groetjes Ans
Een klein voorstukje gezien en deze komt op mijn lijstje, dank je voor de tip. Lieve groet
Een reactie posten