Vanmorgen aan een nieuwe historische roman begonnen. Het onderzoek daarvoor is verricht en het verhaal speelt zich ditmaal af in Zeeland. Gedeeltelijk in Vlissingen en uiteindelijk in Goes. De garnalenvisser, mensenredder en zeeloods o.a. bij de VOC Frans Naerebout (1748-1818) is in Zeeland geen onbekende (ik stam er in rechtstreeks vanaf via zijn zoon Levinus). Er staat van hem een standbeeld op de boulevard van Vlissingen en ook in het museum in Vlissingen is bijvoorbeeld dit portret van hem te zien. We weten veel van hem door onder andere het boekje wat J. Stamperius ooit schreef over zijn heldendaden. Mijn ingang om een roman te schrijven is dan ook niet Frans Naerebout zelf, maar zijn vrouw Sara Johanna Hoevenaar (1755-1816). Van haar is in de archieven weinig meer bekend dan de datum wanneer ze geboren werd en ze zijn kinderen baarde. Toch moet het een bijzonder leven geweest zijn. Heel onzeker ook wanneer je echtgenoot op het koopvaardijschip de Voorland stapt als loods om het tot het Kanaal (tussen Engeland en Frankrijk) te begeleiden. Van het konvooi strandt een deel van de schepen op de zandbanken en andere schepen vallen door verraad in Engelse handen. Naerebout weet de Voorland veilig en zonder problemen naar Kaap de Goede Hoop te loodsen. Op de terugweg wordt hij krijgsgevangene van de Engelsen en wordt uiteindelijk naar Londen gebracht. In die tijd geen mobieltje om je vrouw te melden: Zet de aardappelen maar lager, want ik zit op Kaap de Goede Hoop. Aan mij dus om aan de hand van de tijdlijn (calendarium) van Frans Naerebout, het leven van Sara te beschrijven. Hoe ging het haar in die tijd af wanneer hij weg was, hoe kwam ze aan haar geld, hoe ging het met de opvoeding van de kinderen? Kortom hoe zag haar leven in Vlissingen er in die tijd uit. Ik laat me voor deze roman dan ook opsluiten in het hoofd van Sara Johanna Hoevenaar en kijk mee hoe zij aan haar leven inhoud geeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten